Αριστερά, ένας άνδρας παρακολουθεί την ομιλία του Τραμπ στο Λας Βέγκας και, δεξιά, η υποψήφια από τη Νέα Υόρκη για το Κογκρέσο Αλεξάντρια Οκάζιο-Κορτέζ των Δημοκρατικών βγάζει σέλφι με δύο ψηφοφόρους της | REUTERS
Επικαιρότητα

Οι δύο ΗΠΑ: το κόμμα των λευκών ανδρών και το κόμμα όλων των άλλων

Στις ενδιάμεσες εκλογές, στερημένοι από γυναικείες και μειονοτικές υποψηφιότητες είναι οι Ρεπουμπλικανοί, σε αντίθεση με τους Δημοκρατικούς που ποντάρουν τόσο στις γυναίκες όσο και στον πολυφυλετισμό-πολυπολιτισμό
Protagon Team

Οι ενδιάμεσες εκλογές της Τρίτης 6 Νοεμβρίου στις ΗΠΑ θα είναι εκτός όλων των άλλων και μία «δημογραφική σύγκρουση», και για αυτόν τον λόγο η πιο ξεκάθαρη ιδεολογική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο αμερικανικών κομμάτων εξουσίας.

Επιπρόσθετα, η εκλογική μάχη θα διεξαχθεί υπό την επίδραση κοινωνικών κινημάτων όπως το #ΜeΤοο, που έχουν κατακτήσει το φεμινιστικό στίγμα τους και μεταδίδουν το ιδιαίτερο μήνυμά τους για τη γυναικεία χειραφέτηση.

H υποψήφια κυβερνήτης των Δημοκρατικών για το Μίσιγκαν Γκρέτσεν Ουίτμερ – στους συνεργάτες της αλλά και στους εκλογικούς φίλους της, όπως δείχνει και η φωτογραφία, περιλαμβάνονται πολλοί Αφρικανοί και άλλοι μειονοτικοί (REUTERS/Jeff Kowalsky/File Photo)

Το «κόμμα των λευκών» θα αναμετρηθεί με εκείνο «όλων των άλλων». Το «κόμμα των λευκών ανδρών» θα αναμετρηθεί με το «κόμμα των γυναικών και των μειονοτικών». Θα είναι η σύγκρουση των «δύο κόσμων» της σημερινής Αμερικής.

O Ντέιβιντ Βάσερμαν, αναλυτής του Cook Political Report, καταλήγει σε αυτό το συμπέρασμα μελετώντας το βάρος του «φυλετικού παράγοντα» στις πολιτικές επιλογές του εκλογικού σώματος.

Ο υποψήφιος κυβερνήτης για τη Φλόριντα Αντριου Γκίλαμ των Δημοκρατικών, ένας αφροαμερικανός δήμαρχος που πρόσφατα στοχοποίησε ο Ντόναλντ Τραμπ κατηγορώντας τον χωρίς καμία απόδειξη για οικονομικές ατασθαλίες (REUTERS/Shannon Stapleton/File Photo)

Το επίκεντρο θα είναι η Βουλή των Αντιπροσώπων, όπου η τάση είναι οι Δημοκρατικοί, σε αντίθεση με τους Ρεπουμπλικανούς, να εκπροσωπούν πλουραλιστικά τις ΗΠΑ σε επίπεδο τόσο εθνοτικής καταγωγής όσο και φύλου. (Παράδειγμα, μια νέα γυναίκα, η μουσουλμάνα πρόσφυγας από τη Σομαλία Ιλχάν Ομαρ που διεκδικεί έδρα στο Κογκρέσο για λογαριασμό της Πολιτείας Μινεσότα – βλέπε και εδώ.)

Οι γυναίκες είναι από τα ατού των Δημοκρατικών, αφού το κόμμα τους διαθέτει έως και 180 γυναίκες υποψήφιες για το Σώμα, με περισσότερες από 100 να έχουν αντικειμενική δυνατότητα εκλογής. Οι Ρεπουμπλικανοί, αντιθέτως, είναι πολύ πιθανόν να έχουν λιγότερες γυναίκες στο Σώμα, κυρίως λόγω αποχωρήσεων από την πολιτική σκηνή.

Κατόπιν αυτών των συσχετισμών, στο νέο Κογκρέσο, τον προσεχή Ιανουάριο, οι εννέα από τους δέκα εκπροσώπους των Ρεπουμπλικανών θα είναι λευκοί άνδρες. Σε ό,τι αφορά την εθνοτική καταγωγή, η τωρινή εκπροσώπησή τους είναι μόλις μια ντουζίνα μειονοτικών (Αφροαμερικανοί, ασιατικής καταγωγής, ισπανόφωνοι), που σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει καν σύγκριση με τα δεδομένα των Δημοκρατικών.