Γέρνει το οικοδόμημα της Ανγκελα Μέρκελ; Βρισκόμαστε μπροστά στην αρχή της πτώσης; Μπορεί επισήμως το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα να μην εγείρει θέμα ή να μην εμφανίζονται επίδοξοι μνηστήρες στο προσκήνιο, ωστόσο είναι κοινό μυστικό πλέον στη Γερμανία ότι η γερμανίδα καγκελάριος δεν διάγει και τις καλύτερες ημέρες της.
Το γεγονός ότι ακόμη και υψηλόβαθμα στελέχη των Σοσιαλδημοκρατών προβλέπουν δημόσια το τέλος της Μέρκελ, αυτό δείχνει κάτι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με μια μικροκομματική διαμάχη προς άγραν πρόσκαιρων πολιτικών ωφελημάτων.
Αλλωστε, το SPD συνεργάζεται αρμονικά με την Μέρκελ στην κυβέρνηση και μέχρι τώρα δεν έχει δείξει ότι επιθυμεί να της τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια. Εντούτοις, η αλήθεια δεν κρύβεται πλέον.
Επειτα από το καταστροφικό αποτέλεσμα των εκλογών στο Μεκλεμβούργο – Δυτική Πομερανία, είναι σαφές ότι «Μέρκελ έφθασε στο απόγειό της», δήλωσε στο Spiegel online ο αντιπρόεδρος του συγκυβερνώντος Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας (SPD) Ραλφ Στέγκνερ, υπονοώντας ότι οι μέρες της είναι μετρημένες.
Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, συνεχίζονται παράλληλα οι επικρίσεις πολιτικών των συντηρητικών και κεντρώων γερμανικών κομμάτων κατά της καγκελαρίου.
Ο κ. Στέγκνερ δήλωσε ότι έπειτα από το καταστροφικό εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής, είναι πιθανόν η κ. Μέρκελ να αναγκασθεί να εγκαταλείψει την υποψηφιότητά της για την καγκελαρία στις βουλευτικές εκλογές του 2017, ανοίγοντας τον δρόμο για τον Χορστ Ζεεχόφερ, πρόεδρο της βαυαρικής Χριστιανικής Κοινωνικής Ενωσης (CSU), μόνιμου εταίρου των κεντροδεξιών Χριστιανοδημοκρατών.
«Ιστορικά, η CDU υπήρξε πάντοτε ανηλεής προς τους καγκελαρίους, όταν είχε την αίσθηση ότι επίκειται μαζική απώλεια εδρών», προειδοποίησε ο κ. Στέγκνερ.
Πυρά και από τον γερμανικό Τύπο
Η Deutsche Welle σημείωσε ότι στο επίκεντρο των σχολίων παραμένει ο εκλογικός κόλαφος για τους Χριστιανοδημοκράτες. Η Die Welt διερωτάται: «Γιατί η Μέρκελ προσάρμοσε μέχρι στιγμής μόνον την πολιτική της και όχι και τη ρητορική της; Γιατί επιμένει στο ‘θα τα καταφέρουμε’ αντί να πει ‘λάβαμε το μήνυμα’, όπως έλεγε ο προκάτοχός της Γκέρχαρντ Σρέντερ μετά από εκλογικές ήττες; Το επιχείρημα περί ενός πολιτικού ή και προσωπικού εγωισμού είναι γελοίο. Η καγκελάριος που έχει μια μοναδική ικανότητα στο να προσαρμόζει την πολιτική της θα προσαρμόσει και τη γλώσσα που χρησιμοποιεί. Η ελπίδα των Χριστιανοδημοκρατών πως οι ψηφοφόροι θα πίστευαν ότι η προσφυγική κρίση έχει ξεπεραστεί, διαψεύστηκε στο Μεκλεμβούργο. Το εκλογικό αποτέλεσμα έχει και κάτι καλό: πριν τις ομοσπονδιακές εκλογές ενδέχεται να υπάρξει έτσι ένας ειλικρινής διάλογος».
Η Stuttgarter Zeitung σχολιάζει: «Δεν θα ήταν καλό για τους Χριστιανοδημοκράτες εάν ενέδιδαν στις πιέσεις για επίδειξη μεγαλύτερης σκληρότητας. Πρώτον, διότι πολλά από τα συμπεφωνημένα μέτρα δεν δείχνουν ακόμη αποτέλεσμα. Δεύτερον, η εμπειρία δείχνει ότι οι ψηφοφόροι προτιμούν να δίνουν την ψήφο τους στο πρωτότυπο, παρά σε εκείνον που προσπαθεί να το αντιγράψει. Και τρίτον, διότι για πολλούς επικριτές της το πρωτεύων δεν είναι η ουσία του ζητήματος, αλλά η καθαίρεση της Μέρκελ εν είδει τιμωρίας για το γεγονός ότι επέτρεψε σε τόσους πολλούς ανθρώπους να έρθουν στη Γερμανία».
Τα λάθη της Α. Μέρκελ
Το σχόλιο της Tagesspiegel: «Οι επιτυχίες της Εναλλακτικής για τη Γερμανία οφείλονται πρωτίστως στην απουσία εκπροσώπησης ανήσυχων πολιτών στα υπόλοιπα κόμματα. Σε αυτό προστίθεται μια γενικευμένη εχθρότητα απέναντι στο ισλάμ, την οποία ενισχύσει η άγνοια, η ξενοφοβία και η αρνητική στάση έναντι θρησκειών. Τα πολλά και διαφορετικά αυτά κίνητρα καθιστούν δύσκολη την αντιπαράθεση με το κόμμα. Δεν μπορεί όμως να αποφευχθεί. Ένα σαφές μήνυμα της Μέρκελ ότι πριν από έναν χρόνο ενήργησε καταρχήν υπό την πίεση των περιστάσεων, θα βοηθούσε τόσο αυτούς που στήριξαν την προσφυγική της πολιτική όσο και εκείνους που ανησυχούν».
Η γαλλική Le Monde: «Η κρίση αυτή απειλεί τις θεσμικές ισορροπίες στη Γερμανία ενόσω οι πνέοντες τα λοίσθια Σοσιαλδημοκράτες αγκομαχούν για να παρουσιάσουν μια εναλλακτική πολιτική. Η Άγκελα Μέρκελ παραβίασε δυο κανόνες της γερμανικής πολιτικής. Καταρχήν επέτρεψε να αναδυθεί ένα κόμμα δεξιά των Χριστιανοκοινωνιστών, των βαυαρών Χριστιανοδημοκρατών δηλαδή, οι οποίοι ήταν μέχρι πρότινος αρμόδιοι για τη διαχείριση δεξιών ρευμάτων σε τμήματα του πληθυσμού. Και επιπλέον διακυβεύει τη διάλυση της παραδοσιακής δεξιάς (…). Η Ευρώπη δεν μπορεί να αποδεχθεί το τέλος της γερμανικής εξαίρεσης. Η χώρα έχει καταφέρει να μένει σε εθνικές εκλογές αλώβητη από υπερεθνικιστικά ρεύματα. Εκεί έγκειται και η ιστορική ευθύνη της Άγκελα Μέρκελ. Ούσα στο ναδίρ της δημοτικότητάς της έχει ένα χρόνο στη διάθεσή της για να μας πείσει».