Ο τελικός του Γιουρόπα Λιγκ (Αϊντραχτ Φρανκφούρτης – Γκλάσκοου Ρέιντζερς) δεν ήταν από τους αγώνες που μένουν στη μνήμη για πολύ καιρό. Μέτριο θέαμα, ισοπαλία (1-1) στην κανονική διάρκεια, παράταση χωρίς γκολ, και 5-4 στη διαδικασία των πέναλτι, υπέρ των Γερμανών. Το αλάτι σε αυτό το άνοστο παιχνίδι το έριξε ο τερματοφύλακας των νικητών, Κέβιν Τραπ. Με την «επέμβαση της χρονιάς» στο τελευταίο λεπτό του έξτρα ημίωρου και, στη συνέχεια, την απόκρουση ενός πέναλτι, που έκρινε το αποτέλεσμα. Αλλά οι πραγματικοί πρωταγωνιστές του ματς -και, γενικότερα, της εκπληκτικής πορείας της Αϊντραχτ στη διοργάνωση- ήταν οι οπαδοί της. Που ταξίδεψαν μαζικά σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης, στις οποίες οι «Αετοί» έδωσαν τις μάχες τους.
Μετά την απονομή και τον γύρο του θριάμβου οι νικητές, παραβιάζοντας το πρωτόκολλο, κατευθύνθηκαν προς την εξέδρα του «Σάντσεθ Πιθχουάν» που φιλοξενούσε τους γερμανούς φιλάθλους, και τους παρέδωσαν το τρόπαιο. Η εικόνα έκανε τον γύρο του Κόσμου. Οπως και εκείνη των 50.000 «ultras» που παρακολούθησαν τον τελικό από το «Ντόιτσε Μπανκ Παρκ», το γήπεδο της Αϊντραχτ. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του συλλόγου, Πέτερ Φίσερ, οι οπαδοί που είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον για να ακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα στη Σεβίλλη ήταν, περίπου, 200.000. Αλλά τα εισιτήρια που παρέλαβε από την UEFA κάθε φιναλίστ, δεν ξεπερνούσαν τα 10.000.
Στην αρχή της σεζόν, κανείς δεν έδινε στην Αϊντραχτ την παραμικρή πιθανότητα, όχι μόνο για να κατακτήσει το Γιουρόπα Λιγκ, αλλά και για να φτάσει στον τελικό. Στην Μπουντεσλίγκα, η πορεία της δεν ήταν η επιθυμητή – τερμάτισε 11η στις 18 ομάδες. Κι όμως, οι οπαδοί της τη συνόδευαν παντού, κατά χιλιάδες, από τον πρώτο της, κιόλας, ευρωπαϊκό αγώνα. Στην αναμέτρησή της με την Μπαρτσελόνα, στις εξέδρες του «Καμπ Νου» υπήρχαν 30.000 Γερμανοί. Δεν ήταν, εφέτος, η πρώτη φορά που παρατηρήθηκε αυτό το φαινόμενο. Το 2018, για παράδειγμα, στο παγωμένο «Ολίμπικο» της Ρώμης, οι υποστηρικτές της Αϊντραχτ ήταν περισσότεροι από εκείνους της (γηπεδούχου) Λάτσιο. Αλλά ποτέ δεν είχαμε δώσει ιδιαίτερη σημασία. Οι αλλεπάλληλες επιτυχίες της σε αυτό το Γιουρόπα Λιγκ μας έδωσαν την ευκαιρία να το προσέξουμε, αλλά και να γνωρίσουμε καλύτερα τον υπέροχο λαό του γερμανικού συλλόγου, που η δράση του υπερβαίνει το ποδόσφαιρο.
Πρόκειται, ουσιαστικά, για ένα αντιφασιστικό, αντιρατσιστικό κόμμα, το οποίο θεωρεί καθήκον του να θίγει τα κακώς κείμενα, έχοντας αποκηρύξει εδώ και δύο δεκαετίες το «no politica», δηλαδή την αδιαφορία -με το πρόσχημα της ιδιαιτερότητας- των ποδοσφαιρικών club για όσα συμβαίνουν πέρα από τα γήπεδα, στην κοινωνία. Από τη μέρα που εξελέγη πρόεδρός της για πρώτη φορά (το 2000) ο Φίσερ, πρώην επιχειρηματίας στο χώρο της διαφήμισης και της μόδας, η Αϊντραχτ έχει «φωνή» σε διάφορα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, όπως το Προσφυγικό, εκφράζει την ιδεολογία της με δημόσιες παρεμβάσεις, και δεν διστάζει να αντιπαρατεθεί με οποιονδήποτε προάγει τον ρατσισμό και την ομοφοβία. Ακόμη κι αν χρειαστεί να «τα βάλει» με ένα κόμμα που το 2017 ψηφίστηκε από το 13% των γερμανών ψηφοφόρων: το AfD (Alternative für Deutschland).
Η πρώτη κίνηση του Φίσερ ήταν να εκδιώξει τους νεοναζί από τις εξέδρες του «Στάντβαλντ», όπως λεγόταν -τότε- το γήπεδο της Αϊντραχτ. Σήμερα, ο 67χρονος πρόεδρος περηφανεύεται για το κοινό της ομάδας του, που «χωράει όλους όσοι αντιτάσσονται σε κάθε είδους διακρίσεις, αρκεί η καρδιά τους να χτυπά για την ομάδα μας». Το ίδιο περήφανοι νιώθουν και οι οπαδοί του συλλόγου, οι οποίοι στις εκλογές του 2018 του έδωσαν το 98% των ψήφων. Αυτό που συμβαίνει εδώ και χρόνια στην Αϊντραχτ, είναι πρωτοφανές. Ενώ στην Μπουντεσλίγκα τερματίζει σταθερά κάτω από την 5η θέση, και έως τη 16η, και είχε να κατακτήσει ευρωπαϊκό τρόπαιο (το UEFA) 42 ολόκληρα χρόνια, οι φίλοι της, διαρκώς, πληθαίνουν. Το 2020 ο αριθμός των ενεργών μελών της ξεπέρασε, για πρώτη φορά στην ιστορία της, τα 90.000.
Η Αϊντραχτ άξιζε να γίνει η πρώτη γερμανική ομάδα που σήκωσε το τρόπαιο του Γιουρόπα Λιγκ (πρώην Κυπέλλου UEFA) εδώ και 25 χρόνια, επειδή απέκλεισε τρεις σπουδαίους αντιπάλους (Γουέστ Χαμ, Μπέτις, Μπαρτσελόνα), ήταν μόλις η τρίτη ομάδα που το κατέκτησε αήττητη (μετά την Τσέλσι το 2019 και τη Βιγιαρεάλ το 2021), και σκόραρε και στις 13 αναμετρήσεις της ευρωπαϊκής της πορείας. Κυρίως, όμως, για να επιβραβευτεί το αξιοθαύμαστο οπαδικό της κίνημα. Και αυτό συνέβη στο ίδιο γήπεδο που το 1986 ο θρυλικός γκολκίπερ, Χέλμουτ Ντουκαντάμ, είχε στέψει την «Σταχτοπούτα» Στεάουα Βουκουρεστίου, πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Μαζί με το τρόπαιο, οι «Αετοί» κέρδισαν και ένα εισιτήριο για τους ομίλους του επόμενου Τσάμπιονς Λιγκ. Η τελευταία φορά που εμφανίστηκαν στο (τότε) Κύπελλο Πρωταθλητριών ήταν τη σεζόν 1959-1960.