O Πρινς είναι νεκρός. Ενας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες της σύγχρονης μουσικής, ένας από τους εμβληματικότερους δημιουργούς των τελευταίων 30 ετών, πέθανε σε ηλικία 57 ετών. Ο Πρινς πέθανε στην έπαυλή του, στη Μινεσότα των ΗΠΑ.
Την τραγική είδηση επιβεβαίωσε και η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του καλλιτέχνη, Ιβέτ Νοέλ-Σουρ, η οποία ανέφερε: «Με θλίψη επιβεβαιώνω ότι ο θρυλικός τραγουδιστής, που υπήρξε είδωλο, Πρινς Ρότζερς Νέλσον, πέθανε στην έπαυλή του στο Πέισλι Παρκ σήμερα το πρωί στην ηλικία των 57 ετών. Δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες για τα αίτια του θανάτου του».
Ο Πρινς την προηγούμενη εβδομάδα είχε πάρει εξιτήριο από νοσοκομείο του Ιλινόι στο οποίο εισήχθη για σύντομη νοσηλεία του λόγω γρίπης.
Εκπρόσωπος του τραγουδιστή δήλωσε ότι ο Πρινς έδωσε συναυλία στην Ατλάντα την προηγούμενη Πέμπτη, μολονότι δεν αισθανόταν καλά λόγω γρίπης και ότι αισθάνθηκε χειρότερα όταν επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο μετά τη συναυλία του. Το αεροπλάνο που μετέφερε τον τραγουδιστή πραγματοποίησε επείγουσα προσγείωση στο Μολίν του Ιλινόι όπου ο τραγουδιστής νοσηλεύτηκε και στη συνέχεια πήρε εξιτήριο από τοπικό νοσοκομείο. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Μινεσότα.
Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Πρινς ήταν το Σάββατο 16 Απριλίου σε ένα πάρτι στην Μινεσότα. Μετά τις φήμες που είχαν κυκλοφορήσει πως είναι πολύ χάλια στην υγεία του, φέρεται να ήθελε να αποδείξει το αντίθετο. Μάλιστα, έκανε επίδειξη με την καινούργια του κιθάρα. Ωστόσο δεν τραγούδησε, αλλά λέγεται πως απευθυνόμενος στον κόσμο που ήταν εκεί, είπε: «Περιμένετε λίγες ημέρες πριν χαραμίσετε προσευχές».
Το βιογραφικό ενός Πρίγκιπα
Ο Πρινς Ρότζερς Νέλσον, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου του 1958 στην Μινεάπολη των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο φυσικός πατέρας του, Τζον Νέλσον, ήταν μέλος του Prince Roger Trio, απ’ όπου και χάρισε στον γιο του το όνομα «Prince». Ο Πρινς είχε δείξει το τεράστιο ταλέντο του από μικρός. Εκτός από τις άριστες συνθέσεις και παραγωγές του, μάθαινε με μεγάλη ευκολία να παίζει διαφορετικά μουσικά όργανα.
Ο Πρινς ήταν ακόμα μικρός όταν εγκατέλειψε τη μητέρα του και τον θετό του πατέρα πηγαίνοντας στον φυσικό του βιολογικό του πατέρα, ο οποίος του αγόρασε την πρώτη του κιθάρα. Δεν έμεινε όμως για πολύ μαζί του αφού υιοθετήθηκε από την οικογένεια Αντερσον κι έγινε στενός φίλος του Αντρέ Αντερσον (αργότερα Αντρέ Σιμόν). Ηήξερε ήδη να παίζει κιθάρα και πιάνο ενώ παράλληλα είχε ξεκινήσει να συνθέτει τα δικά του τραγούδια. Μαζί με τον Αντερσον και τον ξάδελφό του Τσαρλς Σμιθ πήγαιναν στο ίδιο γυμνάσιο. Τότε αποφάσισαν να φτιάξουν τους Grand Central που αργότερα μετονομάστηκαν σε Champagne. Για πρώτη φορά παίχτηκαν οι συνθέσεις του Πρινς και οι πρώτες δοκιμαστικές ηχογραφήσεις του σε στούντιο έγιναν το 1976 λόγω της καθοδήγησης του Κρις Μουν που παραχωρούσε τα Σαββατοκύριακα το προσωπικό του studio στον Πρινς για να κάνει τους πειραματισμούς του επάνω στη μουσική. Στη συνέχεια ο Μουν σύστησε τον Πρινς στον Οουεν Χάσνεϊ και τον συνέταιρό του ονόματι Λέβινσον που βρήκαν τη μουσική του αρκετά ενδιαφέρουσα. Ακολούθησε το πρώτο δισκογραφικό συμβόλαιο που ο Πρινς υπέγραψε με τη Warner Brothers.
Το ντεμπούτο του στη δισκογραφία έγινε με το μάλλον μέτριο «For You», ένα άλμπουμ με επιρροές από funk και soul απ΄ όπου ξεχώρισε το single «Soft And Wet».
Ο Πρινς δεν είχε τίποτα που να μην ήταν παραγωγικό. Ο,τι κι αν συνέθετε γνώριζε επιτυχία. Τα δύο singles του «Controversy» και «1999» κυκλοφόρησαν μέσα από το άλμπουμ «1999» και όπως αποδείχθηκε για μία ακόμα φορά, ο Πρινς ήταν μια διάνοια. Ακολούθησε μια περιοδεία με support τους Revolution, τους Time και την Vanity 6 (μία από τις γυναίκες-ανακαλύψεις του Πρινς). Το «Little Red Corvette» ήταν ένα ακόμα single που ξεχώρισε από το άλμπουμ «1999» και το πρώτο που παίχτηκε τόσο πολύ στο MTV.
Το 1984 ο Πρινς ξεκίνησε να «δουλεύει» επάνω στην ταινία «Purple Rain» η οποία εξιστορούσε κατά κάποιο τρόπο την αυτοβιογραφία του. Στην ταινία κράτησε ο ίδιος τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το εντυπωσιακό «When Doves Cry» που ακουγόταν στο soundtrack της ταινίας «Purple Rain» όχι μόνο ξεχώρισε ως single, αλλά ήταν το πρώτο τραγούδι του Πρινς που πήγε στο No 1 των αμερικάνικων καταλόγων των επιτυχιών.
Από το ίδιο soundtrack ακολούθησαν το «Let’s Go Crazy» και «Purple Rain» που πήγαν στο αμερικάνικο No 1 και No 2 αντίστοιχα καθιερώνοντας τον Πρινς ως μία από τις σημαντικότερες μορφές της δεκαετίας του ‘80. Μετά το τέλος της μεγάλης και επιτυχημένης περιοδείας του, επέστρεψε και πάλι στο στούντιο, αυτή τη φορά για να συνεργαστεί με την Απολόνια (την τελευταία από τον φαινομενικά ατέλειωτο κατάλογο «προστατευόμενων» κοριτσιών του) και εν συνεχεία με τη σκωτσέζα τραγουδίστρια της pop Σίνα Ιστον συνθέτοντας την επιτυχία της «Sugar Walls» που μπήκε στα 10 πρώτα singles της Αμερικής.
To 1986 ηχογράφησε το «Under The Cherry Moon» (1986). Από εκείνο το άλμπουμ ξεχώρισε το «Kiss» που σκαρφάλωσε στην κορυφή στους πίνακες επιτυχιών της Αμερικής.
Την ίδια εποχή ο Πρινς χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο «Κρίστοφερ» για να συνθέσει τη μεγάλη επιτυχία των Bangles «Manic Monday». Πολύ γρήγορα αναθεώρησε την απόφασή του να μην κάνει άλλες live εμφανίσεις. Απόδειξη η Parade Tour που έκανε για να διαφημίσει το Νο 1 ομώνυμο άλμπουμ του. Δυστυχώς, αν και τα κομμάτια «Kiss» και «Girls And Boys» αντιπροσώπευαν το ύφος του Πρινς, τα υπόλοιπα ακούσματα του άλμπουμ δεν κατάφεραν να προσεγγίσουν το στυλ του. Ωστόσο, τα shows του καλλιτέχνη ήταν θεαματικά. Όμως, το τέλος της περιοδείας σήμανε και το τέλος των Revolution.
Το 1987 ο Πρινς εμφανίστηκε με διαφορετική σύνθεση προσκαλώντας μεταξύ άλλων την Σίλα Ε και τον Μάρκο Γουίβερ. Ακολούθησε το άλμπουμ «Sign ‘O’ The Times» με ένα μουσικό ύφος σαφώς διαφοροποιημένο από το στυλ του «Parade». Το επόμενο άλμπουμ ήταν περισσότερο πολύπλοκο. Ισως η «σκοτεινή» πλευρά του προηγούμενο «Sign ‘O’ The Times».
Μετά, το «Black Album» ανακλήθηκε από τον ίδιο τον Πρινς προτού ακόμα φτάσει στα δισκοπωλεία. Ακολούθησε το «Lovesexy», φαινομενικά το αποτέλεσμα της «καλής» πλευράς του. Η επόμενη περιοδεία του ήταν εντυπωσιακή αν και οι εξουθενωμένοι οι μουσικοί προσπαθούσαν να ακολουθήσουν τους γρήγορους ρυθμούς ζωής του αρχηγού τους. Το 1989 έκλεισε με τον Πρινς να κάνει ντουέτο με τη Μαντόνα.
Η δεκαετία του ’90 μπήκε θριαμβευτικά με το soundtrack της ταινίας «Μπάτμαν» τη μουσική επένδυση της οποίας ανέλαβε ο Πρινς. Το τραγούδι του «Batman» έμεινε στην κορυφή των charts για έξι συνεχόμενες εβδομάδες.
Τον Φεβρουάριο του 1990 ο Prince έκανε την παραγωγή στο single «Nothing Compares 2 U» που τραγούδησε η Sinead O’ Connor. Το τραγούδι ανέβηκε στην κορυφή των charts και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Ενα από αυτά τα σχέδια ήταν η δημιουργία των «New Power Generation». Το καινούριο συγκρότημα του Πρινς αποτελείτο από τον ίδιο στα φωνητικά, τον ράπερ Τόνι M, την τραγουδίστρια Ρόζι Γκείνς, τον ντράμερ Μάικλ Μπλαντ, τους κιθαρίστες Λέβι Σίσερ και Κερκ Τζόνσον, τον μπασίστα Σόνι T και τέλος τον Τόμι Μπαρμπαρέλα στα πλήκτρα. Τότε ήταν η στιγμή που κυκλοφόρησαν όλοι μαζί ένα σχετικά συντηρητικό στουντιακό άλμπουμ. Το «Diamonds And Pearls» κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1991. Οι NPG (New Power Generation) χαρακτηρίστηκαν μία από τις καλύτερες συνεργασίες του Πρινς κάτι που είχε να συμβεί από τα μέσα της δεκαετίας του ’80.
Το single «Cream» έφτασε στο Νο 1 στους πίνακες επιτυχιών της Αμερικής λίγο πριν τελειώσει το 1991. Ακολούθησε ένα ακόμη single από το ίδιο άλμπουμ και συγκεκριμένα το «Money Don’t Matter 2 Night» το video clip του οποίου είχε επιμεληθεί ο σκηνοθέτης Σπάικ Λι. Λίγο αργότερα το «Sexy MF» ήταν το πέρασμα του Πρινς σε ένα σύμβολο.
Ακολούθησε μια περίοδος που ο Πρινς εμφανιζόταν παντού όχι πλέον με το ψευδώνυμό του αλλά με ένα απλό σύμβολο. Το σινγκλ «Sexy MF» κυκλοφόρησε σε δύο versions. Η πρώτη ήταν η κανονική δίχως να έχει λογοκριθεί ο τίτλος. Η δεύτερη (λογοκριμένη) έκδοση κυκλοφόρησε και παίχτηκε κυρίως από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Βρετανίας. Το «Sexy MF» όπως και το «My Name Is Prince» συμπεριλαμβάνονταν στο άλμπουμ «Love Symbol Album» όπου ο Πρινς υιοθέτησε το μυστηριώδες σύμβολο στη θέση του ονόματός του. Τον Ιούνιο του 1993 έγινε αυτή η σημαντική αλλαγή. Από τότε το συγκεκριμένο σύμβολο εμφανιζόταν και νόμιμα σε όλους τους δίσκους του Πρινς. Στη συνέχεια ο αντικατέστησε το σύμβολο που τον αντιπροσώπευε μέχρι τότε υιοθετώντας πλέον τη φράση «The Artist Formerly Known As Prince» – «Ο καλλιτέχνης άλλοτε γνωστός ως Πρινς».
Το 1995 ο «Artist Formerly Known As Prince» κυκλοφόρησε το «The Gold Experience», μια επιστροφή στο ύφος της δεκαετίας του ’80 που φαινόταν κυρίως στα κομμάτια «Pussy Control» και «I Hate You». Στο ίδιο άλμπουμ βρισκόταν το απαλό «The Most Beautiful Girl In The World», χωρίς αμφιβολία ένα από τα πιο εμπορικά σινγκλ του επί αρκετά χρόνια.
Τον Ιούνιο του 1996 ακολούθησε το «Chaos And Disorder». Αμέσως μετά ο Πρινς διαχώρισε τη θέση του από τους New Power Generation και ανακοίνωσε ότι δεν επρόκειτο να περιοδεύσει μαζί τους προτιμώντας να περάσει τον χρόνο του πλάι στη γυναίκα του και το νεογέννητο μωρό του που πέθανε λίγους μήνες μετά τη γέννησή του. Λίγο αργότερα το συμβόλαιο του Prince με τη Warner Bros έληξε – και όχι με πολύ καλό τρόπο. Τελευταίο του άλμπουμ στη Warner ήταν το τριπλό cd «Emancipation». Το «Crystal Ball» ήταν άλλο ένα σετ, αποτελούμενο αυτή τη φορά από τέσσερα cd’s, το οποίο πουλήθηκε αρχικά μόνο μέσω internet και αργότερα διανεμήθηκε και στα δισκοπωλεία.
Το 1999 ο Πρινς μεταπήδησε στην Arista Records και τον Μάιο του 2000 υιοθέτησε ξανά το αρχικό του όνομα, δηλαδή το «Prince».
Τον Ιανουάριο του 2010, ο Πρινς έγραψε ένα νέο τραγούδι, το «Purple and Gold», το οποίο εμπνεύστηκε από την επίσκεψή του σ’ έναν αγώνα του αμερικανικού φούτμπολ, μεταξύ των Μινεσότα Βίκινγκς και των Ντάλας Κάουμποϊς – άλλωστε το 2007 ο Πρινς είχε παίξει στο ημίχρονο του Σούπερ Μπόουλ, σηματοδοτώντας μια μεγάλη επιστροφή.
Σε μία δημοσκόπηση από το BBC τον Απρίλιο του 2010, ο Πρινς βρέθηκε στην όγδοη θέση, στη λίστα με τους καλύτερους κιθαρίστες των τελευταίων 30 ετών. Είχε μπει επίσης στη λίστα του περιοδικού Time το 2010, στους «100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο».
Στις 7 Ιουνίου, στα 52α γενέθλιά του, κυκλοφόρησε ένα νέο single με τίτλο «Hot Summer». Τον ίδιο μήνα επίσης, ο Πρινς πήρε το βραβείο «Lifetime Achievement» στα Βραβεία ΒΕΤ 2010.
Ο Πρινς κυκλοφόρησε το άλμπουμ «20Ten» τον Ιούλιο του 2010, ενώ αρνήθηκε να υπάρχει πρόσβαση στο album μέσω ψηφιακών υπηρεσιών download. Εκλεισε επίσης, τον επίσημο ιστότοπό του, LotusFlow3r.com. σε μια συνέντευξη στη Daily Mirror, ο Πρινς είπε: «Tο Internet είναι τελειωμένο. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να δώσω τη νέα μου μουσική στο iTunes ή οπουδήποτε αλλού. Δεν μου δίνουν προκαταβολή γι’ αυτό, και επιπλέον θυμώνουν που δεν το παίρνουν… Τέλος πάντων, όλα αυτά τα ψηφιακά gadgets με τα computer δεν είναι καλά. Το μόνο που κάνουν είναι να γεμίζουν το κεφάλι σου με αριθμούς κι αυτό δεν σου κάνει καλό».
Ο Πρινς ξεκίνησε τη «Welcome 2 America» περιοδεία του στις 15 Δεκεμβρίου 2010, ενώ λίγες ημέρες πριν είχε «μπει», στο Grammy Hall of Fame.
Στις 12 Φεβρουαρίου 2011, απένειμε στην Μπάρμπαρα Στρέιζαντ ένα βραβείο και δώρισε 1,5 εκατομμύρια δολάρια σε φιλανθρωπίες. Επίσης, δεν του άρεσε ότι διασκευάστηκε από το Glee, η επιτυχία του «Kiss».
Στις 18 Μαΐου 2011, ανακοινώθηκε ότι ο Πρινς θα ήταν επικεφαλής στο Hop Farm Festival στις 3 Ιουλίου 2011, πραγματοποιώντας έτσι το πρώτο του σόου στην Αγγλία από το 2007 και την πρώτη του εμφάνιση σε φεστιβάλ στη χώρα.
O αποχαιρετισμός των καλλιτεχνών
Από τον Τζιν Σίμονς των Kiss μέχρι τον Μπόι Τζορτζ και από τον Μπίλι Αϊντολ μέχρι τον Σάμουελ Τζάκσον και τη Μαντόνα, ηθοποιοί, μουσικοί αλλά και αθλητές όπως ο Σακίλ Ο’ Νιλ έσπευσαν να αποχαιρετήσουν τον καλλιτέχνη με αναρτήσεις στο Twitter.
Στην προσωπική του ζωή, υπήρξε εραστής πολλών διασημοτήτων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται η Μαντόνα και η Κιμ Μπάσιντζερ, ενώ έχει ήδη δύο διαζύγια. Εχει πουλήσει πάνω από 100 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως. Ηταν εξαιρετικός κιθαρίστας, είχε ιδιαίτερη φωνή. Για το ταλέντο του σπουδαίου καλλιτέχνη είχε μιλήσει, μεταξύ άλλων, ο Eρικ Κλάπτον, ο οποίος, όταν ρωτήθηκε πώς ένιωθε που είναι ο καλύτερος κιθαρίστας του κόσμου, είχε απαντήσει: «Δεν ξέρω, ρωτήστε τον Πρινς». Εχει κερδίσει 7 βραβεία Grammy, μια Χρυσή Σφαίρα και ένα βραβείο Οσκαρ. Μιλούσε και έφραφε για «Ιλουμινάτι» ή «Ψεκασμένους».
Θα τον θυμόμαστε σαν έναν ιδιαίτερο καλλιτέχνη, άκρως εκκεντρικό, σχεδόν παράξενο – κάποιες φορές. Ενα «μυστήριο τρένο». Ποτέ δεν φανατιστήκαμε ιδιαίτερα μαζί του, δεν κόψαμε φλέβες, αλλά τον εκτιμούσαμε. Επειδή, τελικά, έπειτα από όλα όσα έκανε στη ζωή και στην καριέρα του, το βέβαιο είναι ότι -επί τρεις δεκαετίες- υπήρξε ένας από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς στην παγκόσμια ροκ σκηνή, με μερικές από τις πιο σπουδαίες συνθέσεις…
Δισκογραφία
For You (1978)
Prince (1979)
Dirty Mind (1980)
Controversy (1981)
1999 (1982)
Purple Rain (1984)
Around the World in a Day (1985)
Parade (1986)
Sign o’ the Times (1987)
Lovesexy (1988)
Batman (1989)
Graffiti Bridge (1990)
Diamonds and Pearls (1991)
O(+>(1992)
Come (1994)
The Black Album (1994)
The Gold Experience (1995)
Chaos and Disorder (1996)
Emancipation (1996)
Crystal Ball (1998)
The Vault: Old Friends 4 Sale (1999)
Rave Un2 the Joy Fantastic (1999)
Rave In2 the Joy Fantastic (2001)
The Rainbow Children (2001)
One Nite Alone… (2002)
Xpectation (2003)
C-Note (2003)
N.E.W.S (2003)
Musicology (2004)
The Chocolate Invasion (2004)
The Slaughterhouse (2004)
3121 (2006)
Planet Earth (2007)
Lotusflow3r / MPLSound (2009)
20Ten (2010)