Η προ ημερών σύλληψη του ιδρυτή του Wikileaks έδωσε αφορμή στους ανά τον κόσμο φίλους του να εκδηλώσουν ποικιλοτρόπως την υποστήριξή τους στον αυστραλό ήρωά τους. Ένα από τα συνθήματα που χρησιμοποιήθηκαν στη διάρκεια αυτών των εκδηλώσεων ήταν και το «Αξίζουμε την αλήθεια». Είναι φορές που τα συνθήματα παράγονται λίγο πολύ αυθόρμητα και διαδίδονται με ορμή από στόμα σε στόμα κι από παρέα σε παρέα. Ωστόσο εδώ δεν δείχνει να έχουμε τέτοια περίπτωση. Το σύνθημα υιοθέτησε και προβάλλει η σοσιαλιστική συμμαχία της Αυστραλίας και το εντάσσει στην ευρύτερη εκστρατεία υπεράσπισης του Ασσάντζ. Αποδέκτης του φαίνεται να είναι όχι μόνο η κυβέρνηση της χώρας αλλά κι όλοι, όσοι δημιουργούν εμπόδια ή έστω καταδικάζουν τις αποκαλύψεις του Wikileaks.
Το απολύτως εύλογο αυτό σύνθημα, για να έλθουμε στα δικά μας, παραμένει έως σήμερα ορφανό στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Παρά τις ευκαιριακές κορώνες των κομμάτων και των λοιπών πολιτικών, κοινωνικών κι οικονομικών δυνάμεων και φορέων ουδείς δείχνει να ενδιαφέρεται σοβαρά και συστηματικά σ’ αυτή τη χώρα για την αλήθεια, αξιώνοντας πλήρη κι αναλυτική ενημέρωση σχετικά με την πορεία ας πούμε των δημόσιων οικονομικών τα τελευταία δέκα χρόνια.
Την προηγούμενη εβδομάδα ο πρώην τσάρος της ΝΔ Γ. Παπαθανασίου επιχείρησε να παρουσιάσει από τη δική του προφανώς πλευρά την αλήθεια για την οικονομία κυκλοφορώντας ένα έντυπο με τίτλο «Με τη γλώσσα των αριθμών: η αλήθεια για την Οικονομία». Εντύπωση προκαλεί, πως η ελληνική κοινωνία κι οι κάθε είδους φορείς της δείχνουν πλήρως να αδιαφορούν για την αλήθεια και δεν νοιάζονται να αξιώσουν από τα δύο κόμματα εξουσίας να ξεκαθαρίσουν αλήθειες και ψέμματα και να φωτίσουν αυτή τη δύσκολη περίοδο με τεκμηριωμένα στοιχεία, που να εξηγούν διασταυρωμένα τη σημερινή δημοσιονομική κρίση.
Είναι σφόδρα πιθανόν η παροχή αυτών των στοιχείων να μην έκανε ευκολότερη τη σημερινή πορεία μας. Αν δεν ζητήσουμε, όμως, όλοι εμείς επίμονα και σταθερά την αλήθεια, βλέπετε κανέναν να είναι διατεθειμένος να μας την προσφέρει;