Στα εγχώρια αθλητικά media η είδηση πέρασε στα ψιλά: η Εθνική μας ομάδα ράγκμπι λιγκ ηττήθηκε από την αντίστοιχη της Αγγλίας, και αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου που φιλοξενείται στο Νησί (15 Οκτωβρίου – 19 Νοεμβρίου). Οι περισσότεροι από όσους τη διάβασαν, θα πρέπει να εξεπλάγησαν. Οχι επειδή χάσαμε από την υπερδύναμη του αθλήματος, αλλά γιατί δεν γνώριζαν -ούτε που το φαντάζονταν- ότι παίζεται ράγκμπι στην Ελλάδα. Πόσω μάλλον, ότι η χώρα μας συμμετέχει σε κορυφαίες διεθνείς διοργανώσεις όπως αυτή, στην οποία συμμετέχουν οι 16 καλύτερες ομάδες του Κόσμου.
Οι Αγγλοι πανηγύρισαν για την εντυπωσιακή (94-4) νίκη τους επί της Ελλάδας, τη μεγαλύτερη (σε σκορ) που πέτυχαν ποτέ, όμως δεν παρέλειψαν να πλέξουν το εγκώμιο των αντιπάλων τους. «Το ράγκμπι λιγκ ήταν παράνομο στην Ελλάδα, μέχρι πριν από 5 χρόνια. Η παρουσία της χώρας στο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν, από μόνη της, ένα αξιοθαύμαστο κατόρθωμα», έγραψε ο Guardian, που φιλοξένησε τις κολακευτικές δηλώσεις του προπονητή της Αγγλίας, Σέιν Γουέιν, για το μαχητικό πνεύμα το οποίο επέδειξε η ελληνική ομάδα το Σάββατο στο βροχερό Σέφιλντ.
Η λέξη «παράνομο», που χρησιμοποίησε η βρετανική εφημερίδα, δεν είναι υπερβολή. Επί σειράν ετών οι πιονέροι του ράγκμπι λιγκ στην Ελλάδα έμοιαζαν με τους πρώτους Χριστιανούς. Επαιζαν το αγαπημένο τους σπορ στα κρυφά. Ο διωγμός που υπέστησαν από την επίσημη Αρχή του ράγκμπι στη χώρα, την ελληνική ομοσπονδία ράγκμπι, που σήμερα είναι υπεύθυνη για τις διοργανώσεις του ράγκμπι γιούνιον (οι δυο εκδοχές του αθλήματος διαφέρουν στον αριθμό των παικτών που αγωνίζονται και στον τρόπο με τον οποίο υπολογίζονται οι πόντοι στο σκοράρισμα), ήταν πρωτοφανής. Οι τοποθεσίες και οι ημερομηνίες των αγώνων τους δεν ανακοινώνονταν, επειδή η ομοσπονδία ράγκμπι καλούσε την Αστυνομία να τους συλλάβει – σε κάποιες περιπτώσεις αθλητές παράτησαν το ματς και έτρεξαν να κρυφτούν για να αποφύγουν το Αυτόφωρο. Κι έπρεπε να μισθώνουν ιδιωτικά γήπεδα, καθώς η ομοσπονδία απειλούσε με νομικές συνέπειες τους δήμους που ήταν πρόθυμοι να παραχωρήσουν τα δικά τους για αγώνες, ή προπονήσεις.
Στις 11 Ιουνίου 2019 συνέβη κάτι απίστευτο, κι όμως ελληνικό: τα μέλη της Εθνικής ομάδας ράγκμπι λιγκ, που αγωνιζόταν, ήδη, στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, πραγματοποίησαν συλλαλητήριο, ζητώντας από την πολιτική ηγεσία του αθλητισμού να τους δοθεί άδεια, ώστε το ματς με τη Σκωτία να διεξαχθεί στην Ελλάδα, κι όχι σε ουδέτερη έδρα, όπως είχε συμβεί με τον αγώνα εναντίον της Νορβηγίας, που έγινε στην Αγγλία. Για να προκριθεί σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου (για πρώτη φορά στη σύντομη ιστορία της), η Εθνική μας απέκλεισε τη Μάλτα, την Ουκρανία, τη Νορβηγία, τη Σκωτία και τη Σερβία. Αλλά η πιο δύσκολη αντίπαλος ήταν η υποτιθέμενη «μάνα» του ράγκμπι στην Ελλάδα.
Η προσπάθεια για τη δημιουργία Εθνικής ομάδας ράγκμπι λιγκ άρχισε πριν από, σχεδόν, μια εικοσαετία, με αρχιτέκτονα τον σημερινό της προπονητή, Στιβ Γεωργαλλή: έναν Ελληνοαυστραλό με καταγωγή από την Τήλο, πρώην χαφ-μπακ των «Γουέστερν Σάμπερμπς». Τον βασικό της κορμό αποτελούσαν ομογενείς αθλητές από την Ωκεανία, όπου ανθεί το ράγκμπι της Κοινοπολιτείας (διαφέρει πολύ από εκείνο που παίζεται στις ΗΠΑ, με τις κάσκες και τα υπόλοιπα προστατευτικά που φορούν οι παίκτες). Οταν, όμως, ήρθε η ώρα των ευρωπαϊκών αγώνων, οι μη γηγενείς αθλητές δεν επιτρεπόταν να υπερβαίνουν τους τέσσερις. Ηταν Ελληνες, ως επί το πλείστον, αυτοί που κέρδισαν την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Και δεν ήταν καθόλου εύκολο να βρεθούν.
Οι πιο πολλοί ανακάλυψαν το ράγκμπι λιγκ εντελώς τυχαία. Οπως ο 36χρονος Αρης Δαρδαμάνης, τον οποίο το gazzetta.gr συνάντησε στο γήπεδο του Ασπρόπυργου μια μέρα προτού η Εθνική αναχωρήσει για την Αγγλία: «Είδα κάτι διαφημίσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ότι ψάχνουν για παίκτες, ώστε να δημιουργηθεί ένα πρωτάθλημα ράγκμπι λιγκ. Αρχισα να παίζω αυτό το άθλημα πριν από 10 χρόνια. Στην αρχή για χαβαλέ, για να γυμνάζομαι, αλλά τώρα θα παίξω στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Σκέψου ότι δουλεύω 8-9 ώρες την ημέρα». Είναι ερασιτέχνης, φυσικά. Οπως και οι υπόλοιποι έλληνες διεθνείς. Αλλά και οι 16 ομογενείς επαγγελματίες ή ημιεπαγγελματίες αθλητές που στελέχωσαν την Εθνική στην τελική φάση του τουρνουά (εκεί δεν υπήρχε ποσόστωση γηγενών), δεν πληρώθηκαν. Εβαλαν λεφτά από την τσέπη τους για να πάνε στην Αγγλία.
Ο «εμφύλιος» στο ελληνικό ράγκμπι έληξε με τη γνωστή ελληνική πατέντα: τη συγχώνευση των αθλητικών ομοσπονδιών. Το ράγκμπι γιούνιον υπάγεται στην ομοσπονδία χάντμπολ. Το ράγκμπι λιγκ, στην ομοσπονδία μοντέρνου πεντάθλου. Πλέον, δεν χρειάζεται να κρύβεται κανείς, από κανέναν. Οι λιγοστές ομάδες που υπάρχουν, απολαμβάνουν το πρωτάθλημά τους.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αγγλίας μετρήσαμε τρεις βαριές ήττες: 32-14 από τη δυο φορές «αργυρή» και τρεις «χάλκινη» Γαλλία, 72-4 από τη Σαμόα, και 94-4 από την οικοδέσποινα του τουρνουά. Κάναμε, όμως, το πρώτο μεγάλο βήμα σε αυτό το άγνωστο, για τους Ελληνες, σπορ. Το ελληνικό ράγκμπι δικαιούται να προσβλέπει σε πολύ καλύτερες μέρες, όπως σημειώνει ο Guardian.
Εδώ και τρία χρόνια διαθέτουμε και Εθνική ράγκμπι γυναικών, η οποία καταγράφει αλματώδη πρόοδο. Στις 25 του περασμένου Σεπτεμβρίου, στο Στάδιο του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, νίκησε την αντίστοιχη της Τουρκίας με 8-4 (στο Euro B). Στην προηγούμενη αναμέτρηση των δυο ομάδων, το 2019 στην Αδριανούπολη, είχαμε ηττηθεί με 40-4. Στο «Renti Arena» και στο γήπεδο «Γκορυτσά» του Ασπρόπυργου οι ελληνίδες διεθνείς προπονούνται σκληρά, δυο φορές την εβδομάδα. Η πιο μικρή είναι φοιτήτρια, 19 ετών. Και η πιο μεγάλη, νοσηλεύτρια, 40 ετών.