Δύο ημέρες μετά την καταλυτική παρέμβασή του στη Βουλή, όπου με μια ιδιαίτερα φορτισμένη και υψηλού συμβολισμού ομιλία έβαλε στη θέση του τον βουλευτή Κωνσταντίνο Μπογδάνο, για να τον διώξει έπειτα από την ΚΟ της ΝΔ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας επιστρέφει σε ένα λεπτό θέμα, αυτό της απομόνωσης των μισαλλόδοξων φωνών στην ελληνική Ακροδεξιά.
Αφορμή αυτή τη φορά στάθηκε η επέτειος ενός χρόνου από την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, την εγκληματική οργάνωση που ο ίδιος το 2013, ως υπουργός Δημόσιας Τάξης τότε, είχε οδηγήσει στη Δικαιοσύνη.
Σε άρθρο του στα «Νέα», με τίτλο «Νέμεση στην Υβρη της Χρυσής Αυγής η απόφαση της Δικαιοσύνης», ο υπουργός Εξωτερικών δεν στέκεται μόνο στα της επετείου, ή στα όσα ο ίδιος έπραξε για την εξάρθρωση, πολιτική απομόνωση και τελικά καταδίκη των χρυσαυγιτών ως μελών εγκληματικής οργάνωσης.
Τονίζει τους κινδύνους που υπάρχουν σήμερα, έναν χρόνο μετά, καθώς δεν είναι λίγα τα περιστατικά επανεμφάνισης «ταγμάτων εφόδου» και μιμητών της Χρυσής Αυγής, κυρίως στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην Αθήνα. Περιστατικά που τα συνδέει όχι πια με την οικονομική κρίση, που κατά την προσέγγισή του υπήρξε ο βατήρας ανάδειξης των χρυσαυγιτών την περασμένη δεκαετία, αλλά με τις θεωρίες συνωμοσίας και τη διαδεδομένη ρητορική μίσους.
Σημειώνει χαρακτηριστικά στο άρθρο του ο κ. Δένδιας: «“Θρυαλλίδα” της εμφάνισης επίδοξων διαδόχων ή μιμητών του νεοναζιστικού φαινομένου, οι οποίοι επιχειρούν να “δηλητηριάσουν” με τις αποκρουστικές ιδέες τους ακόμη και εφηβικές ψυχές, δεν είναι πλέον η πρωτοφανής οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας. Είναι η διαδεδομένη ρητορική μίσους, η υιοθέτηση θεωριών συνωμοσίας και η αίσθηση αποξένωσης μιας μερίδας πολιτών από το πολιτικό σύστημα, σε συνδυασμό με την ανασφάλεια που προκαλεί η πανδημία, που εκτρέφει παρόμοια φαινόμενα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες, ακόμη και θεωρητικά προηγμένες. Φαινόμενα τα οποία τείνουν να αξιοποιήσουν οι θιασώτες μιας απεχθούς ιδεολογίας, προκειμένου να επανεμφανισθούν στο προσκήνιο».
Καλεί δε την κοινοβουλευτική δημοκρατία να αναζητήσει σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση απαντήσεις και λύσεις. «Για να μην υπάρξει άλλη δολοφονία σαν αυτή του Παύλου Φύσσα και για να μην υπάρξει άλλη εγκληματική οργάνωση με τα χαρακτηριστικά της Χρυσής Αυγής. Είναι χρέος όλων μας», καταλήγει.
Το άρθρο του κ. Δένδια στην εφημερίδα «Τα Νέα» είναι το εξής:
Με την απόφαση του Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών στις 7 Οκτωβρίου 2020 επήλθε η Νέμεση στην Υβρη που συνιστούσε για το Κράτος Δικαίου η Χρυσή Αυγή. Το νεοναζιστικό μόρφωμα επιχείρησε να δοκιμάσει τις αντοχές της Δημοκρατίας μας. Εισέπραξε τη δέουσα απάντηση.
Οπως ανέφερα στη συνοδευτική επιστολή μου, στις 19/9/2013, ως υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, προς την τότε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κυρία Ευτέρπη Κουτζαμάνη, κατά τη διαβίβαση των 32 δικογραφιών με αξιόποινες πράξεις μελών-υποστηρικτών της Χρυσής Αυγής, από την οποία ξεκίνησε η δικαστική διερεύνηση που οδήγησε στην ιστορική απόφαση της Δικαιοσύνης, η δραστηριότητα του νεοναζιστικού μορφώματος εκτρεπόταν των ορίων μεμονωμένων περιστατικών. Προκαλούσε το δημόσιο αίσθημα, υπονόμευε την αυθεντία του Κράτους Δικαίου, προσέβαλλε τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, έθετε σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη και την εσωτερική ασφάλεια της χώρας.
Είχα επισημάνει άλλωστε στην ομιλία μου στη Βουλή, από τις 27/8/2012 ήδη, ότι δεν θα υπήρχε η παραμικρή ανοχή στη δράση Ταγμάτων Εφόδου στη χώρα μας.
Διαχρονικά, τα αρμόδια όργανα της Ελληνικής Δημοκρατίας οφείλουν να βρίσκονται σε εγρήγορση για τυχόν επανεμφάνιση του φαινομένου με άλλες μορφές. Να την αντιμετωπίσουν με τις δέουσες ενέργειες, όπως ήδη πράττουν και είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσουν να πράττουν. Φαινόμενα όπως οι επιθέσεις κατά ιδεολογικών αντιπάλων και μελών κομμάτων – των οποίων η ομόθυμη καταδίκη πέρα από πολιτικές διαφορές και απόψεις είναι επιβεβλημένη – οφείλουν να μας προβληματίσουν.
Η αντιμετώπιση όμως των βαθύτερων αιτίων του φαινομένου αποτελεί ζήτημα όχι μόνο της Πολιτείας, αλλά και της Κοινωνίας των Πολιτών. «Θρυαλλίδα» της εμφάνισης επίδοξων διαδόχων ή μιμητών του νεοναζιστικού φαινομένου, οι οποίοι επιχειρούν να «δηλητηριάσουν» με τις αποκρουστικές ιδέες τους ακόμη και εφηβικές ψυχές, δεν είναι πλέον η πρωτοφανής οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας. Είναι η διαδεδομένη ρητορική μίσους, η υιοθέτηση θεωριών συνωμοσίας και η αίσθηση αποξένωσης μιας μερίδας πολιτών από το πολιτικό σύστημα, σε συνδυασμό με την ανασφάλεια που προκαλεί η πανδημία, που εκτρέφει παρόμοια φαινόμενα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες, ακόμη και θεωρητικά προηγμένες. Φαινόμενα τα οποία τείνουν να αξιοποιήσουν οι θιασώτες μιας απεχθούς ιδεολογίας, προκειμένου να επανεμφανισθούν στο προσκήνιο.
Στην κατεύθυνση αυτή, η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία οφείλει να αναζητήσει μια πειστική απάντηση. Για να μην υπάρξει άλλη δολοφονία σαν αυτή του Παύλου Φύσσα και για να μην υπάρξει άλλη εγκληματική οργάνωση με τα χαρακτηριστικά της Χρυσής Αυγής. Είναι χρέος όλων μας.