Protagon A περίοδος

Ο δικός μας Τσαρλς

Τσαρλς Νταλάρα. Ο άνθρωπος της ημέρας. Ο διευθύνων σύμβουλος του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου με το καλλιτεχνικό όνομα είναι στην Ελλάδα. Κάποιοι αισιοδοξούν για τα αποτελέσματα της επίσκεψης, κάποιοι άλλοι όχι.

Νίκος Κακαρίκας

Τσαρλς Νταλάρα. Ο άνθρωπος της ημέρας. Ο διευθύνων σύμβουλος του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου με το καλλιτεχνικό όνομα είναι στην Ελλάδα. Κάποιοι αισιοδοξούν για τα αποτελέσματα της επίσκεψης, κάποιοι άλλοι όχι. Ο κ. Νταλάρα συναντήθηκε με τον Ε. Βενιζέλο για το καυτό θέμα της εθελοντικής ανταλλαγής ελληνικών ομολογών. Και όπως δήλωσε μετά, υπάρχουν κομβικά προβλήματα που παραμένουν άλυτα. Οι τσιμινιέρες για τις οποίες τραγουδούσε ο δικός μας Νταλάρας, μαζί με όλες τις οικονομικές δραστηριότητες της χώρας, αναμένεται να παγώσουν για τα καλά αν δεν καλλωπίσουμε τη ατίθαση κώμη του χρέους μας: κοινώς, αν δεν πέσει κούρεμα και δεν προχωρήσει η νέα δανειακή σύμβαση η Ελλάδα δεν θα έχει να πληρώσει τα 14,5 δισεκατομμύρια ευρώ για τριετές ομόλογο που λήγει στα μέσα του Μαρτίου.

Αν όμως το ποσοστό συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα, ο πιο κρίσιμος παράγοντας της υπόθεσης, δεν είναι ικανοποιητικό αυτό μπορεί να να οδηγήσει σε πιστωτικό γεγονός προκαλώντας πανικό στις αγορές. Η πραγματικότητα ξεπερνά την μεγαλύτερη (καπιταλιστική) φαντασία οποιουδήποτε  σεναριογράφου. Οι δανειστές καλούνται να χάσουν εθελοντικά μερικά ή και περισσότερα από τα κέρδη που θα εισέπρατταν κανονικά. Θα δανείσουν όμως και πάλι εθελοντικά την Ελλάδα με τσουχτερό και απροσδιόριστο μέχρις στιγμής επιτόκιο, προκειμένου σε ορίζοντα συγκεκριμένου χρόνου να έχουν και πάλι ένα ικανοποιητικό για αυτούς κέρδος. Ποιος φταίει για όλο αυτό το μπέρδεμα; 

Η κατάσταση είναι κάπου στη μέση: φταίμε και εμείς, φταίτε και εσείς, φταίνε και οι άλλοι που τραγουδούσε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Το χρήμα κάποτε ήταν φτηνό και όλοι είχαν εύκολη πρόσβαση σε αυτό. Οι αγορές και οι τράπεζες θριάμβευαν. Τα κράτη, του δυτικού πολιτισμού, ευημερούσαν, εντός και εκτός εισαγωγικών, μέχρι που η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, βλέπε Lehman και περίπτωση Ισλανδίας. Η χώρα μας χρωστάει συνολικά περί τα 285 δισεκατομμύρια ευρώ σε ομόλογα και χρεόγραφα. Για να μπορέσει να εξυπηρετήσει μέρος του χρέους πρέπει να ένα μέρος αυτού να κουρευτεί. Μένει να δούμε αν οι μπαρμπέρηδες που εμπλέκονται στη διαδικασία θα είναι προσεκτικοί και δεν θα μας πετσοκόψουν κανένα αυτί.

Μαζί με το κούρεμα αυτές δυο ημέρες τώρα γίνεται πολύς λόγος και για τριετές πάγωμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Οι εργοδότες υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει άλλη λύση. Η ΓΣΕΕ όμως αρνείται ένα τέτοιο ενδεχόμενο και προειδοποιεί με απεργιακές κινητοποιήσεις. Η κυβέρνηση από την άλλη αν οι διαπραγματεύσεις οδηγηθούν σε αδιέξοδο θα προχωρήσει σε πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Ίδωμεν. Ιδιαιτέρως απογοητευτικό γεγονός πάντως είναι πως κανείς δεν μιλάει για το πως θα κουρέψουμε και θα παγώσουμε τις τιμές στα ράφια των καταστημάτων.