Σοκ έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου του πρώην ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού, Ιγκόρ Σιπνιέφσκι, σε ηλικία 47 ετών.
Εκτός από το Τριφύλλι, ο διεθνής πολωνός εξτρέμ είχε αγωνιστεί στην Ελλάδα με τις φανέλες του ΟΦΗ, της Καβάλας και της Καλλιθέας.
Σύμφωνα με πληροφορίες από την Πολωνία, ο Σιπνιέφσκι νοσηλευόταν με -άγνωστο- πρόβλημα υγείας.
Για χρόνια πάλευε με τις εξαρτήσεις, αντιμετώπιζε προβλήματα κατάθλιψης και αλκοολισμού, ενώ είχε αποπειραθεί να βάλει τέλος στη ζωή του. Δεν έλειψαν ούτε τα προβλήματα με τον νόμο που τον οδήγησαν ακόμη και στη φυλακή για μικρό χρονικό διάστημα.
Στην αυτοβιογραφία του υπό τον τίτλο «Συγκλονισμένος» το 2014, περιέγραφε μεταξύ άλλων τη νύχτα -μία από τις πολλές- που βυθίστηκε στα πάθη του και το αλκοόλ.
Ηταν παραμονή της αναμέτρησης του Παναθηναϊκού με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Oλντ Τράφορντ, τον Νοέμβριο του 2000, όπου αγωνιζόμενος στο αριστερό άκρο της επίθεσης είχε «βγάλει μάτια» -όπως λέγεται στην ποδοσφαιρική διάλεκτο- με την απόδοσή του απέναντι σε παίκτες όπως ο Φιλ Νέβιλ και ο «πολύς» Ντέιβιντ Μπέκαμ.
Το προηγούμενο βράδυ στο ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει η αποστολή των «Πρασίνων», είχε καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ:
«Ανοιξα τα μάτια μου και για μερικές στιγμές αναρωτιόμουν πού ήμουν. Ο πονοκέφαλος υποδήλωνε ξεκάθαρα ότι λίγες ώρες πριν είχα πιει ένα-δυο μπίρες, αλλά το δωμάτιο στο οποίο κειτόμουν ήταν θεοσκότεινο. Ο πονοκέφαλος δεν ήταν τόσο δυνατός, αλλά ήταν εκεί για πολλή ώρα. Στο μυαλό μου έρχονταν διάφορες σκηνές χωρίς λογική σειρά, αλλά αυτό ήταν κάτι σύνηθες για μένα», περιέγραφε ο Σιπνιέφσκι, μεταφέροντας τον διάλογο που είχε με τον υπάλληλο που του προμήθευσε τις μπίρες.
«Ο υπάλληλος μου έφερε τις μπίρες και μου μίλησε για λίγο. Με κοιτούσε εντυπωσιασμένος και ρωτούσε πως είναι να παίζεις στο Champions League, πως νιώθω που θα έπαιζα σε λίγο στο Θέατρο των Ονείρων. Καλώς… Του απάντησα ότι δεν έβλεπα την ώρα να παίξω. Αρχισα να πίνω και του εξηγούσα ότι, κατά τη γνώμη μου, ο Μπέκαμ δεν ήταν κάποιος σπουδαίος και απλώς το έπαιζε “ιστορία”. Σίγουρα, θα αναρωτήθηκε όσο και εγώ, όταν άκουσε ότι άρχιζα στην ενδεκάδα και μάλιστα έπαιζα αντίπαλος με τον Μπέκαμ στον αγωνιστικό χώρο».
Αναλογα περιστατικά και κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής προετοιμασίας της Βίσλα Κρακοβίας (ομάδας στην οποία είχε μεταγραφεί στις αρχές του 2000) στην πόλη Κόσα της Ιταλίας, όταν μέθυσε με τους συμπαίκτες του Ματσέι Ζουράφσκι και Καμίλ Κοσόφσκι.
«Μία ημέρα ο Σμούντα (ο προπονητής της πολωνικής ομάδας) μάς επέτρεψε να επισκεφτούμε την πόλη. Το απόγευμα οι τρεις μας πήγαμε αλλά γυρίσαμε γρήγορα, γιατί διαπιστώσαμε ότι απείχαμε πολύ από το κέντρο. Πήγαμε στα αποδυτήρια μας, γιατί ο Ζουράφσκι είχε βάλει στον καταψύκτη ένα μπουκάλι ουίσκι, το είχε αγοράσει στο αεροδρόμιο. Δεν ήταν ένα συνηθισμένο Johnnie Walker και ας κόστιζε πολλά λεφτά. Ήταν απίστευτα δυνατό και μύριζε άσχημα, αλλά εμείς το ήπιαμε σε μικρά ποτήρια.
» Δεν μου άρεσε το ουίσκι, αλλά δεν το βρήκα σωστό να αρνηθώ την πρόσκληση. Καθίσαμε στο δωμάτιο, λέγαμε ιστορίες, γελούσαμε. Όμως κάναμε φασαρία και μας άκουσε ο Σμούντα, ο οποίος εισέβαλε στο δωμάτιο και άρχισε να ουρλιάζει ότι θα μας στείλει στα σπίτια μας. Αρχισε να ψάχνει το δωμάτιο. Φώναζε “πού είναι το μπουκάλι;”. Έψαχνε στα σκουπίδια, κάτω από το κρεβάτι, στη ντουλάπα, μέσα στην τηλεόραση. Θα ξήλωνε το πάτωμα αν μπορούσε. Μας απείλησε ότι θα καλέσει την Αστυνομία να μας κάνει αλκοτέστ!
»Ο καταψύκτης ήταν το μόνο μέρος που ο Σμούντα δεν σκέφτηκε να ψάξει, δεν το υπολόγισε. Δεν είχε το μπουκάλι και δεν μπορούσε να αποδείξει ότι ήπιαμε. Με διέταξε να επιστρέψω στο δωμάτιο μου. Με δυσκολία κατάφερα να σηκωθώ, αλλά δεν μπορούσα να πάω μακριά. Ο Καμίλ και ο Ματσέι ήταν σε καλή κατάσταση, αλλά εγώ παραπατούσα γιατί είχα πιει μπίρες νωρίτερα. Τελικά, έπεσα και χτύπησα το κεφάλι μου και παρότι δεν υπήρχαν αποδείξεις, έπρεπε να επιβληθεί πρόστιμο! Την επόμενη μέρα ο Σμούντα μας ανακοίνωσε ότι θα πληρώναμε πρόστιμο και εμείς το θεωρήσαμε μικρή ποινή».
Ενα από τα πιο συγκλονιστικά σημεία της αυτοβιογραφίας του, ήταν η περιγραφή της απόπειρας αυτοκτονίας που έκανε:
«Κατάπια τα χάπια και έπεσα για ύπνο για λίγο. Είχα περίπου 50, πήρα νομίζω τα 30 από αυτά κατευθείαν. Έπεσα για ύπνο και ένιωσα ελεύθερος για λίγο, γιατί γνώριζα ότι δεν υπήρχε λόγος να φοβάμαι πλέον. Ήθελα απλά να τελειώσει όλο αυτό. Με βρήκαν και όταν ξύπνησα και είδα τα σκορπισμένα χάπια που δεν μπόρεσα να πάρω, κατάλαβα αμέσως τι έκανα. Όταν ο ατζέντης μου έμαθε τι έκανα, ήρθε αμέσως σπίτι μου. Κάλεσε ασθενοφόρο και με πήγαν στην Εντατική. Πέρασα τρεις ή τέσσερις μέρες εκεί και μετά δεν άντεχα να επιστρέψω σπίτι μου ούτε να πάω για προπόνηση».
Ο Ιγκόρ Σιπνιέφσκι άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 47 ετών.