Με τον ανορθολογισμό, το συλλογικό ασυνείδητο και τον «τευτονικό θυμό» είχε ασχοληθεί προπολεμικά ο ελβετός ψυχίατρος Καρλ Γιουνγκ επιχειρώντας να εξηγήσει όχι ποιος ήταν αλλά… τι ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ και συνεπήρε το γερμανικό έθνος. (Και το συνεπήρε ως την εσχατιά της καταστροφής, θα προσέθετε ο κάθε σώφρων με την πικρή-στερνή μεταπολεμική γνώση του, ακόμη και αν δεν την είχε πρώτα.)
Τα πρόσφατα γεγονότα στο Κέμνιτς της Σαξονίας με τη φαινομενικά αιφνίδια ακροδεξιά φούντωση δείχνουν άραγε ότι οι Γερμανοί δεν χρειάζονται καν μια «χαρισματική προσωπικότητα», έναν «φύρερ», για να εξαπολύσουν το 2018 αναχρονιστικές ναζιστικές ρητορικές ρουκέτες;
Ενα νέο βιβλίο που περιέχει δεκάδες αυθεντικές μαρτυρίες ανθρώπων που εξηγούν γιατί εντάχθηκαν στο ναζιστικό κόμμα τη δεκαετία του 1930 φανερώνει ανησυχητικές αναλογίες με την άνοδο της γερμανικής ακροδεξιάς σήμερα προειδοποιεί ο εκδότης του, όπως γράφουν και οι Times του Λονδίνου.
Το «Γιατί έγινα ναζιστής» περιέχει μια σειρά από δηλώσεις που συγκεντρώθηκαν από τον αμερικανό κοινωνιολόγο Θίοντορ Φρεντ Αμπελ το 1934. Η έρευνα είχε την ευλογία του ίδιου του Γιόζεφ Γκέμπελς, του επικεφαλής της προπαγάνδας του ναζιστικού κράτους και πιστού ακολούθου του Χίτλερ μέχρι τον τάφο, στο καταφύγιο της καγκελαρίας, το 1945. Ο καθηγητής Αμπελ χρησιμοποίησε εκείνη την έρευνα για ένα βιβλίο του 1938 σχετικά με την άνοδο των χιτλερικών στην εξουσία. Αυτές οι μαρτυρίες των ναζιστών έχουν περιγραφεί σαν «ένα Facebook του Τρίτου Ράιχ» και υπάρχουν στα αρχεία των ΗΠΑ εδώ και δεκαετίες.
Ο Βίλαντ Γκίμπελ (Wieland Giebel) που είναι ο ίδιος ιστορικός αλλά και ο εκδότης του βιβλίου δήλωσε ότι πολλά από τα σχόλια και τα καταγγελλόμενα από πλευράς των ιστορικών εθνικοσοσιαλιστών –περί κοινωνικής ανισότητας, αναξιόπιστων μέσων ενημέρωσης, αποτυχημένων κομμάτων- μοιάζουν με τα συνθήματα του σήμερα -«ΜΜΕ του ψέματος», «η Μέρκελ πρέπει να φύγει», «η Γερμανία για τους Γερμανούς», «έξω οι αλλοδαποί»- που ακούστηκαν στις ταραχώδεις πορείες διαμαρτυρίας που έγιναν Κέμνιτς τον περασμένο μήνα.
Εβραίοι και μετανάστες
«Αυτές οι μαρτυρίες είναι πολύ επίκαιρες. Οι άνθρωποι αισθάνθηκαν αποκλεισμένοι, και αυτό είναι παρόμοιο με την κατάσταση που έχουμε σήμερα» λέει ο Γκίμπελ. «Βλέπω μια άμεση ομοιότητα μεταξύ των ανθρώπων που είδαν τους Εβραίους ως αποδιοπομπαίους τράγους και εκείνων που σήμερα θεωρούν τους πρόσφυγες ως την αιτία των κοινωνικών προβλημάτων. Ευτυχώς δεν υπάρχει χαρισματική προσωπικότητα που να τους οδηγεί»…
Και ο Γκίμπελ προσθέτει: «Οσοι εντάχθηκαν στο κόμμα του Χίτλερ το 1934 δεν ήξεραν ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος θα είχε ως αποτέλεσμα 60 εκατομμύρια νεκρούς και το Ολοκαύτωμα. Ομως εκείνοι που σήμερα εντάσσονται σε αυτήν τη ναζιστική ιδεολογία το γνωρίζουν και εξακολουθούν να προσυπογράφουν αυτόν τον ρατσισμό και τον υπερβολικό εθνικισμό».