Χωρισμένοι αλλά ακόμη αγαπημένοι: ο Ολάντ ασπάζεται την πρώην σύντροφό του και υπουργό της κυβέρνησής του, Σεγκολέν Ρουαγιάλ | Sean Gallup/Getty Images/ideal Images
Επικαιρότητα

Η πρώην σύντροφος θα σώσει τον Ολάντ;

Η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος, θα παίξει σημαντικό ρόλο στην εκστρατεία του Φρανσουά Ολάντ, ενόψει των εκλογών του 2017 - Υστερα από 30 χρόνια σχέσης και έναν πικρό χωρισμό, η πρώην σύντροφός του είναι ίσως η μόνη του ελπίδα
Protagon Team

Ενας άνθρωπος μπορεί να σώσει τον (ανεπιθύμητο) Φρανσουά Ολάντ. Τον ξέρει καλύτερα από τον καθέναν. Τον γνώρισε στο πανεπιστήμιο, τη δεκαετία του ‘70, τότε που η προεδρία της Γαλλίας ήταν ακόμη ένα μακρινό όνειρο. Τον ερωτεύτηκε, έζησε μαζί του 30 χρόνια, απέκτησαν τέσσερα παιδιά, δεν παντρεύτηκαν ποτέ και τον εγκατέλειψε όταν δεν μπορούσε πια να κάνει τα στραβά μάτια στο τρίτο πρόσωπο της σχέσης.

Η 62χρονη Σεγκολέν Ρουαγιάλ θα είναι ένας βασικός πρωταγωνιστής στην προεκλογική εκστρατεία του Ολάντ ο οποίος θα διεκδικήσει μία δεύτερη θητεία –σε ένα πολύ αρνητικό κλίμα- στις προεδρικές εκλογές του 2017. Είναι, βέβαια, λίγο ειρωνικό. Οταν η ίδια κυνήγησε το αξίωμα το 2007, χάνοντας τελικά από τον Νικολά Σαρκοζί, ο Ολάντ ήταν ένα εμπόδιο στην προεκλογική της εκστρατεία, όπως άφηναν να εννοηθεί πηγές από το περιβάλλον της. Τώρα όμως, η ίδια είναι πρόθυμη να βοηθήσει τον πρώην σύντροφό της να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών της χώρας.

Ασφαλώς το 2007 ήταν μία δύσκολη χρονιά για το ζευγάρι. Τότε –μετά τις προεδρικές εκλογές- ανακοινώθηκε ο χωρισμός τους και επισημοποιήθηκε η νέα σχέση του Ολάντ με τη δημοσιογράφο Βαλερί Τριερβελέρ. Η πληγωμένη Ρουαγιάλ ζήτησε από τον Ολάντ «να φύγει από το σπίτι, να ζήσει την αισθηματική ιστορία του» και του ευχήθηκε να είναι ευτυχισμένος. Τώρα έχει περάσει σχεδόν μία δεκαετία. Αρκετός χρόνος για να βρει ο Ολάντ μία νέα σχέση στην ηθοποιό Ζιλί Γκαγιέ, να επουλωθούν οι πληγές, να συνυπάρχουν οι δύο τους, να μεγαλώνουν μαζί εξ αποστάσεως τα παιδιά τους, να ανταλλάσσουν καθημερινά μηνύματα στα κινητά τους και να τρώνε μαζί στο Μέγαρο των Ηλυσίων τα Σαββατοκύριακα. Αλλωστε, αντίθετα με την πρώην ερωμένη του Ολάντ, η Γκαγιέ δεν κάνει την παρουσία της αισθητή, διαμένει σε δικό της λοφτ στη Βαστίλη.

Η Ρουαγιάλ την ώρα που φεύγει από το Μέγαρο των Ηλυσίων (REUTERS/Gonzalo Fuentes)

Οι πρώην σύντροφοι είναι συνεργάτες. Η Ρουαγιάλ έχει αναλάβει το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος από το 2014. «Είναι αχώριστοι. Ξέρουν ο ένας τον άλλον απ’ έξω. Στις συσκέψεις αρκεί να ανασηκώσει εκείνος το φρύδι του για να μαντέψει εκείνη τη σκέψη του. Και αντιστρόφως», όπως εξήγησε ο βιογράφος του Ολάντ, Σερζ Ραφί. Και τώρα «επιστρέφουν τα παλιά ανακλαστικά, μόνο χωρίς τον έρωτα», όπως δήλωσε κοντινός τους φίλος.

Δεν θα αρέσει σε πολλούς η αναβάθμιση της θέσης της Ρουαγιάλ. Βρίσκεται σε σχεδόν διαρκή ρήξη με τον πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς ενώ στο παρελθόν βρισκόταν σε ανοιχτή διαμάχη με τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς, ο οποίος παραιτήθηκε πριν από λίγους μήνες. Αλλά η ίδια είναι πρόσωπο – κλειδί στην εκστρατεία. Απολαμβάνει επίπεδα δημοτικότητας της τάξης του 42% -ποσοστά που απλώς μπορεί να ονειρεύεται τώρα πια ο 62χρονος Ολάντ.

Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το 80% των γάλλων πολιτών δεν θέλει να ξαναδεί τον Ολάντ υποψήφιο για την προεδρία. Δεν θέλουν να του δώσουν μία ακόμη ευκαιρία να αντιμετωπίσει την πανταχού παρούσα τρομοκρατική απειλή ή να επιχειρήσει να βελτιώσει τη στάσιμη οικονομία της χώρας. Ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο, στα μάτια κάποιων ο γάλλος πρόεδρος έχει εξευτελιστεί. Το μόνο στο οποίο μπορεί να στηριχθεί ο ίδιος, είναι η Συμφωνία του Παρισιού, η πρώτη διεθνούς κλίμακας συμφωνία για την προστασία του περιβάλλοντος, που υπογράφηκε στη γαλλική πρωτεύουσα τον Δεκέμβριο του 2015. Και αν έχει τη στήριξη της Ρουαγιάλ, της πρώην συντρόφου η οποία έχει ξεχάσει τις ερωτικές του περιπέτειες, τον εμπιστεύεται ακόμη, δεν διστάζει μάλιστα να πάρει το μέρος του ανοιχτά κατά των φθονερών δηλώσεων της πρώην ερωμένης του -είχε κατακρίνει το βιβλίο «Σ’ ευχαριστώ για τη στιγμή» της Τριερβελέρ. Σε αυτήν μπορεί να ελπίζει ο Ολάντ. Αρκεί βέβαια να μην τον επισκιάσει.