Υπάρχουν και αυτοί οι πολιτικοί, που ακόμα και όταν όλη η χώρα έχει κατεβεί στους δρόμους, δεν διστάζουν να κατεβούν και εκείνοι. Και δεν μιλάμε για σκηνοθετημένες προεκλογικές συναντήσεις με δήθεν τυχαίους πολίτες που εκφράζουν δήθεν αυθόρμητα τον θαυμασμό τους –μιλάμε για σύγκρουση, αντιπαράθεση, ακόμα και βαριές κουβέντες, αλλά τελικά διάλογο. Αυτό συνέβη στην Ντολ, στη Γαλλία, όπου πήγε ο Εμανουέλ Μακρόν εν μέσω γενικευμένης αναταραχής για τις μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις.
Ο Μακρόν έκανε μια αιφνιδιαστική στάση σε λαϊκή αγορά της πόλης αυτής κοντά στα γαλλοελβετικά σύνορα καθ’ οδόν προς την Ντουμπ. Εκεί βρέθηκε αντιμέτωπος με πολίτες. Οπως μια κυρία που του είπε πως οι μεταρρυθμίσεις του καθυστερούν και εκείνος της απάντησε: «γ@..το κι εγώ θα ήθελα να πάνε πιο γρήγορα».
Ο πρόεδρος της Γαλλίας επέμεινε, ενίοτε λογομαχώντας με πολίτες, ότι θα πρέπει να κάνει μεταρρυθμίσεις «ακόμα και αν είναι αντιδημοφιλείς».
Ξεχωριστό σημείο αυτής της εμπειρίας στη λαϊκή της Ντολ ήταν όταν ο Μακρόν βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν πολίτη, ο οποίος τον εγκάλεσε για την οικονομική του πολιτική, κατηγορώντας τον σχεδόν για όλα: από τη φορολόγηση ως τις συντάξεις. Ο Μακρόν προσπάθησε να του απαντήσει με στοιχεία αλλά και δείχνοντάς του τη μεγάλη εικόνα –μια μάλλον μάταιη προσπάθεια όταν έχεις απέναντί σου έναν άνθρωπο που ζορίζεται.
Ο διάλογος κράτησε πολλά λεπτά και κάποια στιγμή η κουβέντα ξέφυγε. Ο πολίτης κατηγόρησε τον γάλλο πρόεδρο ότι εδώ και πέντε χρόνια «πουλάει φούμαρα» και ότι τελικά έχει αυξήσει τους φόρους. Ο Μακρόν του απάντησε πως «λέει βλακείες». Οταν πήγε να παρέμβουν οι άνθρωποι της ασφάλειας, ο Μακρόν τους σταμάτησε: «μπορεί να διαφωνούμε, αλλά δείχνει σεβασμό», είπε για τον συνομιλητή του και χώρισαν φιλικά.
Στη συνέχεια ο Εμανουέλ Μακρόν έφθασε στον επίσημο προορισμό του, στο Κάστρο του Ζου, για να τιμήσει τα 175 χρόνια από την κατάργηση της δουλείας στη Γαλλία. Εκεί μίλησε για τον γαλλο-αϊτινό στρατηγό Τουσέν Λουβερτούρ, ο οποίος πρωτοστάτησε στους αγώνες υπέρ της κατάργησης της δουλείας. Είπε ότι ο Λουβερτούρ αντιλήφθηκε εξ αρχής πως η απλή ανυποταξία ως μορφή πάλης κατά της δουλείας ήταν μάταιη και γι’ αυτό τάχθηκε υπέρ της επανάστασης.