Η ζωή κάποιου Ντάνιελ Oστερ, 44 ετών, τελείωσε στη Νέα Υόρκη με τον συνήθη για τους ναρκομανείς τρόπο: πέθανε από υπερβολική δόση. Πιο μπανάλ είδηση δεν υπάρχει. Προκαλεί χασμουρητά. Αφού για τέτοια πράγματα κανείς δεν νοιάζεται πια, εκτός ίσως από τον προμηθευτή των ναρκωτικών που έχασε πελάτη. Ωστόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση έπιασαν αμέσως δουλειά οι συντάκτες των ταμπλόιντ, αφού ο νεκρός δεν άξιζε την απόλυτη αδιαφορία τους.
Πέθανε ο γιος του Πολ Οστερ, του διάσημου αμερικανού συγγραφέα, δηλαδή μιλάμε για υπόθεση γαργαλιστική («συναισθηματική»). Το ίδιο με τα ταμπλόιντ έκαναν, βέβαια, και οι χρήστες – όχι των ναρκωτικών, αλλά των σόσιαλ μίντια. Υπήρχε και ένας επιπλέον λόγος για το σούσουρο: ο Ντάνιελ είχε συλληφθεί προσφάτως σαν ύποπτος για τον αδόκητο θάνατο της θυγατέρας του, ενός βρέφους 10 μηνών. Το μωρό είχε πεθάνει από… ναρκωτικά.
Παρά τη σοβαρότατη κατηγορία, ο Ντάνιελ αφέθη ελεύθερος καταβάλλοντας εγγύηση. Θα ακολουθούσε η δίκη του για ανθρωποκτονία εξαιτίας εγκληματικής αμελείας, αφού την αποφράδα ημέρα εκείνος είχε βυθιστεί στον λήθαργο της ηρωίνης και δίπλα του το παιδί, παίζοντας, κατάπινε τα υπολείμματά της. Η υπεράσπιση του Ντάνιελ προέβαλε την εκδοχή του ατυχήματος – όχι, δηλαδή, ότι το παιδί ατύχησε να έχει για πατέρα του τον Ντάνιελ.
Τα διεθνή μίντια που ασχολήθηκαν με το θέμα έγραψαν ότι «πρόκειται για ιστορία που σε χτυπάει κατάστηθα σαν μαχαιριά», και θυμήθηκαν τον ζοφερό κόσμο του Κάφκα, του συγγραφέα που ενέπνευσε τον πατέρα του Ντάνιελ. Εγραψαν ότι ως λογοτεχνική φιγούρα ο Ντάνιελ ζει πλέον σε ορισμένες από τις σελίδες του πατέρα του. Εδωσαν και πληροφορίες για τον Ντάνιελ, ότι από την εφηβεία του υπήρξε «εύθραυστο αγόρι», ότι έκανε skateboard και γκράφιτι.
Δεν παρέλειψαν όμως να βουτήξουν και στα βαθιά του ποινικού μητρώου του. Ο Ντάνιελ είχε σπουδαίες αναμνήσεις από ηλικίας 18 ετών: από τις αλησμόνητες στιγμές ήταν η παρουσία του σε δολοφονία κολομβιανού εμπόρου ναρκωτικών, τον οποίο δεν σκότωσε αυτός, ωστόσο τον κατέκλεψε κατόπιν. Ακολούθησαν συλλήψεις για ναρκωτικά, για άλλες κλοπές, και το κεφάλαιο «Ντάνιελ» στην ουσία έκλεισε με τον θάνατο της κόρης του.