Με αφορμή την αποκάλυψη της πολιτικής ταυτότητας του αποστολέα βομβών σε επιφανείς Δημοκρατικούς και επικριτές του Ντόναλντ Τραμπ, λίγες ημέρες πριν από τις μεσοπρόθεσμες εκλογές της 6ης Νοεμβρίου, ο ιστορικός Νάιαλ Φέργκιουσον, του Ιδρύματος Χούβερ, έγραψε ένα άρθρο στους βρετανικούς Times με σκοπό να δηλώσει τη θέση του ότι στις ΗΠΑ τα πράγματα όχι μόνο δεν βαίνουν καλώς -αφού δεν εξελίσσονται με ειρηνικό και δημοκρατικό τρόπο-, αλλά ότι ο κίνδυνος του εμφυλίου πολέμου, αν και φαίνεται απομακρυσμένος, ωστόσο είναι υπαρκτός.
Ο βρετανός ιστορικός ανατρέχει στα γεγονότα της αμερικανικής ιστορίας πριν από την απόσχιση των Νοτίων και τον ιστορικό Αμερικανικό Εμφύλιο (1861 -1865) και επιχειρεί συγκρίσεις, τηρώντας τις αναλογίες. Στο τέλος του κειμένου του μας αποκαλύπτει και το πρόσωπο το οποίο του γέννησε αυτές τις τόσο απαισιόδοξες σκέψεις για το παρόν και το άμεσο μέλλον των ΗΠΑ: δεν είναι άλλος από τον γνωστό και μη εξαιρετέο Στιβ Μπάνον, τον πρώην σύμβουλο (εκ δεξιών) του Τραμπ σε θέματα στρατηγικής. Ως γνωστόν, ο Μπάνον, αντιευρωπαϊστής εκτός των άλλων, πρωταγωνιστεί στην ίδρυση της ιδιότυπης «ακροδεξιάς διεθνούς» που, όσον αφορά την ΕΕ, στοχεύει να «χτυπήσει» στις ευρωεκλογές του 2019. (Βλέπε εδώ.)
Ο Φέργκιουσον αναλύει τη θέση του ότι υπάρχει ένα είδος πολιτισμικού εμφυλίου πολέμου που ήδη διεξάγεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με τις μεσοπρόθεσμες εκλογές σε απόσταση αναπνοής, ο πολιτιστικός πόλεμος γίνεται πιο έντονος, γράφει.
Η σφαγή στη συναγωγή του Πίτσμπουργκ επιδεινώνει την κατάσταση, υποστηρίζει ο Φέργκιουσον. «Αν και ο Τραμπ δεν είναι αντισημίτης, κάποια ακραία στοιχεία της Δεξιάς υβρίζουν τους εβραίους, όπως κάνουν και ορισμένοι της Αριστεράς».
Θεωρεί πως είναι πέραν πάσης αμφιβολίας βέβαιον ότι κάποιοι και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος έχουν απύλωτο στόμα και ακραίο λόγο, και τονίζει ότι υπάρχει πιθανότητα αύξησης της πολιτικής βίας. Με τα ευρωπαϊκά δεδομένα κιόλας, ο αριθμός των διάσπαρτων μέσα στην αμερικανική κοινωνία όπλων είναι τρομαχτικός, επισημαίνει.
Μνημονεύει, επίσης, και άλλους αναλυτές και τις εργασίες τους στις οποίες παραπέμπει: τον «συνάδελφο στο Χούβερ» Βίκτορ Ντέιβις Χάνσον, ο οποίος «προειδοποιεί ότι είμαστε στα πρόθυρα ενός πραγματικού εμφυλίου πολέμου», και στον Πίτερ Τούρτσιν, ο οποίος υποστηρίζει ότι «αρκετοί από τους κορυφαίους δείκτες πολιτικής αστάθειας θα φθάσουν στο ανώτατο επίπεδο γύρω στο 2020, καθιστώντας τις ΗΠΑ ιδιαίτερα ευάλωτες σε βίαιες αναταραχές».
Η αισιόδοξη σκέψη δεν λείπει από το άρθρο του Φέργκιουσον: ο βρετανός ιστορικός θεωρεί ότι οι περισσότεροι από τους κανονικούς Αμερικανούς δεν συμμερίζονται τη λογική των «δύο θορυβωδών μειοψηφιών, της άκρας Δεξιάς και της άκρας Αριστεράς, οι οποίες μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν», όπως γράφει με μάλλον εύστοχη ειρωνεία.
Ωστόσο αισθάνθηκε την ανάγκη να υπενθυμίσει την ιστορικά βεβαιωμένη αλήθεια ότι «οι βίαιες μειοψηφίες μπορούν να κλιμακώσουν τις εντάσεις, να εξουδετερώσουν την αντιπολίτευση και να χειραγωγήσουν τη σιωπηλή πλειοψηφία των πολιτών».