Ο Αλμπερτ Φίνεϊ στο «Erin Brockovich», με το οποίο πήγε για πέμπτη φορά στα Οσκαρ | EPA
Επικαιρότητα

Αποχαιρετισμός στον σπουδαίο Αλμπερτ Φίνεϊ

Ενας από τους σημαντικότερους βρετανούς ηθοποιούς μεταπολεμικά, εκ των πρωταγωνιστών του θρυλικού Free Cinema αλλά και χαρακτηριστικών ρόλων χολιγουντιανών επιτυχιών, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών
Protagon Team

Οι νεότεροι ίσως τον θυμούνται από το «Skyfall» (2012), στον χαρακτηριστικό ρόλο του επιστάτη της έπαυλης του Τζέιμς Μποντ. Μια γενιά πριν, είχε αφήσει την ερμηνευτική σφραγίδα του στο «Erin Brockovich» (2000) –ήταν άλλωστε η πέμπτη του υποψηφιότητα για Οσκαρ. Οι πιο παλιοί θα τον αγάπησαν και από το «Annie» (1982).

Ο Αλμπερτ Φίνεϊ όμως υπήρξε κάτι πολύ μεγαλύτερο, από τους ρόλους του με τους οποίους τον έμαθε και τον αγάπησε το ευρύτερο κοινό. Υπήρξε ένας γίγαντας του βρετανικού –και του παγκόσμιου– κινηματογράφου. Αυτός ο γίγαντας έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή, σε ηλικία 82 ετών.

O Αλμπερτ Φίνεϊ στο «Skyfall» στο πλευρό του 007
Με την Τζούλια Ρόμπερτς στο «Erin Brockovich». Ηταν και οι δύο υποψήφιοι για Οσκαρ – το πήρε η Ρόμπερτς

«Ο Αλμπερτ Φίνεϊ, 82 ετών, έφυγε εν ειρήνη ύστερα από μικρή ασθένεια με τους δικούς του ανθρώπους στο πλευρό του. Η οικογένεια ζητά να σεβαστούν τις ιδιωτικές αυτές στιγμές», ανέφερε η οικογένειά του.

Ο Φίνεϊ είχε τιμηθεί δύο φορές με BAFTA.

O Φίνεϊ στην ύστερη περίοδό του υπήρξε ιδανικός ερμηνευτής ρόλων του σεβάσμιου ή και σκληρού ηλικιωμένου. Επαιζε ρόλους ώριμου άνδρα ήδη από τη δεκαετία του 1980, όταν ήταν απλώς 40αρης. Ωστόσο υπήρξε ένας από τα πρώτα άγρια νιάτα του σινεμά.

Εκ των πρωταγωνιστών του περίφημου βρετανικού Free Cinema, ο γεννημένος το 1936 στο Μάντσεστερ, Αλμπι έκανε το πρωταγωνιστικό ντεμπούτο του με το «Saturday Night and Sunday Morning» (1960), υποδυόμενος έναν άνδρα που σχετίζεται με δύο γυναίκες.

Στο «Saturday Night and Sunday Morning» το 1960

Ακολούθησε μια σπουδαία καριέρα μισού και πλέον αιώνα. Πέρα από την ηθοποιία, σκηνοθέτησε το «Two For The Road» (1967) και το «Charlie Bubbles» (1967), όπου επίσης έπαιζε.

Με την Οντρεϊ Χέπμπορν στο «Two for the Road» το 1967 (British Film Institute)

Το 1963 ο Φίνεϊ έπαιξε στο «Tom Jones» του Τόνι Ρίτσαρντσον –που τον είχε ως δευτεραγωνιστή του στο ντεμπούτο του στο «The Entertainer»– και κέρδισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Οσκαρ.

Στο «Tom Jones» το 1963

Κάτι που λίγοι γνώριζαν είναι ότι σε αυτόν οφείλουμε το εμβληματικό «Εαν» (1968) του Λίντσεϊ Αντερσον. Ηταν η εταιρεία του Φίνεϊ, η Memorial Enterprises, που ανέλαβε την παραγωγή του «If» της ταινίας που αποτέλεσε σύμβολο της λεγόμενης «γενιάς της αμφισβήτησης».

H γοητεία του και το «γράψιμό του» στον φακό, υπήρξαν στοιχεία που τον ακολούθησαν σε όλη του την καριέρα –δεν υπήρξε ρόλος που δεν τον υπηρέτησε στο έπακρον.

Στη δεκαετία του 1970, πέρα από τον γάμο του με την υπέροχη Ανούκ Εμέ (ο δεύτερος από τους τρεις γάμους του – από τον πρώτο είχε αποκτήσει έναν γιο), ο Φίνεϊ μαγνήτισε το κοινό με τους ρόλους του, άλλοτε ως Εμπενίζερ Σκρουτζ στο «Scrooge» (1970) και άλλοτε ως Ηρακλής Πουαρό στο «Εγκλημα στο Οριεντ Εξπρές» (1974).

O Φίνεϊ ανάμεσα σε ένα απίστευτο καστ – μεταξύ αυτών ο Αντονι Πέρκινς, ο Σοκ Κόνερι, η Λορίν Μπακόλ- στο «Εγκλημα στο Οριεντ Εξπρές»

Οι επόμενες δεκαετίες υπήρξαν επίσης δημιουργικές με εξαιρετικά περάσματα. Στο «Annie», στο «The Dresser» (1983) του Πίτερ Γιέιτς και στο «Under the Volcano» (1985) ένα από τα τελευταία φιλμ του θρυλικού Τζον Χιούστον. Στο «Πέρασμα του Μίλερ» των αδελφών Κοέν το 1990. Αξιομνημόνευτη επίσης η συμμετοχή του στο «Big Fish» (2001) του Τιμ Μπάρτον και στο «The Bourne Ultimatum» (2007)

Και βεβαίως στο αντίο του, το «Skyfall» του Σαμ Μέντες.

Οπου κάποια στιγμή λέει στον 007 του Ντάνιελ Κρεγκ: «Ημουν έτοιμος πριν καν γεννηθείς, γιε μου»… Οντως ήταν.