Μια σειρά από παρουσίες (και απουσίες), καθώς και κάποιες μελλοντικές προσδοκίες παρουσίας (ή: φόβοι απουσιών) θα συνόδευαν τον Πιέρ Μοσκοβισί στην επίσκεψή του στην Αθήνα. Πήγε πίσω, για προσωπικούς λόγους.
Πρώτα-πρώτα, θα τον συνόδευε ο Declan Costello – δηλαδή ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Τρόικα, που έχει γίνει Τετραμερής (με τον ESM) και φιλοδοξεί, ματαίως για την ώρα, να γίνει και Πενταμερής με «ολίγην απο Ευρωκοινοβούλιο» Συνεπώς θα ερχόταν εδώ ο Μοσκοβισί ως εκπρόσωπος, ας το πούμε έτσι, του Μνημονίου 3 που ακριβώς αυτή την στιγμή περνάει από τα καυδιανά δίκρανα της Βουλής των Ελλήνων η πρώτη ομοβροντία των προαπαιτουμένων του. (Χαλαρά, θα έλεγε κανείς. Βέβαια… όταν δεν υπάρχει Αντιπολίτευση τα κοινοβουλευτικά είναι φαινομενικά πιο άνετα). Δεν βρίσκεται άμεσα στην εικόνα ο Maarten Verwey, ο νέος επικεφαλής της Task Force νέας εποχής -πολύ «νέο» πέφτει κι εδώ!-, ο οποίος είναι δικέφαλος υπό την εξής έννοια: λειτουργεί και ως επόπτης/αξιολογητής της προόδου υλοποίησης του Μνημονίου 3, αλλά και ως υποβοηθητικός συντελεστής για το «ξεκλείδωμα» των όποιων αναπτυξιακών πρωτοβουλιών στηρίζει/υποτίθεται ότι στηρίζει/προτίθενται να στηρίξουν οι Βρυξέλλες.
Αυτόν, λοιπόν, τον δικέφαλο ρόλο θα κουβαλούσε και ο Μοσκοβισί: να σπρώξει π.χ. τον Αλέξη Τσίπρα να προχωρήσει χωρίς πισωγυρίσματα στο implementation-implementation-implementation των συμφωνημένων. Και να ανοίξει και τα μάτια των εδώ συντελεστών στο τι προϋποθέτει το ξεκίνημα επενδύσεων είτε του ΕΣΠΑ/ΣΕΣ (που είχε παγώσει για να κάνει το παγώνι ο Βαρουφάκης), είτε του διαβόητου σχεδίου Γιουνκέρ (που στην προ μηνών επίσκεψή του, ο συνάδελφος του Μοσκοβισί Γίρκι Κατάινεν δεν είχε κατορθώσει αληθινά να εξηγήσει π.χ. στον Γιώργο Σταθάκη, πολύ περισσότερο στον Παναγιώτη Λαφαζάνη της Παραγωγικής Ανασυγκρότησης).
Πλην όμως ο Μοσκοβισί θα ήταν -και παραμένει, ασφαλώς- και κάτι άλλο: εκπρόσωπος της «ευρωπαϊκής ματιάς» στα πράγματα, και μάλιστα της γαλλικής εκδοχής (άλλωστε, στρώνουμε ήδη το κόκκινο χαλί για τον πρόεδρο Ολάντ, όχι;). Υπ' αυτήν την έννοια είχε απευθύνει προκαταβολικά έκκληση ότι κόμματα του «ευρωπαϊκού τόξου», όπως αυτοπροσδιορίζονται τα ίδια διάβολε!, να θυμηθούν ότι όσα έρχονται προς ψήφιση τώρα στη Βουλή των Ελλήνων τα έχουν ήδη ψηφίσει ως γενικές αρχές. Με ενθουσιασμό.
Ακούει κανείς; Is there anybody out there?