«Πολλούς λανθασμένους υπολογισμούς έχει κάνει ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία» έγραψε το βρετανικό μέσο Telegraph, και αμέσως εξηγήθηκε: «Λάθεψε στην αντίσταση που δείχνουν οι ουκρανικές δυνάμεις, λάθεψε στην ποιότητα του δικού του στρατού, λάθεψε στις κυρώσεις της Δύσης, μα περισσότερο απ’ όλα λάθεψε σε ένα βασικό ζήτημα, στην υποστήριξη των ρωσόφωνων». Ετσι αναρωτήθηκε ο συντάκτης Τζέιμς Κίλνερ: «Αν, όπως λέει ο “τσάρος” του Κρεμλίνου, η Ουκρανία δεν είναι έθνος αλλά δημιούργημα του Λένιν, τότε γιατί πολλοί ρωσόφωνοι δεν χαιρετίζουν με χαρά την άφιξη των στρατιωτών από τη Μόσχα;».
Κατόπιν το άρθρο ανέφερε ότι υπάρχουν πολλά βίντεο με ρωσόφωνους που διατείνονται ότι η Ουκρανία είναι η πατρίδα τους. Μα περισσότερο έντονα το διατυμπανίζει, έγραψε ο Κίλνερ, η αντίσταση που συναντούν οι Ρώσοι στα ανατολικά τμήματα της Ουκρανίας, εκεί όπου κατοικούν οι ρωσόφωνοι οι οποίοι είχαν υπερψηφίσει κάποτε τον φιλορώσο πρώην πρόεδρο της Ουκρανίας Γιανουκόβιτς. «Αλλο ρωσόφωνος και άλλο φιλορώσος», λοιπόν, «στην Ουκρανία αυτά είναι διαφορετικά πράγματα» είπε κάποιος ντόπιος στον βρετανό συντάκτη, φέρνοντας και ως παράδειγμα την αντίσταση που προβάλλεται στο Χάρκοβο. Και ο βρετανός δημοσιογράφος τον συμπλήρωσε γράφοντας ότι ανάλογη αντίσταση συναντούν οι Ρώσοι και στη Μαριούπολη, στην άλλοτε «μεγάλη δεξαμενή ψήφων του Γιανουκόβιτς, την οποία τώρα οι Ρώσοι σιγά σιγά τη στραγγαλίζουν».
Τον ζάλισε η Κριμαία
Η εκτίμηση του Κίλνερ είναι ότι ο Πούτιν «εξαπατήθηκε από την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014», διότι τότε «η προσάρτηση ήταν ευπρόσδεκτη για την πλειονότητα των κατοίκων». Αλλά υπάρχουν και… αλλά: «Η Κριμαία δεν είναι ολόκληρη η Ουκρανία, όπως και η Ουκρανία του 2022 δεν είναι εκείνη του 2014». Συμπερασματικά, «η γρήγορη νίκη στην οποία ήλπιζε ο Πούτιν, τελικά του ξέφυγε, ενώ και ο ρωσικός στρατός φαίνεται έτοιμος να επιστρέψει στο συνηθισμένο σενάριο, στην εκστρατεία φθοράς με αιχμή του δόρατος το Πυροβολικό». Και κατέληξε ο Κίλνερ: «Ετσι θα μπορούσε να πετύχει τη στρατιωτική νίκη, όμως αυτή δεν θα είναι δημοφιλής, ούτε για τους Ουκρανούς ούτε για τους Ρώσους. Και κατόπιν τι θα γίνει;».
Υπάρχει και ένα δεύτερο δημοσίευμα στο βρετανικό Μέσο που δείχνει ότι θα ήταν απατηλό να πιστέψουμε ότι με τα προβλήματα της εισβολής θα καμφθεί και η δημοφιλία του Πούτιν εντός της Ρωσίας. Πρώτον, διότι τα «όχι πάντα αξιόπιστα» γκάλοπ δείχνουν ότι οι Ρώσοι, σε ποσοστό 70%, εγκρίνουν την «ειδική επιχείρηση» στην Ουκρανία. Και, δεύτερον, επειδή οι σημερινοί «ολιγάρχες» της Ρωσίας «δεν είναι σαν εκείνους της εποχής Γέλτσιν, αλλά στηρίζουν την εξουσία του Πούτιν ως συνδιαχειριστές της». Θα χάσουν λεφτά από τις κυρώσεις των Δυτικών, όμως «θα χάσουν περισσότερα αν ο Πούτιν σταματήσει να τους προστατεύει». Εξάλλου «αυτοί οι ισχυροί άνδρες δεν έχουν λόγο να απομακρύνουν τον Πούτιν τώρα, καθώς εκπληρώνει το όνειρό τους για ένα αδίστακτο αστυνομικό κράτος».
Επίκειται στάση πληρωμών
Διάφοροι «κρεμλινολόγοι» που μίλησαν με τον Telegraph υποστήριξαν ωστόσο ότι είναι θέμα χρόνου, «δηλαδή εβδομάδων», το ρωσικό κράτος να βρεθεί σε δύσκολη θέση, να μην μπορεί πλέον να πληρώνει τους υπαλλήλους του σε όλα τα επίπεδα. «Ο Πούτιν πέτυχε τον θάνατο του καθεστώτος του, αλλά μάλλον θα χρειαστούν χρόνια για να πεθάνει».