Γνωστοί λάτρεις της απόλαυσης, των… μαραθώνιων διακοπών τους και των πολύωρων μεσημεριανών γευμάτων τους, οι Γάλλοι είναι γνωστό πως ξέρουν να βρίσκουν ισορροπίες μεταξύ (λίγης) δουλειάς και (καλής) προσωπικής ζωής.
Ωστόσο, η πανδημία του κορονοϊού έχει οδηγήσει αυτή την «τόσο γαλλική άποψη» για την απόλαυση της ζωής σε νέα άκρα, αφού τα αποτελέσματα μια δημοσκόπησης που έκανε η έγκυρη διεθνής εταιρεία δημοσκοπήσεων και ερευνών αγοράς Ifop (Institut français d’opinion publique) δείχνουν ότι η Γαλλία, μετά την πανδημία του κορονοϊού, έχει υποκύψει σε μια «επιδημία τεμπελιάς».
Πολλοί Γάλλοι είναι χαρούμενοι που εργάζονται λιγότερες ώρες, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι κερδίζουν λιγότερα χρήματα, σύμφωνα με τα ευρήματα του ιδρύματος Jean-Jaurès, γράφει η Telegraph.
Το 1990, περίπου το 60% των Γάλλων δήλωναν ότι η εργασία ήταν «πολύ σημαντική» στη ζωή τους, σε σύγκριση με το 31% που θεωρούσαν σημαντικό τον ελεύθερο χρόνο τους. Σήμερα, εκείνοι που δίνουν στην εργασία υψηλή προτεραιότητα έχει πέσει κατακόρυφα, στο 24%, ενώ το 41% θεωρεί τον ελεύθερο χρόνο ως πολύ σημαντικό.
Από τη στιγμή που η πανδημία υποχώρησε, 37 στους 100 Γάλλους λένε ότι πως έχουν ισχυρό κίνητρο για εργασία. Τα στοιχεία ποικίλλουν πολύ, ανάλογα με την πολιτική πεποίθηση των ερωτηθέντων, με τους υποστηρικτές του ηγέτη της Αριστεράς Ζαν Λικ Μελανσόν να είναι οι περισσότεροι που έχουν χάσει τη θέλησή τους να εργαστούν, σε σχέση με τους υποστηρικτές του Εμανουέλ Μακρόν – 61% και 28% αντίστοιχα.
Συνολικά, τα δύο τρίτα εργάζονται λιγότερο για να κερδίζουν λιγότερα σήμερα, ενώ το 2008, το ίδιο ποσοστό Γάλλων δήλωναν ότι ήταν ευτυχείς να «δουλεύουν περισσότερο για να κερδίσουν περισσότερα» – αυτό ήταν, άλλωστε, το σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας του τότε γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί.
Με τον κορονοϊό, βέβαια, άλλαξαν πολλά. Οι εργαζόμενοι αμφισβήτησαν το νόημα της δουλειάς όταν 11 εκατ. άνθρωποι απολύθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας και επωφελήθηκαν από ένα από τα πιο γενναιόδωρα κρατικά προγράμματα αποζημίωσης Covid στον κόσμο.
Εργασία από το σπίτι
Η εργασία στο σπίτι επιδείνωσε το πρόβλημα, σύμφωνα με τη μελέτη, επειδή έδωσε λόγους στους πολίτες – «για εξάντληση λόγω πανδημίας και για τεμπελιά». Αυτή η απροθυμία για εργασία με κάθε κόστος έχει οδηγήσει και σε μια τεράστια έλλειψη εργατικού δυναμικού σε διάφορους τομείς – από τις μεταφορές μέχρι τη διδασκαλία και τη νοσηλευτική.
Τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης υποδηλώνουν ότι πολλοί συμφωνούν με τους πρόσφατους αμφιλεγόμενους ισχυρισμούς της βουλευτή των Πρασίνων Σαντρίν Ρουσό, ότι οι Γάλλοι αξίζουν ένα ειδικό «δικαίωμα στην απραξία».
Τον Σεπτέμβριο, η Ρουσό είχε προκαλέσει αντιδράσεις οργής με τον ισχυρισμό ότι η σκληρή δουλειά ήταν «ουσιαστικά μια αξία της Δεξιάς» και ότι τα διαλείμματα και το να είσαι λιγότερο παραγωγικός ήταν ένας πολύ πιο υγιής στόχος για την Αριστερά.
«Δικαίωμα στην απραξία»
«Εχουμε δικαίωμα στην αδράνεια. Εχουμε το δικαίωμα να αλλάξουμε επάγγελμα, έχουμε επίσης το δικαίωμα να κάνουμε διαλείμματα στη ζωή μας και, κυρίως, πρέπει να βρίσκουμε χρόνο και να κατοχυρώσουμε την τετραήμερη εργασία», είπε.
Αυτό την έφερε σε διαμάχη με τον γενικό γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γαλλίας, Φαμπιέν Ρουσέλ, ο οποίος δήλωσε: «Η Αριστερά πρέπει να υπερασπιστεί την εργασία και να μην είναι η Αριστερά των φυλλαδίων και της κοινωνικής πρόνοιας».
Μια άλλη πρόσφατη μελέτη του Ifop έδειξε ότι τέσσερα στα δέκα άτομα που ψήφισαν Πράσινους ή το κόμμα Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν αυτοπροσδιορίζονται ως «σπάνια ή όχι σκληρά εργαζόμενοι», σε σύγκριση με το ένα τέταρτο των Γάλλων που έχουν άλλες πολιτικές πεποιθήσεις.