Η βασική θεωρία (των ρεαλιστών) στις διεθνείς σχέσεις είναι ότι ζούμε σε έναν κόσμο αναρχίας. Δεν υπάρχει καμία ανώτερη αρχή που να κυβερνά, ελέγχει ή ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ κρατών. Από αυτή την άποψη, όσο και να σφίγγουν οι δεσμοί κρατών μέσα από διαφορετικά συμφέροντα, λόγω και της παγκοσμιοποίησης, ο κόσμος είναι και θα είναι εγγενώς «αναρχικός». Κι αν συγκροτούνταν μία ανώτερη, παγκόσμια, αρχή;
Οι πολίτες λένε ότι είναι έτοιμοι για μία μορφή παγκόσμιας κυβέρνησης, ότι είναι διατεθειμένοι να γίνουν πρωτίστως πολίτες του κόσμου κι ύστερα πολίτες μίας χώρας. Πολλοί από αυτούς, τέλος πάντων. Ερευνα που πραγματοποιήθηκε σε οκτώ από τις πιο πολυπληθείς χώρες του κόσμου, έδειξε ότι το 71% των συμμετεχόντων θεωρεί ότι έφτασε η στιγμή να συγκροτηθεί μία νέα διεθνής οργάνωση η οποία θα αντιμετωπίζει παγκόσμιους κινδύνους και -αντίθετα από τις υπάρχουσες αντίστοιχες δομές, όπως ο ΟΗΕ- θα έχει την ισχύ να εφαρμόζει τις αποφάσεις της σχετικά με την αντιμετώπισή των.
Ενόψει της Συνόδου των G7 που θα πραγματοποιηθεί από τις 26 έως τις 28 Μαΐου στη Σικελία, το Ιδρυμα Παγκόσμιων Προκλήσεων, μία σουηδική οργάνωση που προωθεί τη συντονισμένη διαχείριση παγκόσμιων κινδύνων, έθεσε μία σειρά από ερωτήματα σε 8.100 συμμετέχοντες (ενήλικες) από οκτώ διαφορετικές χώρες, που συνολικά φιλοξενούν τον μισό πληθυσμό του κόσμου: Αυστραλία, Βραζιλία, Κίνα, Γερμανία, Ινδία, Νότια Αφρική, Βρετανία, ΗΠΑ.
Στην έρευνα, η πλειονότητα των συμμετεχόντων υποστήριξε ότι ίσως έφτασε η στιγμή για τη συγκρότηση μίας παγκόσμιας κυβέρνησης. Μεγαλύτερη υποστήριξη στην ιδέα καταγράφηκε στην Ινδία (84%) και την Κίνα (78%) και μικρότερη, αλλά παρ’ όλα αυτά σημαντική, στις ΗΠΑ (67%) και τη Γερμανία (62%).
Μάλιστα, το 60% του συνόλου των ερωτηθέντων απάντησαν ότι θα ήταν διατεθειμένοι να δουν τη χώρα τους να παραχωρεί μέρος της εθνικής κυριαρχίας τους, προκειμένου να καταστεί αυτό δυνατό.
Βέβαια δεν είναι σίγουρο ότι αυτό που εκφράζεται σε μία δημοσκόπηση αντανακλά αυτό που θα έβγαινε σε ένα δημοψήφισμα. Σκεφτείτε ότι από τους Βρετανούς που κλήθηκαν να απαντήσουν στο ερωτηματολόγιο, επτά στους δέκα υποστήριξαν τη συγκρότηση μίας μορφής παγκόσμιας κυβέρνησης. Κι όμως τα ίδια πρόσωπα ενδεχομένως ψήφισαν να αποχωρήσει η χώρα τους από τη μοναδική αρχή που -από μία άποψη- υπερβαίνει εθνικές δομές, την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Πάντως είναι γεγονός ότι οι πολίτες δεν είναι ευχαριστημένοι από τη συνεργασία κρατών σε παγκόσμιο επίπεδο. «Είτε πρόκειται για το ενδεχόμενο πυρηνικού πολέμου με τη Βόρεια Κορέα, είτε πρόκειται για την καταστροφή του περιβάλλοντος, η ανάγκη αποτελεσματικής συνεργασίας είναι μεγαλύτερη από ποτέ», Ματς Αντερσον, δεύτερος επικεφαλής του σουηδικού ιδρύματος.
Το 61% δήλωσε ότι ο κόσμος είναι πιο ανασφαλής σήμερα απ’ ότι ήταν πριν από δύο χρόνια. Και το 27% υποστήριξε ότι ο κόσμος είναι πολύ πιο ανασφαλής. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, ο μεγαλύτερος κίνδυνος που «βλέπουν» οι πολίτες είναι η χρήση όπλων μαζικής καταστροφής (το 62%), ύστερα η πολιτικά υποκινούμενη βία που μπορεί να εξελιχθεί σε σύρραξη (57%) και τρίτον η κλιματική αλλαγή (56%).
Αυτό σημαίνει ότι πλέον η κλιματική αλλαγή βρίσκεται πιο ψηλά στις ανησυχίες των ανθρώπων, απ’ ότι «παραδοσιακά» ζητήματα όπως οι επιδημίες, ο υπερπληθυσμός, ή οι απειλές από την πρόοδο της τεχνητής νοημοσύνης.
Μάλιστα, το 88% των συμμετεχόντων δήλωσε ότι είναι έτοιμο να προβεί σε αλλαγές που θα επηρεάσουν άμεσα τη ζωή του προκειμένου να αποτρέψουν μία μελλοντική κλιματική καταστροφή. Αρκεί να κάνουν το πρώτο βήμα οι πολιτικοί αρχηγοί, βέβαια.
«Καθώς οι πολιτικοί ηγέτες του κόσμου συγκεντρώνονται για τη Σύνοδο των G7 πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πολίτες του κόσμου θέλουν να συνεργαστούν και να εργαστούν πιο σκληρά για να βρουν λύσεις για όσα απειλούν την ανθρωπότητα», ανακοίνωσε ο Αντερσον.
Το σουηδικό ίδρυμα δημοσίευσε και την έκθεση «Παγκόσμιοι Καταστροφικοί Κίνδυνοι 2017» όπου επισημαίνονται οι μεγαλύτερες απειλές που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα: η πτώση ενός τεράστιου μετεωρίτη, το ξέσπασμα μίας πανδημίας, η μαζική έκρηξη ηφαιστείου, η πρόοδος της τεχνητής νοημοσύνης, τα όπλα μαζικής καταστροφής και η οικολογική καταστροφή.
Στην ίδια έκθεση σημειώνεται ότι σε περίπτωση που και οι πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις σχετικά με την εξέλιξη της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι ακριβείς, είναι πολύ πιθανό να φτάσει ο ανθρώπινος πολιτισμός στο τέλος του.