Ο υπερεθνικιστής βετεράνος της ρωσικής πολιτικής ζωής Βλαντίμιρ Ζιρινόφκσι πέθανε σε ηλικία 75 ετών από Covid.
Ηταν αυτός που, όπως θυμίζει ο Guardian, είχε παροτρύνει δύο βοηθούς του να «βιάσουν άγρια» μία έγκυο ρωσίδα δημοσιογράφο, όταν του έκανε μία ερώτηση που δεν του άρεσε, αναφορικά με την ανατροπή του ουκρανού προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς, το 2014…
Στη Ρωσία όμως, πολλοί τον θεωρούσαν αξιόλογο πολιτικό. Ο πρόεδρος της Κρατικής Δούμας, Βιτσισλάβ Βολόντιν, έγραψε για τον Ζιρινόφσκι: «Η προσωπικότητά του είναι τόσο τεράστια που είναι δύσκολο να φανταστούμε την ανάπτυξη του πολιτικού συστήματος της σύγχρονης Ρωσίας χωρίς αυτόν. Καταλάβαινε εις βάθος πώς λειτουργεί ο κόσμος και είχε προβλέψει πολλά πράγματα».
Η αλήθεια είναι ότι στις 27 Δεκεμβρίου είχε δηλώσει ότι, το 2022 «δεν θα είναι μια ειρηνική χρονιά, θα είναι η χρονιά όπου η Ρωσία θα ξαναγίνει μια δύναμη», προσθέτοντας: «Περιμένετε μέχρι τις 22 Φεβρουαρίου».
Τυχαίο ή όχι, ο Βλαντίμιρ Πούτιν αναγνώρισε στις 21 Φεβρουαρίου, τους φιλορώσους αυτονομιστές του ουκρανικού Ντονμπάς, προτού διατάξει τα στρατεύματά του να εισέλθουν στην Ουκρανία τρεις ημέρες αργότερα.
Το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (LDPR), του οποίου ο Ζιρινόφσκι ηγήθηκε για περισσότερα από 30 χρόνια, ανέφερε ότι ο θάνατός του «είναι ένα πλήγμα για τη Ρωσία, για τις στρατιές των υποστηρικτών του».
Ο ακροδεξιός Βλαντίμιρ Ζιρινόφσκι συμμετείχε ως υποψήφιος σε όλες σχεδόν τις προεδρικές αναμετρήσεις της σύγχρονης Ρωσίας και το κόμμα του εκπροσωπείτο πάντα στις τοπικές και εθνικές εκλογές.
Ο δημοσιογράφος του Guardian τον χαρακτηρίζει υποστηρικτή του Ντόναλντ Τραμπ, αλλά χειρότερο ρατσιστή, σεξιστή και ομοφοβικό από τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ.
Ο Ζιρινόφσκι θα μείνει στη μνήμη των Ρώσων για την ειρωνική κριτική του, τα επιθετικά ξεσπάσματά του και τις απρόβλεπτες εμφανίσεις του: μια φορά είχε πετάξει ένα ποτήρι νερό στον αντίπαλό του σε δημόσια συζήτηση, μία άλλη είχε έρθει στα χέρια με έναν βουλευτή, ενώ πρόσβαλλε συνέχεια γυναίκες πολιτικούς.
«Ονειρό του» ήταν να δει μία Ρωσία να εκτείνεται μέχρι τις ακτές της Μεσογείου και τον Ινδικό Ωκεανό, «από την Καμπούλ ως την Κωνσταντινούπολη», όπως έγραψε σε βιβλίο του το 1995. Ηθελε να διώξει από τη Ρωσία «όλους τους Κινέζους και τους Γιαπωνέζους», ώστε να μείνουν μόνο οι λευκοί Ρώσοι, γιατί αυτή ήταν «η μόνη λύση για τη σωτηρία του ρωσικού έθνους».
Υποστήριζε ότι έπρεπε να προσαρτήσουν με τη βία την Αλάσκα από τις ΗΠΑ, στην οποία θα ήθελε να στείλουν όλους τους Ουκρανούς. Κάλεσε επίσης τους ρωσόφωνους πληθυσμούς της Εσθονίας και της Λετονίας να αποσχιστούν, ενώ υποστήριζε τη χρήση πυρηνικών όπλων εναντίον της Τσετσενίας.
Αργότερα, επιτέθηκε εναντίον του Μιχαήλ Σαακασβίλι, πρώην προέδρου της Γεωργίας, ο οποίος είχε λάβει την ουκρανική υπηκοότητα από τον Πέτρο Ποροσένκο και είχε διοριστεί κυβερνήτης της Οδησσού. «Θα σκοτώσουμε όλους σας τους κυβερνήτες, ξεκινώντας με τον Σαακασβίλι και έτσι θα φοβηθούν (οι Ουκρανοί). Και τότε θα είναι διαφορετική η κατάσταση στην Ευρώπη και την Ουκρανία. Να στοχεύσουμε στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες, το Λονδίνο, την Ουάσινγκτον», έλεγε στο υπερεθνικιστικό του παραλήρημα.
Τα πρώτα χρόνια μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης, ο Ζιρινόφσκι είχε πολλούς υποστηρικτές. Το κόμμα του, το οποίο λέγεται ότι ιδρύθηκε από την KGB που τον έβαλε αρχηγό του, έφτασε να πάρει και το 23% στις εκλογές για τη Δούμα, το 1993. Εμεινε όμως για πάντα στην αντιπολίτευση και δεν έλαβε ποτέ κυβερνητική θέση, ενώ «τα τελευταία 25 χρόνια κανείς δεν τον έπαιρνε ποτέ στα σοβαρά», σύμφωνα με τον Guardian.