Λίγο προτού ξεκινήσει το Φεστιβάλ Κανών πέθανε πλήρης ημερών, στα 98 του, ένας αμερικανός σκηνοθέτης και παραγωγός που γύρισε εκατοντάδες φιλμ β’ διαλογής (b movies ή και χειρότερα) και κατάφερε να πλουτίσει. Η Repubblica τον τίμησε δεόντως, αποδίδοντάς του μεγάλη συνεισφορά στην εξέλιξη του αμερικανικού κινηματογράφου επειδή λανσάρισε κατοπινά αστέρια του Χόλιγουντ, ονόματα όπως ο Φράνσις Φορντ Κόπολα και ο Μάρτιν Σκορσέζε, και επειδή πρακτόρευσε ορισμένα φιλμ της Τσινετσιτά.
«Χωρίς τον Ρότζερ Κόρμαν κανείς μας δεν θα υπήρχε, από τον Κόπολα μέχρι εμάς τους κριτικούς» έγραψε ο Αλμπέρτο Κρέσπι, με κάποια υπερβολή οπωσδήποτε. Στην αυτοβιογραφία του, με τίτλο «Πώς έκανα 100 ταινίες στο Χόλιγουντ χωρίς ποτέ να χάσω ένα δολάριο», ο θανών είχε αλαζονευτεί ότι στις κινηματογραφικές μπίζνες ήταν καπάτσος και άφθαστος. Ο Κόρμαν υπήρξε σκηνοθέτης, παραγωγός, ηθοποιός, σεναριογράφος, ακόμη και διανομέας φιλμ, αμερικανικών και ξένων.
Η εταιρεία παραγωγής του, American International Pictures, ιδρύθηκε το 1954. Οι τίτλοι των φιλμ του τα λένε όλα: «The Monster from the Lost Planet», «The Swamp Women», «The Panther of the West», «The Mercenary of Death», «The Vampire of the Red Planet», «The Viking Legend», «War of the Satellites», «The Law of the Machine Gun», «The Wasp Woman», «The Creature from the Phantom Sea», «Tales of Terror», «Wizards of Terror», «The Wax Maiden», «The Masque of the Red Death», «Ligeia’s Tomb», «Savages», «Serpent of Fire», «The Massacre», «The Barker Clan», κ.ά.
Ολα τα παραπάνω ήταν, φυσικά, φιλμ για μαζική κατανάλωση, κατάλληλα για το κοινό των ΗΠΑ τουλάχιστον, αφού ο Κόρμαν ήταν καλός έμπορος και ήξερε από πού και πώς βγαίνουν τα πολλά λεφτά. Γύρισε γουέστερν, θρίλερ, γκανγκστερικά, κ.λπ. «Οι δόσεις της βίας ήταν οι σωστές. Τα φιλμ τα γύριζε μέσα σε λίγες ημέρες, σε νοικιασμένα πλατό, με μόνο τρεις πρόβες». Ο ιταλός κριτικός θυμήθηκε τι είχε πει κάποτε για τον Κόρμαν, γελώντας κιόλας, ο ιοβόλος Τζακ Νίκολσον: «Κατά λάθος ο Ρότζερ έκανε και μερικές καλές ταινίες, όμως ποτέ μαζί μου!…»
Ο Κόρμαν δεν χαμπάριαζε, όμως, από τέτοια πειράγματα. Στο προαναφερθέν βιβλίο του με τις εμπορικές κομπορρημοσύνες είχε γράψει ότι στα γυρίσματα ενός γουέστερν, σε καιρούς που ήταν άφραγκος και δεν μπορούσε να νοικιάσει καν δωμάτια σε άθλιο μοτέλ για διανυκτέρευση του συνεργείου, μία ηθοποιός τον ρώτησε: «Ρότζερ, ποιον πρέπει να γ@μήσω ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΩ από αυτό το φιλμ;» («Roger, who I have to fuck to get OUT of this picture?») Ο Κόρμαν δεν έγραψε τι της απάντησε, αν της απάντησε…
Ξεχωριστή αναφορά δικαιούται η εταιρεία διανομής New World Pictures, την οποία ίδρυσε ο Κόρμαν το 1970. Και αυτό διότι μέσω αυτής ο Κόρμαν έριξε και κανονικό σινεμά στην αγορά των ΗΠΑ, τα φιλμ του Φελίνι, του Μπέργκμαν, του Τριφό, του Κουροσάβα. «Ετσι έδειξε στο αμερικανικό κοινό τι είδους κινηματογράφο έφτιαχνε ο υπόλοιπος κόσμος». Ασφαλώς και στην Ελλάδα παίχτηκαν φιλμ του Κόρμαν, την εποχή της δόξας των κινηματογραφικών αιθουσών, κεντρικών και συνοικιακών. Εξάλλου ταίριαζαν θαυμάσια με τον πασατέμπο, τα κοκ, τα σάμαλι, τους κορνέδες και τα αναψυκτικά.