Photo: flunitrazepam
Το περίπτερο για το οποίο θα σας πω δεν είναι από αυτά με τα πέντε ψυγεία, τις προεκτάσεις με τις τέντες και τους άλλους ημιυπαίθριους χώρους που θυμίζουν μινι- μάρκετ. Μάλλον φέρνει προς τα περίπτερα της δεκαετίας του ΄70, με τα απολύτως απαραίτητα στην προθήκη του, με ένα ψυγείο για παγωτά και ένα για αναψυκτικά που όμως και αυτά συνήθως περιέχουν σε ποσότητα και ποικιλία επίσης τα απολύτως απαραίτητα.
Ανοίγει λίγο πριν ξημερώσει, κλείνει τα μαύρα μεσάνυχτα και όλες αυτές τις ώρες το δουλεύουν εναλλάξ μια ηλικιωμένη γυναίκα και τα δύο παιδιά της. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι οι άνθρωποι αυτοί που πληρώνουν νοίκι για το περίπτερο και προσπαθούν να ζήσουν τις οικογένειες τους πουλώντας τσιγάρα, τσίχλες, καραμέλες, κανένα ξυλάκι σοκολάτα και κεράκια το Πάσχα, θα σώσουν την οικονομία και κατ' επέκταση τη χώρα μας, από την κρίση. Κι όμως, φαίνεται πώς είχα άδικο.
Χθες, ενώ αγόραζα ένα κουτάκι τσίχλες ακούω τον γιό της ηλικιωμένης κυρίας να μου λέει: «Θα κάνουμε απεργία την άλλη εβδομάδα…». «Κι εσείς;» τον ρωτάω κι εκείνος ξεσπάει: «Ναι, τι άλλο να κάνουμε; Όταν πουλάγαμε τα τσιγάρα 3,20 βγάζαμε 25 λεπτά στο πακέτο. Τώρα με τα 3,80 δεν θα βγάζουμε ούτε 20 λεπτά. Υπάρχουν τσιγάρα που τα πουλάμε 2,40 χωρίς κέρδος και τώρα μας ζητάνε να αγοράσουμε και ταμειακές μηχανές. Που να τα βρω; Πρέπει να πάρω δάνειο για να πληρώσω αυτά που ήδη χρωστάω στους προμηθευτές μου…».
Θα πει κανείς ότι οι περισσότερες Ελληνικές οικογένειες περνάνε αυτή την περίοδο πιο δύσκολα απ' όσο είχαν συνηθίσει. Κάνουν -θέλοντας και μη – τις μικρές ή τις μεγαλύτερες θυσίες τους. Ακόμα κι αυτοί που το ζωνάρι τους δεν έχει χώρο για άλλες τρύπες. Αναρωτιέμαι απλώς αν και οι καπνοβιομηχανίες, που τα τσιγάρα τους πουλιούνται τώρα προς 3,80 ευρώ, μείωσαν αντιστοίχως το κέρδος τους, όπως ο περιπτεράς. Η απλώς «φόρτωσαν» το μερίδιο του λέοντος της επιπλέον φορολόγησης σε περιπτεράδες και…θεριακλήδες.
Έλα ντε;