Ο Πέτρος (όχι το πραγματικό του όνομα) είναι διαπρεπής οικονομολόγος. Εργάζεται σε ένα από τα 5 μεγαλύτερα hedge funds του κόσμου, που διαχειρίζεται δεκάδες δις δολάρια κάθε χρόνο. Δεν μιλάει ποτέ στον Τύπο, κι όταν τον ρωτάω, δεν μου λέει με ποια κρατικά ομόλογα «παίζει» και πότε. Δεσμεύεται βλέπετε από πολύ αυστηρούς κανόνες εχεμύθειας, και αν μιλούσε θα μπορούσε να χάσει την πολύ επικερδή δουλειά του. Νοιάζεται για την Ελλάδα. Κι ας μην μπορεί να πει πολλά. Όταν χθες βράδυ ναυάγησε η συμφωνία Παπανδρέου-Σαμαρά, ήθελε να μιλήσει. Το μήνυμα του χωρούσε σε μία λέξη: Ευτυχώς! Γιατί; Γιατί για τον Πέτρο, το Μνημόνιο δυστυχώς δεν οδηγεί πουθενά. Είτε το επαναδιαπραγματευόμασταν είτε όχι. Είτε με Σαμαρά είτε με Παπανδρέου. Είτε με ένα κόμμα είτε δύο είτε πέντε. Μας αγοράζει χρόνο; Ναι. Αλλά για να είναι ειλικρινής, ο Πέτρος είναι σχεδόν βέβαιος πως τα Μνημόνια αγοράζουν χρόνο όχι τόσο για εμάς, όσο για τους δανειστές μας. Εμάς δεν μας το λύνει το μεγάλο μας πρόβλημα.
Ποιό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα; Ανάμεσα στα παραπολιτικά μισόλογα και τα επικοινωνιακά τερτίπια, μας το θύμισε στο διάγγελμα του κι ο πρωθυπουργός: «το μείζον εθνικό θέμα είναι η αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους», δήλωσε ο κύριος Παπανδρέου. Όχι το έλλειμμα. Ούτε η διαφθορά. Ούτε ο κρατισμός. Ωραία, να το δεχτώ. Και τι κάνει για αυτό; Ένα μεγάλο τίποτα. «Ένα σάπιο σχέδιο για την Ελλάδα» χαρακτήριζε το Μνημόνιο ΙΙ στο τελευταίο του τεύχος ο Economist. «Σύμφωνα με οποιαδήποτε ρεαλιστική υπόθεση μελλοντικής ανάπτυξης και επιτοκίων, με το Χρέος της Ελλάδας στο 150% του ΑΕΠ και να ανεβαίνει, είναι αδύνατον αυτό να ξεπληρωθεί» (unpayable). Αυτά δεν τα λέει ο Τσίπρας, αλλά το πιο έγκυρο οικονομικό περιοδικό του πλανήτη. Γι αυτό και προτείνει «κούρεμα» του Χρέους μας. Τώρα.
Ο χρόνος τελειώνει. Σύμφωνα με τους χθεσινούς Financial Times, είναι πια πιθανό το «ελληνικό ατύχημα» (Greek accident), μία άναρχη δηλαδή ελληνική χρεωκοπία, μία «σκληρή» στάση πληρωμών χωρίς καμία προσυνεννόηση και με καταστροφικές συνέπειες για την Ελλάδα, τους δανειστές μας και την Ευρωζώνη. Πρόκειται για το νέο στοίχημα των funds στις αγορές για το καλοκαίρι.
Από την άλλη, μία ελεγχόμενη χρεωκοπία, ένα «κούρεμα» του ελληνικού Χρέους πχ κατά 50%, είναι κάτι που ούτε κι αυτό ξέρουμε ακριβώς τι θα σημαίνει, γιατί απλούστατα δεν έχει ξαναγίνει στη ζώνη του Ευρώ. Θα είναι σίγουρα κάτι δυσάρεστο, και για τους δανειστές μας και για τις ελληνικές τράπεζες και για τον πρωθυπουργό. Μοιάζει όμως προτιμότερο. Ούτως ή άλλως, για τον Economist τουλάχιστον, η μέρα της κρίσης είναι «αναπόφευκτη». Οπότε, πρέπει να αποφασίσουμε. Τι προτιμάμε; «Κούρεμα ή ατύχημα»;
ΥΓ Αν ο Γιώργος Παπανδρέου θεωρεί πως δεν θα δεχόντουσαν ποτέ ένα γερό «κούρεμα» οικειοθελώς οι δανειστές μας, μία λύση υπάρχει: Δημοψήφισμα. Τώρα! ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο Μνημόνιο ΙΙ; Ένα βροντερό ΟΧΙ θα του χαρίσει όσο πολιτικό κεφάλαιο κι αν του λείπει, όση δημοκρατική νομιμοποίηση κι αν χρειάζεται για να αντιμετωπίσει τον Τρισέ και τη Μέρκελ, τον Ντράγκι και τον Σαρκοζί.Το συζητούσε χθες. Μακάρι να τολμήσει να το κάνει. Όπως δήλωσε χθες, «ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες των πράξεων μας απέναντι στη χώρα». Ας αποφασίσει ο λαός λοιπόν.