Ραγκούσης και Ξενογιαννακοπούλου στη Βουλή, ως βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ | SOOC/INTIMENEWS/CreativeProtagon
Επικαιρότητα

Οταν Ραγκούσης και Ξενογιαννακοπούλου θέσπιζαν το ευέλικτο ωράριο

Δύο από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που πρωτοστατούν στις διαμαρτυρίες κατά του επικείμενου νομοσχεδίου για τα εργασιακά, καταγγέλλοντας «κατάργηση του οκταώρου», είχαν βάλει την υπογραφή τους σε προηγούμενο νόμο που επέτρεπε διευθετήσεις στις ώρες εργασίας...
Protagon Team

Ως χαρακτηριστικό της υποκρισίας του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο νομοσχέδιο που πρόκειται να φέρει η κυβέρνηση για τα εργασιακά, περιέγραψαν τα «Νέα» της Δευτέρας το γεγονός ότι ο νόμος για το ευέλικτο ωράριο είχε την υπογραφή του Γιάννη Ραγκούση και της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, διακεκριμένων πλέον στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Οπως μάλιστα ανέφερε η εημερίδα στο πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ του Ηλία Γεωργάκη, ο σχετικός νόμος, που ψηφίστηκε το 2010, υπηρετήθηκε και εφαρμόστηκε χωρίς παρεκκλίσεις από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από το 2015.

«Κατά γράμμα και χωρίς καμία παρέκκλιση εφήρμοσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τη νομοθεσία για το ελαστικό ωράριο εργασίας, η οποία μάλιστα θεσπίστηκε με νόμο του 2010 που φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή τριών βασικών στελεχών του σήμερα. Πρόκειται για τον τότε –επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ– υπουργό Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Γιάννη Ραγκούση, τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου με την ιδιότητα της υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και τη Λούκα Κατσέλη ως υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, οι οποίοι σήμερα είναι βουλευτές και στελέχη πρώτης γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ», σημειώθηκε χαρακτηριστικά.

Βέβαια ο νόμος που κατά τη συριζαϊκή αργκό «ξεχείλωσε» τις εργασιακές σχέσεις, δεν είναι του ΣΥΡΙΖΑ, τον ψήφισε το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου τον Μάιο του 2010, λίγες ημέρες μετά το δραματικό διάγγελμα από το Καστελόριζο. Ομως το ενδιαφέρον είναι ότι είχε την υπογραφή τόσο του κ. Ραγκούση, κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της κυρίας Ξενογιαννακοπούλου, η οποία μάλιστα ως αρμόδια τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων κατέβηκε στην πορεία που οργάνωσε η Κουμουνδούρου κατά της καταγγελλόμενης κατάργησης του οκταώρου.

Οπως έγραψαν «Τα Νέα», «ο συγκεκριμένος νόμος, “Εγγυήσεις για την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις”, εκθέτει τον ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεσία του που εμφανίζεται να αντιδρά στο ευέλικτο οκτάωρο, το οποίο τότε είχαν ψηφίσει πρωτοκλασάτα στελέχη του. Και που από τη θέση της αντιπολίτευσης, σήμερα, πρωταγωνιστούν στις αντιδράσεις για μια ανάλογη ρύθμιση του νέου εργασιακού νομοσχεδίου και ζητούν την απόσυρσή της. Είναι, εξάλλου, αξιοσημείωτο ότι τις διατάξεις του νόμου για τη διευθέτηση του ωραρίου εργασίας εφήρμοσε πιστά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καθ’ όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από το 2015 και μετά».

Εξάλλου, στο ρεπορτάζ σημειώθηκε ότι «τους νόμους για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας ψήφισαν διαδοχικά ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ από το 1990. Και μάλιστα, με τελευταίο τον νόμο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ το 2017, που αφορούσε την οργάνωση του χρόνου εργασίας των νοσοκομειακών γιατρών. Ετσι η αλήθεια είναι ότι σε ό,τι αφορά τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, αυτή είναι νόμος του κράτους εδώ και 30 χρόνια, ενώ υπάρχει και αντίστοιχη ευρωπαϊκή οδηγία που ισχύει σε όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας εφαρμόζεται ήδη στη χώρα μας σε αρκετές περιπτώσεις, ενώ επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόστηκε σε συγκεκριμένες εταιρείες όπως ο ΟΤΕ, η Alpha Bank, o Παπαστράτος, η ΗΒΗ κ.ά».

Όση προπαγάνδα και να κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, οι πολίτες έχουν καταλάβει πως το «εργασιακό νομοσχέδιο» αποτελεί τη χαριστική βολή στους εργαζόμενους, επέμεινε η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου στην απάντησή της για το δημοσίευμα.

Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, ισχύει στην Ελλάδα, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, εδώ και δεκαετίες, ενώ προβλέπεται και από σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία. Η ειδοποιός διαφορά, υποστηρίζει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι ακόμα, και κατά την περίοδο των μνημονίων, ουδέποτε τόλμησε κυβέρνηση να προβλέψει τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, με ατομική σύμβαση μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη, αλλά πάντα αποκλειστικά με συλλογική συμφωνία, αναγνωρίζοντας την ανισότητα στην διαπραγματευτική ισχύ, ανάμεσα στον εργαζόμενο και τον εργοδότη. Στην πράξη ο σχετικός νόμος παραμένει ανενεργός, και οι λίγες περιπτώσεις εφαρμογής του ήταν πάντα με συλλογικές συμβάσεις και για ειδικές περιπτώσεις, όπως η ΣΣΕ για τους Ξενοδοχοϋπαλλήλους.