Πέθανε την Παρασκευή σε ηλικία 91 ετών ο ισπανός σκηνοθέτης Κάρλος Σάουρα.
«Η Ακαδημία ανακοινώνει με βαθύτατη λύπη τον θάνατο του Κάρλος Σάουρα, ενός από τους θεμελιώδεις κινηματογραφιστές στην ιστορία του ισπανικού κινηματογράφου, που πέθανε σήμερα στο σπίτι του σε ηλικία 91 ετών, έχοντας δίπλα του τους αγαπημένους του», ανακοίνωσε η Ισπανική Ακαδημία Κινηματογράφου στο Twitter.
Σημαντική μορφή του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, υπέγραψε σπουδαίες ταινίες, όπως «Το Κυνήγι» (1966), «Απομόνωση» (1969), «Η Αννα και οι Λύκοι» (1973), «Θρέψε κοράκια» (1975) κ.ά., ενώ ανάμεσα το 1979 κέρδισε μια υποψηφιότητα για το ξενόγλωσσο Οσκαρ με την ταινία «Η μαμά γίνεται 100 χρόνων».
Σκηνοθέτης, παραγωγός, αλλά και ηθοποιός (σε δύο ταινίες), ο Σάουρα ενδιαφέρθηκε για το σινεμά από πολύ νωρίς. Η μητέρα του, που ήταν πιανίστρια, τον εισήγαγε στον κόσμο της μουσικής, και ο ζωγράφος αδελφός του τού ενέπνευσε το πάθος για τις τέχνες. Ως έφηβος άρχισε να ασχολείται με τη φωτογραφία, ενώ το 1950 γύρισε την πρώτη του ταινία με κάμερα 16 mm. Τη φωτογραφία, όμως, όχι μόνο δεν την παράτησε, αλλά την άσκησε παράλληλα με την κινηματογράφηση – ήταν άλλωστε έξοχος και ως φωτογράφος.
Αφού πήρε το απολυτήριό του μετακόμισε στη Μαδρίτη και γράφτηκε στο Ινστιτούτο Κινηματογραφικών Σπουδών. Παράλληλα, συνδύαζε τις κινηματογραφικές σπουδές με σποραδικά μαθήματα δημοσιογραφίας. Αποφοίτησε το 1957 και την ίδια χρονιά ολοκλήρωσε το πρώτο του μικρού μήκους φιλμ. Συνέχισε ως καθηγητής κινηματογραφικής τέχνης έως το 1963, όταν και απομακρύνθηκε χωρίς τη θέλησή του, λόγω των πολιτικών του θέσεων, εν μέσω της δικτατορίας του Φράνκο – άλλωστε στα πρώιμα έργα του ο Σάουρα θα χρησιμοποιούσε παραβολές και συμβολισμούς, ώστε να αποφεύγει τη λογοκρισία που ασκούσε το καθεστώς.
Το 1959 γύρισε την ταινία «Los Golfοs», ένα νεορεαλιστικού τύπου δράμα με θέμα την εγκληματικότητα ανηλίκων στις φτωχικές συνοικίες της Μαδρίτης, μέσα από μια λυρική και την ίδια στιγμή ντοκιμαντερίστικη ματιά, που θα γινόταν το σήμα κατατεθέν του.
Ο Σάουρα αναγνωρίστηκε, τόσο στην Ισπανία όσο και διεθνώς, ως ξεχωριστός δημιουργός ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν κέρδισε δύο διαδοχικές Ασημένιες Αρκούδες στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, το 1966 με «Το σπίτι» και την επόμενη χρονιά με την ταινία «Στον Κατήφορο του Πάθους».
Ακολούθησαν ειδικά βραβεία της κριτικής επιτροπής στις Κάννες για τις ταινίες «La prima Angélica» (1974) και Θρέψε κοράκια (1976).
Ο αμερικανός σκηνοθέτης Στάνλεϊ Κιούμπρικ υπήρξε θαυμαστής του, όπως άλλωστε και ο συμπατριώτης του Λουίς Μπουνιουέλ, ο οποίος αποτελούσε για τον ίδιο τον Σάουρα κυρίαρχη πηγή έμπνευσης – τόσο στην κινηματογράφηση όσο και στη θεματολογία.
Ο Κάρλος Σάουρα παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε συνολικά επτά παιδιά, ενώ διατηρούσε μια πολύχρονη σχέση με την ηθοποιό Τζεραλντίν Τσάπλιν, με την οποία απέκτησε και ένα όγδοο παιδί, τον Σέιν Σάουρα Τσάπλιν, το 1974.