Στις κάλπες προσέρχονται την επόμενη εβδομάδα οι Ολλανδοί, αλλά δύσκολα θα διέκρινε κανένας κάποια ιδιαίτερη δραστηριότητα.
Είναι η πρώτη εκλογική αναμέτρηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το ξέσπασμα της πανδημίας οπότε, λίγο εξαιτίας του κορονοϊού και λίγο χάρη στην πολιτική συναίνεση που αμβλύνει τις πολιτικές διαφορές, η προεκλογική περίοδος είναι εξαιρετικά υποτονική.
Αντί για τις συγκεντρώσεις ή τις περιοδείες πόρτα-πόρτα, οι πολιτικοί κατέφυγαν σε εικονικά debate τα οποία κυλούν χωρίς απρόοπτα ή επεισόδια.
Ακόμη και η ακροδεξιά της Ολλανδίας μοιάζει να μην κατάφερε να προκαλέσει κάποια αίσθηση. Το κόμμα του Γκέερτ Βίλντερς είναι δεύτερο στις δημοσκοπήσεις, πίσω από το κυβερνών κόμμα του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε. Ωστόσο, όπως σημειώνουν οι Financial Times, αυτή τη φορά η ρητορική του Βίλντερς κατά των μεταναστών και των μουσουλμάνων αποδεικνύεται εκλογικά αναποτελεσματική και το κόμμα του, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, θα υποχωρήσει από το 20% περίπου στο 13%.
Το κόμμα του Ρούτε, το VVD, κυμαίνεται γύρω στο 25%, ποσοστό που σε άλλες χώρες φαίνεται μικρό αλλά στο πολύδιασπασμένο ολλανδικό κοινοβούλιο είναι εντυπωσιακό. Πόσο μάλλον που οι προβλέψεις δείχνουν ότι έως και 17 κόμματα θα μπουν στην Κάτω Βουλή της χώρας (τα περισσότερα εδώ και δεκαετίες) χάρη στο αναλογικό εκλογικό σύστημα.
Αν κερδίσει την αναμέτρηση ο 54χρονος πρωθυπουργός θα μπορέσει να σχηματίσει την τέταρτη συμμαχική κυβέρνησή του από το 2010 και θα γίνει ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της χώρας του.
Στην προεκλογική διαμάχη επικράτησαν κυρίως τα εσωτερικά θέματα όπως εξάλλου και πανδημία. Ζητήματα όπως το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ ελάχιστα τέθηκαν.
Εν τω μεταξύ ο Ρούτε στο debate του με τον Βίλντερς εμφανίστηκε έτοιμος να σφραγίσει τα σύνορα της Ολλανδίας σε περίπτωση που ξεσπάσει νέα κρίση με το προσφυγικό/μεταναστευτικό στην Ευρώπη ενώ διακήρυξε ότι οι αξίες της χώρας του είναι μη διαπραγματεύσιμες για τους ξένους.
Σε κάθε περίπτωση, οι εκλογές στην Ολλανδία φαίνονται σαν το βαρόμετρο της ευρύτερης ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής. Ακόμα και σε αυτή την υποτονική προεκλογική περίοδο ένας εν ενεργεία πρωθυπουργός, όπως ο Ρούτε, έχει το πάνω χέρι των κινήσεων .