Η Αλένα Γουίκερ είναι ένα κορίτσι με πολύ κοφτερό μυαλό και ιδιαίτερες ικανότητες. Και φυσικά ήταν πάντα η καλύτερη μαθήτρια στην τάξη. Το ότι ήταν πολύ ξεχωριστή δεν της έδινε, όμως, μόνο χαρές αλλά της έκανε και τη ζωή δύσκολη. Οι συμμαθητές της και ειδικά ένα αγόρι που την είχε «βάλει στο μάτι» της έκαναν μπούλινγκ, αποκαλώντας την συνέχεια «σπασικλάκι» και «εξυπνάκια» και κρατώντας την μακριά από τις μαθητικές παρέες.
Αλλά, γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Η Αλένα όχι μόνο δεν πτοήθηκε από την καζούρα που της έκαναν οι συμμαθητές της, αλλά «το έριξε» στο διάβασμα, καταφέρνοντας μόλις στα 13 της χρόνια να γίνει δεκτή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα (Heersink School of Medicine), μαθαίνουμε από δημοσίευμα των Times.
Η Αλένα είχε ήδη αποφοιτήσει από το Λύκειο του Φορτ Γουόρθ του Τέξας στα δώδεκα και είχε αρχίσει να παρακολουθεί μαθήματα βιολογίας σε δύο Πανεπιστήμια. Η μικρή -και θαυματουργή- μαθήτρια είναι κάτι περισσότερο από ένα κορίτσι που έχει σχεδόν τα διπλά της χρόνια και φοιτά στην Ιατρική Σχολή. Η ίδια όμως επιμένει ότι «είμαι μόνο ένα κανονικό 13χρονο κορίτσι, όπως όλα τα άλλα, που απλώς είναι πολύ καλό στη διαχείριση του χρόνου», όπως είπε στην Washington Post για να συμπληρώσει: «Και είμαι πολύ πειθαρχημένη. Εχω αποδείξει στον εαυτό μου ότι μπορώ να κάνω ο,τιδήποτε βάζω στο μυαλό μου –αρκεί να το θέλω πολύ».
Η μητέρα τής Αλένα, Ντάφνι Μακουόρτερ είπε ότι είχε καταλάβει πως η κόρη της είναι ένα ιδιαίτερο παιδί από τότε που ήταν τριών ετών. «Ηταν ξεκάθαρο από τότε ότι το παιδί μου ήταν χαρισματικό. Δεν ήταν μόνο αυτά που έκανε αλλά κυρίως ο τρόπος που τα έκανε».
Η Αλένα δέχτηκε σοβαρό μπούλινγκ στο σχολείο, λόγω της εξυπνάδας της και η μαμά της αποφάσισε κάποια στιγμή ότι τα μαθήματα έπρεπε να τα συνεχίσει στο σπίτι. Σύντομα, όμως, η μικρή επέστρεψε σε παραδοσιακό σχολείο, αλλά παρακολουθώντας τα μαθήματα πιο προχωρημένων τάξεων.
Καραντίνα, εργασία και χαρά
Για την έφηβη που, προφανώς, έχει πολύ υψηλό δείκτη νοημοσύνης, η πανδημία και οι περιορισμοί της δεν ήταν μια ευκαιρία για ξεκούραση και παιχνίδι με τους φίλους της, αλλά μια μεγάλη πρόκληση: να διαβάσει εντατικά. Ο,τιδήποτε. «Στην καραντίνα βαριόμουν απίστευτα. Το Λύκειο ήταν τόσο εύκολο που δεν είχα κανένα ενδιαφέρον να ασχοληθώ με την ύλη αυτή. Αγαπώ το σχολείο, μου αρέσει πάρα πολύ η μάθηση και λατρεύω το διάβασμα», είπε. Οσον καιρό οι συμμαθητές της έπαιζαν ηλεκτρονικά παιχνίδια ή σκότωναν την ώρα τους με ό,τι μπορούσαν στο σπίτι εκείνη μελετούσε για το Πανεπιστήμιο.
Λίγο πριν ξεκινήσει τις σπουδές της στην Ιατρική το 2024 φρόντισε να ιδρύσει το Brown Stem Girl, μια Οργάνωση που βοηθά έγχρωμα κορίτσια που ενδιαφέρονται να κάνουν καριέρα σε τομείς που χρειάζονται γνώσεις στις θετικές επιστήμες, τη μηχανική, την τεχνολογία και τα μαθηματικά.
«Υπάρχουν κι άλλα παιδιά σαν κι εμένα και το μόνο σίγουρο είναι ότι αξίζουν κι αυτά μια ευκαιρία».