Πριν από λίγες εβδομάδες μια σειρά από δημοσκοπήσεις της Gallup αποκάλυψαν πως, όσον αφορά τις πολιτικές πεποιθήσεις, άνδρες και οι γυναίκες απέχουν μεταξύ τους περισσότερο από κάθε άλλη φορά, με τους πρώτους να είναι πιο συντηρητικοί, ενώ οι δεύτερες πιο προοδευτικές. Με το φαινόμενο ασχολήθηκε στη συνέχεια και ο Economist, επιδιώκοντας να διαπιστώσει κατ’ αρχάς γιατί συμβαίνει αυτό αλλά και πώς θα μπορούσε να καλυφθεί η απόσταση μεταξύ ανδρών και γυναικών.
«Ανδρες και γυναίκες έχουν διαφορετικές εμπειρίες, επομένως θα περίμενε κανείς να έχουν διαφορετικές κοσμοθεωρίες», αναγνωρίζει το βρετανικό έντυπο. «Ωστόσο το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των νέων ανδρών και γυναικών στις αναπτυγμένες χώρες είναι εντυπωσιακό», προσθέτει, επικαλούμενο στοιχεία δημοσκοπήσεων από είκοσι χώρες που δείχνουν ότι, ενώ πριν από δύο δεκαετίες υπήρχε μικρή διαφορά μεταξύ του ποσοστού ανδρών και γυναικών ηλικίας 18-29 ετών που περιέγραφαν τον εαυτό τους ως φιλελεύθερο και όχι συντηρητικό, το χάσμα έχει αυξηθεί, πλέον, στις 25 ποσοστιαίες μονάδες.
Οι νέοι άνδρες δείχνουν επίσης να είναι πιο αντιφεμινιστές από τους μεγαλύτερους σε ηλικία άνδρες, ανατρέποντας, έτσι, την τάση κάθε νέας γενιάς να είναι πιο φιλελεύθερη από τις προηγούμενες. Δημοσκοπήσεις από 27 ευρωπαϊκές χώρες έδειξαν ότι οι άνδρες κάτω των 30 ετών ήταν πιο πιθανό από εκείνους άνω των 65 ετών να συμφωνήσουν με την άποψη ότι «η προώθηση των δικαιωμάτων των γυναικών και των κοριτσιών έχε παρατραβήξει, γιατί απειλεί τις ευκαιρίες των ανδρών και των αγοριών». Παρόμοια αποτελέσματα προκύπτουν από δημοσκοπήσεις στη Βρετανία, στη Νότια Κορέα και στην Κίνα.
Η εξήγηση του φαινομένου σίγουρα δεν είναι απλή, αλλά το πρώτο που επισημαίνει ο Economist είναι ότι ακαδημαϊκά οι νεαρές γυναίκες προηγούνται σημαντικά των συνομηλίκων τους ανδρών. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση, το 46% των γυναικών αποκτά πτυχία, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό μεταξύ των ανδρών είναι 35%, με τη διαφορά να έχει διπλασιαστεί από το 2002. Αυτό σημαίνει ότι οι νεαρές γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες από τους νεαρούς άνδρες να περάσουν την πρώιμη ενηλικίωσή τους σε ένα φιλελεύθερο –του πανεπιστημίου– περιβάλλον. Επιπλέον, τα αγόρια υπερτερούν αριθμητικά των κοριτσιών στο κάτω άκρο της εκπαιδευτικής κλίμακας, με το 28% αυτών στο σύνολο των αναπτυγμένων χωρών να υστερούν ακόμη και στην ανάγνωση (το αντίστοιχο ποσοστό μεταξύ των κοριτσιών είναι 18%).
Μια άλλη μεγάλη αλλαγή είναι ότι, σε διάφορους βαθμούς στον αναπτυγμένο κόσμο, έχει σημειωθεί τεράστια πρόοδος όσον αφορά τις πιθανότητες των γυναικών να έχουν επιτυχημένη σταδιοδρομία. Οι άνδρες με πανεπιστημιακή μόρφωση εξακολουθούν να ευημερούν, επίσης –συχνά ως το ήμισυ ενός ετεροφυλόφιλου ζευγαριού με διπλές και υψηλές απολαβές– και τάσσονται υπέρ αυτής της προόδου και των ίσων ευκαιριών.
«Ωστόσο, εκείνοι από τους λιγότερο μορφωμένους που δυσκολεύονται στον εργασιακό χώρο και στην αγορά γνωριμιών είναι πιο πιθανό να είναι αγανακτισμένοι και να κατηγορήσουν τις γυναίκες για την απώλεια του σχετικού κύρους τους», συμπληρώνει ο Economist. Την ίδια ώρα, ενώ οι νεαρές γυναίκες, «σε γενικές γραμμές, χαίρονται για την πρόοδο που έχει σημειωθεί, γνωρίζουν πολύ καλά ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πραγματικές απειλές και αδικία, από τη βία των ανδρών μέχρι τη δυσκολία του συνδυασμού σταδιοδρομίας και μητρότητας. Με λίγα λόγια, οι περισσότερες νεαρές και ανησυχητικά μεγάλος αριθμός νεαρών ανδρών παραπονιούνται ότι η κοινωνία είναι προκατειλημμένη κατά του φύλου τους».
Οσον αφορά τις πολιτικές προτιμήσεις, οι νεαρές γυναίκες τείνουν να ψηφίζουν κόμματα της φιλελεύθερης Αριστεράς, ενώ «οι θυμωμένοι νεαροί άνδρες, που μερικές φορές απορρίπτονται ως τοξικά αρρενωποί από αυτά τα κόμματα, προσελκύονται με μαεστρία από πολιτικούς της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς», συνοψίζει ο Economist, αναφέροντας ενδεικτικά πως στη Νότια Κορέα τέτοιοι «νεαροί θυμωμένοι άνδρες» συνέβαλαν σημαντικά στο να κερδίσει την εξουσία ένας απροκάλυπτα αντιφεμινιστής πολιτικός.
Και στις ΗΠΑ ορισμένες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι πολλοί νεαροί άνδρες είναι απογοητευμένοι από τους Δημοκρατικούς, ενώ στην Ευρώπη, όπου οι επιλογές είναι περισσότερες, οι ψήφοι νεαρών ανδρών συνέβαλαν στην άνοδο αντιδραστικών, ακροδεξιών σχημάτων όπως το AfD στη Γερμανία και το Chega! στην Πορτογαλία.
«Δεν υπάρχει εύκολη λύση για τίποτα από όλα αυτά», αναγνωρίζει το βρετανικό περιοδικό αλλά θεωρεί πως πρέπει σίγουρα να γίνουν περισσότερα, ούτως ώστε να βελτιωθούν οι επιδόσεις των αγοριών που υστερούν στο σχολείο.
Σύμφωνα με τον Economist, μία από τις πολιτικές που θα μπορούσαν να είναι αποτελεσματικές (χωρίς να ζημιώνονται με οποιονδήποτε τρόπο τα κορίτσια) είναι η πρόσληψη περισσότερων ανδρών δασκάλων (οι οποίοι είναι εξαιρετικά σπάνιοι στα δημοτικά σχολεία των πλούσιων χωρών). Θα μπορούσε επίσης να επιτρέπεται στα αγόρια να αρχίζουν το σχολείο ένα χρόνο αργότερα από τα κορίτσια, σε συμφωνία με το γεγονός ότι ωριμάζουν αργότερα. Επίσης η καλύτερη επαγγελματική κατάρτιση θα μπορούσε να ενθαρρύνει τους νέους άνδρες να αφοσιωθούν σε κλάδους που παραδοσιακά απέφευγαν, όπως η Νοσηλευτική.
«Η καλύτερη εκπαίδευση των αγοριών δεν θα ωφελούσε μόνο τα αγόρια. Η αύξηση της προσφοράς μορφωμένων και (ελπίζουμε) λιγότερο θυμωμένων ανδρών θα ήταν καλό για τις γυναίκες που πρέπει να μοιράζονται τον ίδιο κόσμο», καταλήγει ο Economist.