Οταν ήταν μικρός υποστήριζε τον Παναθηναϊκό. Αργότερα, που έπαιξε για την ΑΕΚ, έγινε ΑΕΚτζής. Κάποιο άλλο «έγκλημα» του Σωκράτη Παπασταθόπουλου, το οποίο να αξίζει τη χυδαία συμπεριφορά που αντιμετώπισε χθες στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», δεν μπορώ να θυμηθώ. Μόνον το ότι δεν υπήρξε, ποτέ, Ολυμπιακός και δεν έτυχε να φορέσει τη φανέλα του.
Τα πρώτα εναντίον του εμετικά συνθήματα ακούστηκαν λίγο μετά το 80′, όταν ο διεθνής αμυντικός φάνηκε να πονά από κάποιον τραυματισμό και κάθισε στο χορτάρι. Ο Κώστας Φορτούνης πλησίασε για να βοηθήσει τον συμπαίκτη του στην Εθνική, όμως οι θεατές στις εξέδρες δεν έδειξαν τον ίδιο σεβασμό. Αρχισαν να τον αποδοκιμάζουν και να του φωνάζουν συνθήματα, που έκαναν το κατακόκκινο γήπεδο να κοκκινήσει ακόμη περισσότερο. Από ντροπή.
Στο 86′, έπειτα από μια κεφαλιά του που έστειλε την μπάλα να τραντάξει το οριζόντιο δοκάρι του Σα, ο Σωκράτης άκουσε ακόμη χειρότερα. Επειδή «τόλμησε» να επιχειρήσει να σκοράρει για την ομάδα του; Επειδή ένιωσε, πάλι, ενοχλήσεις; Οσοι ξέσπασαν εναντίον του, πάντως (και δεν ήταν μια αμελητέα μειονότητα), δεν το έκαναν γιατί πίστεψαν ότι κάνει καθυστέρηση. Συνέχιζαν να τον «στολίζουν» κι όταν βγήκε -αναγκαστικά- από το παιχνίδι, καθώς περνούσε μπροστά από τη Θύρα 7. Οι συμπαίκτες του θα πρέπει να έπαθαν… πολιτισμικό σοκ. Κάτι θα είχαν ακούσει για την καφρίλα που βασιλεύει στα ελληνικά γήπεδα, όμως αυτό -να βρίζουν φίλαθλοι (τρόπος του λέγειν) έναν ποδοσφαιριστή που διετέλεσε αρχηγός της εθνικής τους ομάδας σε αγώνα για το Europa League- μάλλον δεν το είχαν ξαναζήσει.
Ευτυχώς, ο Παπασταθόπουλος κράτησε την ψυχραιμία του. Μετά τον αγώνα, μάλιστα, μίλησε (στην Cosmote TV) για τον Ολυμπιακό με τα καλύτερα λόγια. Του έδωσε συγχαρητήρια για την εμφάνισή του, παραδέχθηκε ότι η Αρσεναλ ίδρωσε για να πάρει τη νίκη, του ευχήθηκε επιτυχία στη συνέχεια, και τόνισε ότι οι «ερυθρόλευκοι» έχουν βελτιωθεί πάρα πολύ, που σημαίνει ότι ο προπονητής τους έχει κάνει καλή δουλειά. Αλλά και πριν από το ματς, στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, στην οποία εκπροσώπησε τους ποδοσφαιριστές της Αρσεναλ, είχε χαρακτηρίσει τον Ολυμπιακό ως «την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα». Ηταν κύριος, όπως πάντα. Ποτέ δεν έδωσε δικαιώματα, στον Ολυμπιακό ή σε οποιονδήποτε άλλον αντίπαλό του. Εκτός από unfair, η εναντίον του επίθεση ήταν εντελώς ακατανόητη.
Δεν υπήρξε αντιαθλητικός αμυντικός, δεν πούλησε οπαδικό «τσαμπουκά» ούτε στα άγουρα νιάτα του και, προσφάτως, είχε ξεσπαθώσει εναντίον του (τότε) προπονητή της Εθνικής, Αγγελου Αναστασιάδη, που ήταν «κόκκινο πανί» για τον Ολυμπιακό. Αλλά, από τη βλακεία του τυφλού οπαδισμού δεν τον γλίτωσε τίποτε απ’ όλα αυτά. Ούτε, καν, το γεγονός ότι δύο εμβληματικοί παίκτες του Ολυμπιακού, ο Αβραάμ Παπαδόπουλος και ο Τοροσίδης, είναι κουμπάροι του.
Σε ένα ευρωπαϊκό ματς αποδείξαμε, για άλλη μια φορά, ότι παραμένουμε Βαλκάνιοι. Το πιο θλιβερό απ’ όλα είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να καταδικάσει τις ασχήμιες που έγιναν στο σπίτι του.