Ηταν ο πατέρας αλλά και νονός του Νέου Κύματος. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε το «Μια αγάπη για το καλοκαίρι» όπως και τόσα τόσα άλλα. Παράλληλα όμως ήταν και εκείνος που πρώτος πρότεινε το νέο μουσικό ρεύμα που γεννιόταν στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετία του ’60 να ονομαστεί «Νέο Κύμα», κατά πιστή μετάφραση της γαλλικής Nouvelle Vague, στους κόλπους της οποίας ο ίδιος ωρίμασε καλλιτεχνικά. Ο Γιάννης Σπανός, ένας από τους αληθινά μεγάλους του ελληνικού πενταγράμμου, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών.
O Σπανός δεν αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Μάλιστα ετοιμαζόταν για τις εμφανίσεις του στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο».
Ο Σπανός είχε γεννηθεί στο Κιάτο, το 1936. Σύμφωνα με το βιογραφικό του, οι γονείς του ήταν εύποροι και δεν στάθηκαν ιδιαίτερο εμπόδιο στη φυσική του κλίση που φάνηκε από πολύ νωρίς.
Μετά το στρατιωτικό και την εκμάθηση ξένων γλωσσών, εγκατέλειψε τη Νομική –όπου είχε μπει για να κάνει το χατίρι του πατέρα του– και σε ηλικία 20 ετών εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Εκεί γνώρισε την καλλιτεχνική σκηνή της αριστερής Οχθης του Σηκουάνα, τον κόσμο των μπουάτ, εκεί μυήθηκε στη Nouvelle Vague και στην την τζαζ, εκεί βρήκε την μουσική ανάσα που έψαχνε ως ακομπανιαντέρ για πολλούς διάσημους τραγουδοποιούς με πρώτο τον εμβληματικό Σερζ Γκενσμπούργκ. Αλλά δεν έμεινε μόνο στη σκιά, ή έστω στο πλευρό σπουδαίων της παρισινής καλλιτεχνικής άνοιξης.
Ο Σπανός άρχισε να γράφει ο ίδιος τραγούδια. Ενα από αυτά, το «Sidonie», το ερμήνευσε η μεγάλη Μπριζίτ Μπαρντό για την ταινία του Λουί Μαλ «Vie privée».
Στις αρχές των 60s επέστρεψε στην Ελλάδα έπειτα από προτροπή του Γιώργου Παπαστεφάνου ο οποίος τον γνώρισε στον Αλέκο Πατσιφά, δημιουργό της δισκογραφικής «Λύρα».
Ο Γιάννης Σπανός, δημιουργεί τότε ένα καθαρά δικό του μουσικό κλίμα, χρησιμοποιώντας νέες φωνές: η Πόπη Αστεριάδη, η Αρλέτα, η Καίτη Χωματά, ο Μιχάλης Βιολάρης, η η Αλέκα Μαβίλη, ήταν οι φωνές που επέλεξε για να βγει ο νέος ήχος που ήθελε.
Μετά το Νέο Κύμα, ακολουθούν οι σημαντικοί δίσκοι του όπως οι τρεις «Ανθολογίες», το βραβευμένο στο Μουσικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης «Εκείνο το καλοκαίρι»και η «Οδός Αριστοτέλους».
Εκείνη την εποχή αρχίζει να μεταστρέφει τη μουσική του και την οδηγεί προς τα λαϊκά, με έναν όμως εντελώς δικό του ήχο, χωρίς τις ανατολίτικες επιρροές που επικρατούσαν ως τότε. Τα τραγούδια του αποτέλεσαν το σάουντρακ στις ζωές για πολλές γενιές.
Γιώργος Ζαμπέτας, Βίκυ Μοσχολιού, Χάρις Αλεξίου, Ελενη Δήμου, Κώστας Κάραλης, Γιάννης Πάριος, Μανώλης Μητσιάς, Αλέκα Κανελλίδου, Γιώργος Νταλάρας, Αλκηστις Πρωτοψάλτη («Εξοδος Κινδύνου»), Τάνια Τσανακλίδου, ερμήνευσαν τραγούδια του, σε στίχους σπουδαίων στιχουργών, όπως οι Λευτέρης Παπαδόπουλος, Γιώργος Παπαστεφάνου, Κώστας Κωτούλας, Πυθαγόρας, Μάνος Ελευθερίου (το εμβληματικό τραγούδι «Μαρκίζα») αλλά και ποιητών, όπως ο Βασίλης Ρώτας, ο Γιώργος Βυζιηνός, ο Νίκος Καββαδίας, ο Μίλτος Σαχτούρης.
Από πιο γνωστά τραγούδια του είναι: «Σαν με κοιτάς», «Οδός Αριστοτέλους», «Σπασμένο καράβι», «Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες», «Μαρκίζα», «Είπα να φύγω», «Βροχή και σήμερα», «Θα με θυμηθείς», «Στην αλάνα», «Μια Κυριακή».
Στο συλλυπητήριο μήνυμά της η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη ανέφερε:
«Με τη διακριτικότητα, την ευγένεια, την ευαισθησία και τη δύναμη των μελωδιών του, ο Γιάννης Σπανός ήταν ένας από τους κορυφαίους έλληνες συνθέτες, εκείνους που διαμόρφωσαν την ελληνική μουσική των τελευταίων δεκαετιών. Η σπουδαιότητα της μουσικής του θα αναγνωρίζεται για πολλές ακόμη δεκαετίες στο μέλλον. Ο Γιάννης Σπανός ευτύχησε να συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδιστές και να δει τα τραγούδια του να γίνονται κοινό κτήμα, μέρος του σύγχρονου πολιτισμού μας. Από την έναρξη της καριέρας του στη Γαλλία, όπου υπηρέτησε το γαλλικό chanson, μέχρι την καθοριστική του συνεισφορά στο Νέο Κύμα, τη μελοποίηση ποίησης με τις Ανθολογίες του, τις μουσικές του για τον κινηματογράφο και το θέατρο, ο Γιάννης Σπανός γνώριζε πώς να αγγίζει την καρδιά και το συναίσθημα. Η συμβολή του στην ελληνική μουσική είναι ανεκτίμητη. Η απουσία του θα είναι αισθητή. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους του».