Πότε θα σταματήσουν οι σεισμοί; Απέναντι στο ερώτημα, οι ιταλοί σεισμολόγοι είναι ειλικρινείς: σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Μιλώντας στη Repubblica, δηλώνουν απλώς ότι παρακολουθούν το φαινόμενο με «κομμένη την ανάσα» και ομολογούν ότι δεν μπορούν να θέσουν ένα χρονικό όριο για τη σεισμική ακολουθία που έχει ταρακουνήσει τα Απέννινα Ορη τουλάχιστον έξι φορές από τον περασμένο Αύγουστο με δονήσεις πάνω από 5 βαθμούς.

Και πολλές άλλες μικρότερες: Γιατί από εκείνη την ημέρα στα τέλη του Αυγούστου που ο Εγκέλαδος ισοπέδωσε το Αματρίτσε έχουν καταγραφεί περισσότερες από 44.000 σεισμικές δονήσεις. Η συνολική έκταση που έχει κουνηθεί φτάνει τα 6.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Κι όμως, μπορεί τίποτε ακόμη να μην έχει τελειώσει. Η συνεχής σεισμική δραστηριότητα αποδεικνύει ότι στο υπέδαφος υπήρχαν τεράστιες ποσότητες ενέργειας προς έκλυση και κανένας δεν ξέρει πόσο ενέργεια έχει απομείνει ακόμη για να εκλυθεί. «Το μόνο που υποθέτουμε  είναι ότι εκεί όπου χτύπησε ο Εγκέλαδος ήδη, δύσκολα θα το κάνει και πάλι» λέει ο σεισμολόγος Αλεσάντρο Αμάτο.

Κανείς όμως δεν παίρνει όρκο ότι η υπόθεση αυτή θα επαληθευτεί. «Μετά τις ισχυρές δονήσεις της 24ης Αυγούστου και της 26ης Οκτωβρίου, πιστέψαμε ότι δεν θα είχαμε επανάληψη του φαινομένου. Κι όμως. Στις 30 Οκτωβρίου σημειώθηκε μια ακόμη πιο ισχυρή δόνηση, της τάξης των 6,5 βαθμών. Κι ακριβώς στην περιοχή που είχαν εκδηλωθεί οι προηγούμενοι».

Τι να πει κανείς; Τουλάχιστον στην Ιταλία δεν κάνουν όλοι τους σεισμολόγους. Η κριτική απέναντι στον κρατικό μηχανισμό, πάντως, είναι σκληρή: Όπως έγραψε το Fatto Quotidiano, «μόνο ο σεισμός θυμάται τους σεισμοπαθείς».

Φωτό: Δεν είναι μόνο σεισμός, είναι σεισμός με 1,5 μέτρο χιόνι. Πηγή: Reuters/ Emiliano Grillotti 

«Την κρατάνε εκεί μέσα πάνω από μια εβδομάδα και δεν έχουμε μπορέσει να της μιλήσουμε ακόμη». Το «εκεί μέσα» είναι οι στρατιωτικές φυλακές της Βενεζουέλας στη Ναγκουανάγκουα, ένα μέρος που, όπως γράφει η Corriere della Sera, η σκέψη του και μόνο προκαλεί ανατριχίλα. Αυτή που κρατείται στο κολαστήριο είναι η Στέισι Μπριζίτ Εσκαλόνα Μεντόζα, φοιτήτρια Επικοινωνίας και ακτιβίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στις 11 Ιανουαρίου είχε επιστρέψει στη Βενεζουέλα για διακοπές από την Ελβετία, όπου έχει μεταναστεύσει για να συντηρεί την οικογένειά της, και είχε περάσει στην Κολομβία για να ψωνίσει τρόφιμα όπως πλέον κάνουν πολλοί σε μια Βενεζουέλα όπου ο πληθωρισμός τρέχει με 475% και τα είδη πρώτης ανάγκης είναι δυσεύρετα.

Επιστρέφοντας από την Κολομβία, μαζί με έναν βουλευτή της αντιπολίτευσης, η Στέισι έζησε έναν πραγματικό εφιάλτη. Τους σταμάτησαν σε ένα σημείο ελέγχου εκατό χιλιόμετρα από το Καράκας, τους κατέβασαν από το αυτοκίνητο με τη βία και τους οδήγησαν αμέσως στη φυλακή. Οι κατηγορίες της Sebin, της φοβερής και τρομερής πολιτικής αστυνομίας του Μαδούρο, είναι βαρύτατες: τρομοκρατία, κατοχή όπλων και εκρηκτικών, διοργάνωση πραξικοπήματος. Το κατηγορητήριο απαγγέλθηκε από ένα στρατιωτικό δικαστήριο, ενώ στην 30χρονη γυναίκα δεν επετράπη να επικοινωνήσει ούτε με τον υπερήλικα πατέρα της.

Πώς κατέληξε η Στέισι στο στόχαστρο του καθεστώτος Μαδούρο; Το περιβάλλον της λέει ότι διώκεται για τη δραστηριότητά της στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Πρόσφατα είχε πάει στις Βρυξέλλες για να παραδώσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ένα κείμενο που είχε συγκεντρώσει χιλιάδες υπογραφές» σημειώνουν άλλοι ακτιβιστές. Φαίνεται επίσης ότι πληρώνει και την υποστήριξή της στον Λεοπόλντο Λόπεζ, βουλευτή της αντιπολίτευσης που βρίσκεται στη φυλακή από τον Φεβρουάριο του 2014.

Μα πώς κατάντησε έτσι η αγαπημένη μας Βενεζουέλα;

Φωτό: Από το βλέμμα και μόνο δείχνει ότι δεν θα το βάλει εύκολα κάτω. Πηγή: Cds

Τι κάνει μια ιστορική εφημερίδα για να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις μιας όλο και πιο ψηφιακής δημοσιογραφίας; Οι New York Times το εξηγούν στους αναγνώστες τους με μια λεπτομερέστατη έκθεση 35 σελίδων. Μια έκθεση που συντάχθηκε έπειτα από εντολή του εκτελεστικού διευθυντή των ΝΥΤ Ντιν Μπάκετ και την οποία υπογράφουν επτά δημοσιογράφοι έπειτα από έρευνα και μελέτη που κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο.

Το βασικό ερώτημα είναι ένα: πώς μπορεί η εφημερίδα να αντιμετωπίσει την ψηφιακή εποχή και να βγει νικήτρια; Η απάντηση δεν είναι ο πόλεμος αλλά η προσαρμογή. Ωραία, αλλά πώς προσαρμόζεται κανείς; Εκπαιδεύοντας αρχισυντάκτες και ρεπόρτερ. Προσλαμβάνοντας δημοσιογράφους με διαφορετικά μπακράουντ. Και ενισχύοντας την εμπλοκή των αναγνωστών στο δημοσιογραφικό προϊόν.

Μόνο έτσι, γράφουν οι συντάκτες, μπορεί να τεθεί σε νέες βάσεις η σχέση εμπιστοσύνης που είναι απαραίτητη για να παραμείνουν οι αναγνώστες και -γιατί όχι;- να αυξηθούν οι συνδρομές, στις οποίες ποντάρει η εφημερίδα για να επιζήσει. Φυσικά τίποτε δεν μπορεί να γίνει προς αυτήν την κατεύθυνση αν δεν επιστρατεύσεις νέα τεχνολογικά μέσα: infographics, podcast, βίντεο, πρότζεκτ εικονικής πραγματικότητας.

Οι ΝΥΤ σκοπεύουν επίσης να αφήσουν πίσω τους το κυνήγι των κλικ και των επισκέψεων στις σελίδες τους στο οποίο αναλώνονται συνήθως τα ψηφιακά μέσα. Η εφημερίδα θα εστιάσει στους συνδρομητές της. Γιατί αυτός είναι ο θησαυρός που θα της επιτρέψει να συνεχίσει να κάνει δημοσιογραφία.

Φωτό: Ποιος πρέπει να είναι ο ήχος των New York Times; Αυτό και αν είναι ερώτημα. Πηγή: ΝΥΤ

Στην κορυφή του όρου Ουάσινγκτον οι ριπές του ανέμου μπορoύν κυριολεκτικά να σε πάρουν και να σε σηκώσουν, ενώ συνήθως δεν μπορείς να δεις πέρα από τη μύτη σου. Κι αν εκεί λυσσομανούν τόσο πολύ ο άνεμοι είναι επειδή η κορυφή του βουνού αυτού είναι το σημείο συνάντησης τριών συστημάτων καταιγίδων. Κι όμως, γράφουν οι Times. Είναι ακριβώς σε αυτό το μέρος που ένας τύπος φιλοδοξεί να κατασκευάσει ένα πολυτελές ξενοδοχείο.

Οι κάτοικοι του Νιου Χαμσάιρ πίστευαν ότι ο Γουέιν Πρέσμπι αστειευόταν όταν ανήγγειλε το επενδυτικό του σχέδιο ύψους δέκα εκατομμυρίων δολαρίων. Αλλά αυτός μιλούσε απολύτως σοβαρά: «Οι επισκέπτες θα το απολαύσουν. Στον κόσμο αρέσει να βλέπει τις δυνάμεις της φύσης στα καλύτερά τους» είναι το επιχείρημά του. Οι μετεωρολόγοι έχουν πάρει ήδη μια γεύση. Σύμφωνα με έναν από αυτούς, κάποιες νύχτες η βροχή είναι τόσο δυνατή και τα αστραπόβροντα τόσο συχνά ώστε έχεις την αίσθηση ότι έρχεται το τέλος του κόσμου. Αλλά κι όταν δεν βρέχει, ζεις κυριολεκτικά μέσα στα σύννεφα.

Και ποιος δεν θέλει να ζήσει μια τέτοια εμπειρία;

Φωτό: Οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις περιλαμβάνουν έναν μετεωρολογικό σταθμό και μια καφετέρια. Πηγή: Times/National Geographic/Gettty/Sandy Felsenthal