Η φρικτή δολοφονία ενός καθηγητή σε προάστιο του Παρισιού επειδή τόλμησε να δείξει στους μαθητές του σκίτσα του Μωάμεθ συγκλονίζει τη Γαλλία, η οποία επλήγη για ακόμη μια φορά από μια «ισλαμιστική τρομοκρατική επίθεση», όπως τη χαρακτήρισε ο πρόεδρος της χώρας Εμανουέλ Μακρόν, τρεις εβδομάδες μετά την επίθεση μπροστά στα παλιά γραφεία του σατιρικού εντύπου Charlie Hebdo.
«Την τρομερή δολοφονία» καταδίκασε επίσης ο πρώην πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, η προεδρία του οποίου είχε στιγματιστεί από τη σφαγή στο Μπατακλάν τον Νοέμβριο του 2015. «Περισσότερο από ποτέ πρέπει να μείνουμε ενωμένοι απέναντι στην βαρβαρότητα και τον σκοταδισμό. Η σκέψη μου στρέφεται στην οικογένεια του καθηγητή και σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα», πρόσθεσε ο Ολάντ.
«Ο καθηγητής Σαμιέλ Πατί ενσάρκωνε την Γαλλική Δημοκρατία και γι ‘αυτό δέχθηκε επίθεση», σημειώνε ο Ολάντ μιλώντας στην ιταλική Repubblica.
Ο σοσιαλιστής Ολάντ ηγήθηκε της Γαλλίας στην πιο αιματηρή περίοδο των ισλαμικών επιθέσεων, η οποία ξεκίνησε με την επίθεση στα γραφεία του Σαρλί Εμπντό τον Ιανουάριο του 2015 και κορυφώθηκε τον Νοέμβριο του 2015 στο χτύπημα στο συναυλιακό χώρο Μπατακλάν.
«Γνωρίζαμε ότι η απειλή ήταν ακόμη παρούσα, αλλά δυστυχώς δεν την είχαμε ακόμη επιβεβαιώσει με στοιχεία», λέει ο πρώην πρόεδρος στην ιταλική εφημερίδα προσθέτοντας ότι «η ισλαμική τρομοκρατία προκαλεί πάντα τρόμο. Δεν υπάρχουν διαφορετικές διαβαθμίσεις στα χτυπήματα όταν η τρομοκρατία χτυπά εξίσου νέους σε έναν συναυλιακό χώρο, δημοσιογράφους σε ένα περιοδικό, εβραίους που πηγαίνουν για ψώνια ή παιδιά που παρακολουθούν πυροτεχνήματα. Ο Πατί έκανε το καθήκον του ως εκπαιδευτικός, προσπάθησε να κάνει τους μαθητές του να σκεφτούν τι μπορεί και τι δεν μπορεί να γίνει σε μια κοσμική Δημοκρατία όπως η δική μας».
Ο Ολάντ έχει ένα μήνυμα να δώσει στους υπόλοιπους δασκάλους που ίσως φοβούνται αυτή τη στιγμή:
«Η αλληλεγγύη μου εκφράζεται όχι μόνο επειδή είναι άνθρωποι που μπορεί να αισθάνονται ότι κινδυνεύουν, και το καταλαβαίνω, αλλά επειδή βρίσκονται σε μια δύσκολη αποστολή για την Δημοκρατία μας. Γι’ αυτό τους λέω: ας μην τα παρατήσουμε. Δεν παραιτούμαστε από τις αξίες μας», πόσο μάλλον, επισημαίνει ο Ολάντ, όταν «δεν πρέπει πλέον να αισθανόμαστε αδύναμοι. Έχουμε νικήσει το Ισλαμικό Κράτος. Η αλήθεια είναι ότι θα υπάρξουν περισσότερες επιθέσεις αυτού του τύπου. Έχουμε κερδίσει πολλές μάχες, αλλά όχι ακόμα τον πόλεμο. Η Γαλλία βρίσκεται στο σταυροδρόμι του πολιτισμού επειδή αποτελεί σύμβολο ελευθερίας, κοσμικότητας και επειδή καταφέραμε να παρέμβουμε ενάντια στον ισλαμισμό στη Συρία και στο Μάλι».
Οπως τονίζει ο πρώην πρόεδρος, όσοι ζητούν στρατιωτική απόσυρση της Γαλλίας από το Μάλι, κάνουν λάθος.
«Οι λόγοι για την παρουσία μας στη ζώνη του Σαχέλ είναι πάντα οι ίδιοι: επειδή οι τζιχαντιστικές ομάδες απειλούν τους άμαχους πληθυσμούς και τη δική μας ασφάλεια. Αλλά θα πρέπει να ζητήσουμε από τις Αρχές του Μάλι μεγαλύτερη δέσμευσή τους στον αγώνα κατά των τρομοκρατικών ομάδων».
Η συζήτηση γυρνάει, εύλογα, και στις επικείμενες αμερικανικές εκλογές.
Θα μπορούσε μια νίκη του Τζο Μπάιντεν να αλλάξει τις ισορροπίες;
«Θα μπορούσε να ηρεμήσει τις σχέσεις μεταξύ ΕΕ-ΗΠΑ σε σημαντικά ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, το Ιράν και οι σχέσεις με την Κίνα. Αλλά ο Μπάιντεν θα αναγκαστεί να λάβει υπόψη του και το καθεστώς προστατευτισμού των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ δεν θέλουν πλέον να είναι αστυνομικοί του κόσμου. Και δεν σκοπεύουν να εγγυηθούν την ασφάλεια της Ευρώπης με άυλο τρόπο».
Η Γαλλία, η Ελλάδα, η Τουρκία
Οσον αφορά την στάση της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα, είναι ξεκάθαρος.
«Δεν είναι η Γαλλία που είναι σκληρή απέναντι στην Τουρκία, είναι η Τουρκία, ένα μέλος του ΝΑΤΟ, που δεν σέβεται τη νομοθεσία της ΕΕ επιτιθέμενη σε συμμάχους όπως η Ελλάδα. Είναι η Τουρκία που πιέζει το Αζερμπαϊτζάν να επιτεθεί στην Αρμενία. Είναι η Τουρκία που αγοράζει όπλα από τη Ρωσία. Οπότε, ναι, νομίζω ότι πρέπει να μιλήσουμε καθαρά και ξάστερα με τον πρόεδρο Ερντογάν. Και μετά να κάνουμε διάλογο και με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, χωρίς να είμαστε αφελείς απέναντι στις προθέσεις του, ειδικά όταν παρεμβαίνει στη Συρία και στη Λιβύη, υποστηρίζει το καθεστώς στη Λευκορωσία και πολιτικοί του αντίπαλοι (όπως ο Ναβάλνι) δηλητηριάζονται».
Τέλος, και σχετικά με το τί θα έκανε ο ίδιος απέναντι στην πανδημία, ξεκαθαρίζει ότι «οι απαντήσεις σε αυτήν την κρίση είναι οι συνταγές που μας έδωσε η σοσιαλδημοκρατία: το κράτος πρόνοιας, οι δημόσιες υπηρεσίες, τα δίκτυα κοινωνικής ασφάλειας. Η Αριστερά πρέπει να απαιτήσει ακόμη περισσότερα: μέτρα στήριξης για τις κατηγορίες των νέων και των πλέον επηρεασμένων από την πανδημία, αλλά και ταυτόχρονη αλληλεγγύη από τα υψηλότερα εισοδήματα. Γιατί η κοινωνική συνοχή κινδυνεύει όταν οι πλουσιότεροι γίνονται πλουσιότεροι, πληρώνουν λιγότερους φόρους, ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός κάνει όλο και περισσότερες θυσίες».