Στην εαρινή Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, στις Βρυξέλλες, έγιναν σημαντικά πράματα: ελέχθη επισήμως (από τον γενικό γραμματέα Γιένς Στόλτενμπεργκ μέσω «non paper») ότι, κομμουνιστικού φοβήτρου μη υπάρχοντος –με τη μορφή μπλοκ κρατών, τουλάχιστον–, ο νέος εχθρός της Ατλαντικής Συμμαχίας είναι η συμμαχία Ρωσίας-Κίνας. Αυτή είναι μία θέση που αλλάζει τις κινήσεις στο πεδίο της γεωστρατηγικής, υπό την έννοια ότι ομολογήθηκε πως το εργαλείο της παγκοσμιοποίησης απέδωσε όποιους καρπούς παρήγαγε στην οικονομία, όχι όμως και στην πολιτική – το ΚΚ Κίνας, λόγου χάρη, παραμένει πάντα στην εξουσία μίας πυρηνικής δύναμης.
Ο πλανητικός προσανατολισμός του ΝΑΤΟ υπογραμμίστηκε από την παρουσία στη Σύνοδο των υπουργών του τόξου Ασίας-Ειρηνικού, δηλαδή της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, της Νέας Ζηλανδίας και της Αυστραλίας (η τελευταία συμμετέχει και στο νέο, περιφερειακού χαρακτήρα αμυντικό σύμφωνο AUKUS, με τη Βρετανία και τις ΗΠΑ). Φυσικά, το φλέγον Ουκρανικό ήταν στην «ημερησία διάταξη», μάλιστα για αυτόν ακριβώς τον λόγο παρέστησαν και οι υπουργοί Εξωτερικών των ομόρων με τη Ρωσία χωρών (της Σουηδίας, της Φινλανδίας, της Γεωργίας και της Ουκρανίας), οι οποίες προς το παρόν δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ όμως δεν αποκλείεται και να γίνουν.
Η είδηση που βγήκε από τη Σύνοδο, λοιπόν, αφορά την παγκοσμιοποίηση όχι της οικονομίας πια, αλλά της στρατιωτικής μηχανής της Δύσης: ότι όλο και περισσότεροι πρέπει να συνταχθούν εναντίον του αντιδυτικού και αντιδημοκρατικού διπόλου Ρωσίας-Κίνας.
Σε ό,τι αφορά την Ουκρανία που πολεμάει με τους Ρώσους τώρα, ο ανταποκριτής της Repubblica στις Βρυξέλλες, Κλάουντιο Τίτο, μετέδωσε ότι στη Σύνοδο αποφασίστηκε ο εξοπλισμός της Ουκρανίας ώστε να αντέξει στις ρωσικές επιθέσεις, όπως και η ενίσχυση με 250.000 άτομα των ενόπλων δυνάμεων των ανατολικοευρωπαϊκών μελών της Συμμαχίας, δηλαδή εκείνων των χωρών (από τη Βαλτική μέχρι τα Βαλκάνια) οι οποίες κάποτε ανήκαν στο σοβιετικό Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Σημειωτέον ότι ο αριθμός αυτός, των 250.000 ΝΑΤΟϊκών στρατιωτών, είναι σχεδόν διπλάσιος από τον αριθμό των ρωσικών δυνάμεων που εισέβαλαν στην Ουκρανία.
Αν και η Συμμαχία θα παραμείνει εκτός στον πόλεμο Ουκρανίας-Ρωσίας, προσφέρει και θα συνεχίσει να προσφέρει την υποστήριξή της στην κυβέρνηση Ζελένσκι. Οι ΗΠΑ, επικεφαλής δύναμη του δυτικού μπλοκ και στην άμυνα, διά του υπουργού Εξωτερικών τους, του Αντονι Μπλίνκεν, δήλωσαν ότι θα δώσουν «δέκα αντιαρματικά συστήματα για κάθε ρωσικό τανκ». Το σκεπτικό των Αμερικανών δεν είναι γριφώδες: για την Ουάσινγκτον, η κρίση της Ουκρανίας αντιπροσωπεύει πρόκληση πλανητικού επιπέδου, «απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια», και δεν πρόκειται απλώς για τοπικό ή, έστω, ευρωπαϊκό ζήτημα. Ο Σόλτενμπεργκ ήταν, επίσης, σαφής: «Ολοι έχουμε δει τις θηριωδίες που έχουν διαπραχθεί στην Ουκρανία. Αποκαλύπτουν την πραγματική φύση του πολέμου του Πούτιν».
Ο ιταλός δημοσιογράφος σχολίασε: «Για να αντιληφθούμε πόσο έχει αλλάξει η φύση της σύγκρουσης, προστέθηκε στην ‘‘ημερήσια διάταξη’’ και ένα αίτημα των Ανατολικοευρωπαίων που αφορά τον τερματισμό της συμφωνίας ΝΑΤΟ-Ρωσίας, του 1997, η οποία είχε γεννήσει το φόρουμ συνεννόησης υπό την ονομασία ‘‘Μόνιμο Μεικτό Συμβούλιο’’». Το ενδιαφέρον σημείο σε αυτήν την ιστορία τής υπό κατάργηση συμφωνίας έγκειται στο γεγονός ότι περιλαμβάνει δικλίδες ασφαλείας για τα πυρηνικά όπλα – απαγορεύει την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στα εδάφη του πρώην σοβιετικού μπλοκ. Ο Τίτο έγραψε ότι η δική του γνώμη είναι πως αυτή η ΝΑΤΟ-ρωσική συμφωνία δεν πρόκειται να ακυρωθεί άμεσα. Ωστόσο το θέμα ετέθη και θα μπορεί να υπάρξουν εξελίξεις νεοψυχροπολεμικού χαρακτήρα.
Για το ανεπίσημο φλερτ των Φινλανδίας και Σουηδίας με το ΝΑΤΟ, ο ίδιος ο Στόλτενμπεργκ είπε ότι πρέπει να σταματήσει. Δεν εννοούσε τον χωρισμό βέβαια, αλλά τον γάμο: «Πρέπει να αποφασίσουν αν θα ζητήσουν ή όχι ένταξη», επειδή και από αυτήν την παράμετρο εξαρτάται η επιτάχυνση της διαδικασίας παγκοσμιοποίησης της Ατλαντικής Συμφωνίας.