Δουλειά δεν είχε ο διάβολος και αποφάσισε να κάνει κάτι για τους σταρ του σινεμά που έμειναν αναγκαστικά αδρανείς μέσα στο σπίτι τους. Η πλήξη και η έλλειψη προβολής εξαιτίας του lockdown ανάγκασαν την απελπισμένη κοινότητα των ηθοποιών να λάβει μέτρα για να ξανακερδίσει την προσοχή μας.
Ετσι, η «Wonder Woman» – Γκαλ Γκαντότ εκτέλεσε, στην κυριολεξία, το Imagine του Τζον Λένον μαζί με τους φίλους της. Ενα βίντεο, που δείχνει μεταξύ άλλων τις Μάργκοτ Ρόμπι, Κάμερον Ντίαζ, Χάλι Μπέρι, Σκάρλετ Γιόχανσον και Ντρου Μπάριμορ σε σκηνές δράσης δεχόμενες και επιστρέφοντας «γροθιές» στην κάμερα από το σπίτι τους, έχει κάνει θραύση στο YouTube και στο Instagram κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ενώ ο Τζακ Μπλακ (χόρεψε ημίγυμνος τον «χορό της καραντίνας») και η Τζένιφερ Λόπεζ δεν παρέλειψαν να ανεβάσουν ναρκισσιστικά βιντεάκια στο Tik Tok, τον ψηφιακό κόσμο των εφήβων.
Εχουμε, όμως, πια περάσει σε μια νέα φάση, «τρομακτική» την χαρακτηρίζουν οι The Times, κατά την οποία ηθοποιοί επιδεικνύουν άλλου είδους καλλιτεχνικές επιδόσεις. Η Σάρον Στόουν, για παράδειγμα, δημοσίευσε μια ακουαρέλα της καραντίνας με την αυτοπροσωπογραφία της, ο Τζιμ Κάρεϊ αποκάλυψε μια μακάβρια εικόνα του Ντόναλντ Τραμπ και η Ρις Γουίδερσπουν ανέκραξε στο Instagram «Παρατάω τη δουλειά μου!», αν κρίνουμε, όμως, από το αποτέλεσμα, το υποκριτικό της ταλέντο είναι ασύγκριτα καλύτερο από τις νεκρές φύσεις της.
Στο ίδιο πνεύμα, η Ντέμι Μουρ διοργανώνει καλλιτεχνικές βραδιές με την οικογένειά της ενώ ακούγεται ότι ο Σιλβέστερ Σταλόνε περνάει την ώρα του γυμνός στο γκαράζ του προκαλώντας εκρήξεις χρώματος σε καμβάδες …
«Προσπαθώ να κάνω κάτι που θα έχει νόημα για μένα και θα είναι ευχάριστο να το κοιτάζεις» δηλώνει ο Πιρς Μπρόσναν σε ένα βίντεο που ανέβασε στο Instagram τον περασμένο μήνα. Στην μετά τον «Μποντ» και μετά την «Μάμα Μία» εποχή, ο βρετανός ηθοποιός έδωσε νόημα τη ζωή του με μια τόπλες ψυχεδελική γοργόνα. Και επειδή δεν τον ικανοποιούσε επαρκώς η έκθεση των πινάκων του, ο Μπρόσναν φρόντισε να κάνει στο κοινό του και μια μίνι διάλεξη, μεταφέροντας το μήνυμα του Λευκού Αετού για την κατάσταση που βιώνουμε. Σύμφωνα, λοιπόν, με τον σοφό γέρο Ινδιάνος το lockdown μάς έδωσε μια επιλογή: «Αυτή η περίοδος που περνάει η ανθρωπότητα μπορεί να θεωρηθεί σαν πύλη ή σαν τρύπα. Η απόφαση να πέσεις στην τρύπα ή να περάσεις από την πύλη εξαρτάται από σένα…»
Φυσικά η επιλογή τους δεν έχει σχέση μόνο με το γεγονός ότι οι σταρ θέλουν να τραβούν συνεχώς πάνω τους την προσοχή του κοινού. Ορισμένοι ηθοποιοί διακρίνονται και σε άλλες τέχνες εκτός από την υποκριτική. Ο Αντονι Χόπκινς, για παράδειγμα, είναι συνθέτης κλασικής μουσικής, ζωγραφίζει επίσης και οι αφηρημένοι καμβάδες του έχουν κάτι περισσότερο από μια απλή μυρωδιά του Πικάσο, τον οποίο υποδύθηκε στο «Πέρα από τον Πικάσο» (1996).
Ο Βίγκο Μόρτενσεν, ο Αραγκορν στον «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών», είναι επιτυχημένος ποιητής, μουσικός, ζωγράφος και φωτογράφος και ο Τζέιμς Φράνκο, που οι περισσότεροι τον γνώρισαν το 2010 μετά την οσκαρική του υποψηφιότητα με τις «127 Ωρες» του Ντάνι Μπόιλ, είναι επίσης ένας άνθρωπος για όλες τις τέχνες, αφού διαπρέπει ως θεατρικός και κινηματογραφικός ηθοποιός, συγγραφέας, φωτογράφος, γλύπτης και ζωγράφος, μάλιστα, έργα του έχουν φιλοξενηθεί στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Λος Αντζελες, στην ξακουστή γκαλερί «Γκαγκοσιάν» και στην Tate Modern στο Λονδίνο.
Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που οι ηθοποιοί κάνουν τους ζωγράφους. Ένας από τους πρωτοπόρους ήταν ο Ντένις Χόπερ, ο οποίος άρχισε να ζωγραφίζει στη δεκαετία του 1960 και έργα του παρουσιάστηκαν στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Λος Άντζελες. Ο Χόπερ, φίλος του Άντι Γουόρχολ και παθιασμένος συλλέκτης, αγόρασε έναν πίνακα από τη σειρά των έργων του Γουόρχολ «Campbell’s Soup Cans» και μια μεταξοτυπία του «Mao Tse Tung», την οποία αργότερα πυροβόλησε δύο φορές με ένα κυνηγετικό όπλο σε ένα από τα συχνά παραληρήματά του μετά από χρήση ναρκωτικών. Μάλιστα, φαίνεται ότι οι σφαίρες αύξησαν την αξία του έργου που πουλήθηκε πάνω από 300.000 δολάρια το 2011.
Για μερικούς ηθοποιούς η ζωγραφική είναι πιο σημαντική από την υποκριτική. Ο Τίμοθι Σπαλ, για παράδειγμα, αναρωτιέται αν έκανε καλά που έγινε ηθοποιός. «Ισως αυτός είναι ο λόγος που ελκύομαι από τους ζωγράφους», λέει στους The Times. Πράγματι ο ηθοποιός υποδύθηκε δύο φορές ζωγράφους, το 2014 τον εκκεντρικό Τζόζεφ Μέιλορντ Γουίλιαμ Τέρνερ στην ταινία «Ο Κύριος Τέρνερ» του Μάικ Λι και πέρσι τον παραγνωρισμένο Λόρενς Στερν Λόουρι στο οιδιπόδειο δράμα «Κυρία Λόουρι και Υιός», όπου συμπρωταγωνιστούσε στο πλευρό της Βανέσα Ρεντγκρέιβ. Κατά την προετοιμασία των ρόλων του ο Σπαλ ζωγράφισε περισσότερους από 50 πίνακες, οπότε έχει κολλήσει για τα καλά το «μικρόβιο» προσδιορίζοντας ο ίδιος το στυλ του ως μια μείξη των δύο καλλιτεχνών.
Τι κοινό έχουν τα δύο επαγγέλματα; Ίσως μια κάποια αυτομαστίγωση γεμάτη άγχος: «Δεν το βρίσκω ιδιαίτερα ευχάριστο», λέει ο Σπαλ. «Θέλω να είναι σωστό. “Χτυπιέμαι” όταν το κάνω». Όπως όταν παίζει; «Λίγο, ναι», απαντάει.
Κάποιοι ηθοποιοί όπως ο Σπαλ, η Στόουν και ο Σταλόνε δεν ζωγραφίζουν για τα χρήματα. Αντίθετα ο Ρούφους Ράιτ, συμπρωταγωνιστής της Ελεν Μίρεν στην θεατρική παραγωγή «The Audience», όπου υποδύθηκε τον Τόνι Μπλερ, ζωγραφίζει υπέροχα πορτρέτα με μελάνι για να πληρώσει τους λογαριασμούς του ανάμεσα σε παραστάσεις και κατά τη διάρκεια του lockdown. Η δεύτερη καριέρα του Ράιτ προωθήθηκε όταν η Κέιτ Μπέκινσεϊλ, μια από τις λίγους ηθοποιούς που δεν ζωγραφίζει, του ανέθεσε να κάνει ένα πορτρέτο της μαμάς της.
«Η ηθοποιία και η ζωγραφική έχουν να κάνουν με την παρατήρηση του κόσμου και με το να διακριθείς», λέει ο Ράιτ, «Αλλά είναι γεμάτες αποτυχίες. Οι καλοί ηθοποιοί θα αγκαλιάσουν την αποτυχία τους, πράγμα που κάνουν και οι καλοί ζωγράφοι».
Πόσο καλοί ζωγράφοι, λοιπόν, είναι οι ηθοποιοί; Η τεχνοκριτικός των Times Ρέιτσελ Κάμπελ-Τζόνστον πιστεύει ότι οι ηθοποιοί που ζωγραφίζουν δεν θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη δουλειά που τους έχει κάνει γνωστούς.
Η διαφορά είναι σαφής, λέει η Κάμπελ-Τζόνστον. Το μεγάλο ταλέντο ενός σταρ του κινηματογράφου είναι ότι ανακαλύπτει έναν τρόπο που μας κάνει να θέλουμε πραγματικά να τον δούμε. Το ταλέντο του ζωγράφου είναι ότι ανακαλύπτει έναν τρόπο για να κάνει πραγματικότητα τη ματιά. Και αυτές οι δύο πλευρές του οπτικού νομίσματος δεν μπορούν απλά να εναλλάσσονται, πράγμα εντελώς προφανές με μια ματιά στα έργα των αστέρων του Χόλιγουντ.
Πάρτε για παράδειγμα τον Σιλβέστερ Σταλόνε, ο οποίος έχει λανσάρει μια «επίθεση» χρωμάτων στον καμβά σε στυλ Ρόκι, και ποιος ξέρει, ίσως πιστεύει ότι εκσφενδονίζοντας με αυτό τον τρόπο τις μπογιές, βάζει στους πίνακες την καρδιά και την ψυχή του. Σίγουρα καθιστά σαφές ότι με τις αδρές πινελιές του θέλει να ρίξει μια συναισθηματική γροθιά, κάτι ανάμεσα στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό του Βίλεμ ντε Κούνινγκ ίσως και ένα γκράφιτι της Νέας Υόρκης από τη δεκαετία του 1980 πιθανόν του Ζαν-Μισέλ Μπασκιά.
Το αποτέλεσμα μοιάζει με πάλη βαρέων βαρών. Καταλήγει σε ένα αδυσώπητο γρονθοκόπημα γύρω από το ρινγκ. Και ο Σταλόνε είναι σίγουρα ο χαμένος…
Ζωγράφοι στην οθόνη
- «Η ζωή ενός ανθρώπου» (1956): Βιογραφικό δράμα του Βινσέντε Μινέλι με τον Κερκ Ντάγκλας στον ρόλο του Βίνσεντ Βαν Γκογκ.
- «Φρίντα» (2002): σε σκηνοθεσία της Τζούλι Τέιμορ αφηγείται τη ζωή της Φρίντα Κάλο με την Σάλμα Χάγιεκ στον ρόλο της Μεξικανής ζωγράφου
- «Το Αριστερό Μου Πόδι» (1989). Η Ιστορία του Ιρλανδού καλλιτέχνη Κρίστι Μπράουν σε σκηνοθεσία Τζιμ Σέρινταν με πρωταγωνιστή τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις.
- «Πέρα από τον Πικάσο» (1996): Σε σκηνοθεσία του Τζέιμς Αϊβορι, η ταραγμένη σχέση της 23χρονης Φρανσουά Ζιλό με τον 60χρονο ζωγράφο στη μεταπολεμική Γαλλία, με πρωταγωνιστή τον Αντονι Χόπκινς.
- «Μεγάλα Μάτια» (2014): Σε σκηνοθεσία του Τιμ Μπάρτον και την Εϊμι Ανταμς στο ρόλο της Μάργκαρετ Κιν, η οποία τη δεκαετία του 1950 ζωγράφιζε μια σειρά κιτς πορτρέτων παιδιών με μεγάλα μάτια. Με τη συναίνεσή της, ο άντρας της πλάσαρε τα έργα της σαν δικά του γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία, μέχρι που η σχέση τους φτάνει στα άκρα.
- «Ο Κύριος Τέρνερ» (2014): Σε σκηνοθεσία του Μάικ Λι, με τον Τίμοθι Σπαλ στον ρόλο του εκκεντρικού ζωγράφου Τζόζεφ Μέιλορντ Γουίλιαμ Τέρνερ
- «Κυρία Λόουρι και Υιός» (2019): Σε σκηνοθεσία του Αντριαν Νόουμπλ με τον Τίμοθι Σπαλ στον ρόλο του Λόουρι