Πίσω από τις οικονομικού χαρακτήρα βαρύτατες κυρώσεις της Δύσης στη Ρωσία κρύβεται ένα προβεβλημένο πρόσωπο – η αντίφαση αυτής της έκφρασης είναι εσκεμμένη, για να καταδειχθεί η καθολική αποδοχή του πασίγνωστου αλλά και αθόρυβου Μάριο Ντράγκι στα ανώτατα θεσμικά επίπεδα της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Οι βρετανικοί Financial Times, τουλάχιστον, έγραψαν ένα ενθουσιώδες κείμενο για την καθοριστική συμβολή του παλιού ευτρωτραπεζίτη και νυν πρωθυπουργού της Ιταλίας στη συμμαχική σύμπνοια όσον αφορά την επιβολή των παραπάνω κυρώσεων. Διότι ο Ντράγκι συνεννοήθηκε τόσο με την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν όσο και με την υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Τζάνετ Γιέλεν ώστε να διαμορφωθεί γρήγορα η ενιαία στάση των Δυτικών.
Το φύλλο του Σίτι έγραψε ότι ναι μεν οι Αμερικανοί ήταν η δύναμη που πίεζε για τις κυρώσεις όσο κανείς άλλος, ωστόσο η υπουργός τους είχε κολλήσει στην εξέταση των λεπτομερειών ενώ η ώρα περνούσε: οι Ρώσοι είχαν εισβάλει στην Ουκρανία και συνέχιζαν τον πόλεμο, άρα η δυτική απάντηση ήταν ζήτημα άμεσης προτεραιότητας. Η αδημονούσα Φον ντερ Λάιεν απευθύνθηκε στον Ντράγκι, να αναλάβει αυτός τις συνεννοήσεις με τη Γιέλεν, «να κάνει τα μαγικά του» και να τελειώσουν όλα μια ώρα αρχύτερα και με τον καλύτερο τρόπο – ο οποίος «καλύτερος τρόπος» ήταν η επιβολή κυρώσεων εις βάρος της ίδιας της κεντρικής τράπεζας της Ρωσίας. Αν και η Γιέλεν μάλλον φάνηκε σχολαστική λόγω της θητείας της στη Fed, στην αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα, ο Ντράγκι την έπεισε ταχύτατα και επετεύχθη συμφωνία. Αυτές οι αράδες από τους FT είναι απόδειξη ότι είμαστε τυχεροί που τον έχουμε πρωθυπουργό, έγραψε και η Corriere della Sera.
Κατά τα λοιπά, στο συγκεκριμένο κείμενο οι Βρετανοί εφηύραν τον όρο «στρατιωτικοποίηση της οικονομίας» σχολιάζοντας την «άνευ προηγουμένου επιλογή με την οποία αντέδρασε η Δύση στην εισβολή στην Ουκρανία», δηλαδή «τον οικονομικό πόλεμο κατά των εισβολέων». Και συνέχισε με ύμνους στο οικονομικό δίδυμο. Τόσο η ευρωπαϊκή όσο και η αμερικανική ηγεσία γνωρίζουν ότι προσωπικότητες όπως η Γιέλεν και ο Ντράγκι «είναι βετεράνοι δραματικών κρίσεων, από το οικονομικό κραχ του 2008-2009 μέχρι την κρίση του ευρώ, και ότι έχουν φέρει ηρεμία και σταθερότητα στις ταραγμένες χρηματοπιστωτικές αγορές – ωστόσο τώρα έκαναν κάτι πολύ διαφορετικό: πραγματικά, κήρυξαν οικονομικό πόλεμο στη Ρωσία». Η πρόθεση των δύο παλαιών τραπεζιτών ήταν να βλάψουν σοβαρά τη ρωσική οικονομία και να οδηγήσουν το ρούβλι στη συντριβή.
Οι FT υπογράμμισαν ότι «όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, οι κινήσεις για πάγωμα των ρωσικών αποθεματικών σηματοδοτούν ιστορική αλλαγή στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής», η οποία υπερβαίνει κατά πολύ ανάλογες προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν, με πλέον πρόσφατη εκείνη κατά του Ιράν. Ειδικώς ο Ντράγκι έπαιξε σπουδαίο ρόλο για αυτόν τον σκοπό, καθώς «ήταν αυτός που στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τη νύχτα της εισβολής έριξε την ιδέα της επιβολής κυρώσεων στην κεντρική τράπεζα της Ρωσίας». Το έκανε «επειδή ήθελε να αιφνιδιάσει τους Ρώσους».
Οι Ιταλοί, προβάλλοντας το δημοσίευμα των Βρετανών, είχαν κατά νου την πολιτική αστάθεια της πατρίδας τους, το γεγονός ότι η χώρα τους κυβερνάται από κυβερνήσεις συνεργασίας με ελάχιστη βάση συνεννόησης στα μείζονα και μη επιδεχόμενα αποκλίσεις θέματα, δηλαδή στην ευρωενωσιακή και ΝΑΤΟϊκή πορεία. Εκριναν ότι στο θέμα των κυρώσεων ο Ντράγκι επέδειξε πυγμή και έστειλε σαφές μήνυμα στη Ρωσία αλλά και διεθνώς: ότι όποιος έχει σχέσεις με συγκεκριμένες χώρες, όπως είναι η Ρωσία και η Κίνα, πρέπει να το κάνει με διαφάνεια, χωρίς να υπάρχει περιθώριο για εικασίες ή σπέκουλα. Θέση καθαρή (και με τη λογιστική έννοια), η οποία του δίνει κύρος και στο εσωτερικό και τον εδραιώνει στην εξουσία.