Τον έλεγαν Πατριάρχη της Ελληνικής Γαστρονομίας και Πατριάρχη της Γαστρονομίας του Αιγαίου αλλά ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης ήταν ένας πολύ ταπεινός άνθρωπος και οι βαρύγδουποι τίτλοι δεν του άρεσαν. Σε κάθε περίπτωση, για όλους όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ασχολούνται με τη γαστρονομία, υπήρξε ένας μεγάλος δάσκαλος και σαν τέτοιος θα μείνει στο μυαλό και την καρδιά μας.
Γεννημένος στον Πειραιά το 1946, ο Γιώργος πέθανε σε ηλικία 75 ετών, αφήνοντας πίσω την κόρη του, φωτογράφο Ζωή Χατζηγιαννάκη. Μάγειρος δεν ήταν, όμως, γνώριζε πολύ καλά τον χώρο της εστίασης. Μαζί με την αρχιτέκτονα σύζυγό του Εβελιν Χατζηγιαννάκη, γνώρισαν τη Σαντορίνη της δεκαετίας του 1970 και τη λάτρεψαν στην αρχή σαν τακτικοί ταξιδιώτες.
Λάτρεψαν βεβαίως και τα εκπληκτικά άνυδρα προϊόντα της, αναζήτησαν παλιές τοπικές συνταγές, τις αξιοποίησαν δημιουργικά και με ευλάβεια, και το 1986 δημιούργησαν τη «Σελήνη». Το εστιατόριο του Γιώργου Χατζηγιαννάκη στα Φηρά με την εκπληκτική θέα στο ηφαίστειο, με μια σειρά από εξαιρετικούς μαγείρους, απέκτησε μεγάλη φήμη χάρη στη δημιουργική σαντορινιά κουζίνα του και συνέβαλε τα μέγιστα για να γίνει η Σαντορίνη διεθνής γαστρονομικός προορισμός. Με την επιμονή του, εξάλλου, ο Χατζηγιαννάκης άνοιξε τον δρόμο για την αναβάθμιση της ελληνικής γαστρονομίας γενικότερα.
Πέρσι, έπειτα από 35 χρόνια, ο κύκλος της Σαντορίνης έκλεισε για τον Γιώργο, η «Σελήνη» άλλαξε ιδιοκτήτες και εκείνος αποχαιρέτησε το νησί που τόσο αγάπησε. Και σήμερα το πρωί μας αποχαιρέτησε για πάντα.