«Απλά λέγοντας “Μια φορά κι έναν καιρό…”, θα μπορούσα να αφηγηθώ το “Ενας υπέροχος γείτονας”, έργο για τον αγαπητό και ιδιαίτερα δημοφιλή κύριο Ρότζερς ο οποίος δημιούργησε τη δεκαετία του 1970 μια τηλεοπτική εκπομπή για παιδιά και εφήβους, σύμβολο μιας καλοσυνάτης τηλεόρασης για όλους τους Αμερικανούς. Υπήρχε κάποτε μια τηλεόραση που αφηγούνταν δίχως φωνασκίες τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, υπήρχε ένας παρουσιαστής που λάτρευε να προσφέρει φαντασία και ποίηση και υπήρχε ένας άνθρωπος που πίστευε ότι μπορεί να παρουσιάσει στο κοινό την ηθική διάσταση της ζωής», εξηγεί ο Τομ Χανκς, μιλώντας για την τελευταία του ερμηνεία στην Τζοβάνα Γκράσι της Corriere della Sera.
Ο βραβευμένος με δύο Οσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου αμερικανός ηθοποιός πρωταγωνιστεί στη νέα ταινία της Μάριελ Χέλερ – «Ενας υπέροχος γείτονας», όπως αποδόθηκε στα ελληνικά ο πρωτότυπος τίτλος «A beautiful day in the neighborhood» – υποδυόμενος τον Φρεντ Ρότζερς, ο οποίος ξεκίνησε ως οικοδεσπότης ενός τηλεοπτικού προγράμματος για παιδιά και κατέληξε να γίνει ο προσηνής «πατέρας» μιας ολόκληρης γενιάς Αμερικανών, μικρών αλλά και μεγάλων, παρουσιάζοντας για περισσότερα από τριάντα χρόνια, από το 1968 έως το 2001, την εκπομπή «Mister Rogers’ Neighborhood».
Το ότι μετά το τέλος της ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, όπου προβλήθηκε για πρώτη φορά τον περασμένο Σεπτέμβριο, οι θεατές χειροκροτούσαν επί δέκα λεπτά τον Τομ Χανκς, προδιαθέτει τους πάντες, κριτικούς και κοινό, για την απονομή ενός ακόμη χρυσού αγαλματιδίου στον διακεκριμένο ηθοποιό ο οποίος υποδύεται έναν χαρακτήρα παντελώς ξένο προς την επιθετικότητα που κυριαρχεί σήμερα στην μικρή οθόνη.
«Ζούμε σε πολύ διαφορετικούς καιρούς, η τηλεόραση επιζητεί την πρόκληση. Ο Φρεντ Ρότζερς ήταν ένας μειλίχιος άνθρωπος. Δεν ήταν άγιος αλλά γνώριζε πώς να ακούει τους άλλους και να μεταδίδει γαλήνη, παίζοντας με τις κούκλες του, δημιουργώντας κόσμους και ιστορίες. Αντιμετώπιζε με τρόπο κατάλληλο και για τους νεότερους σημαντικά ζητήματα όπως ο πόνος του διαζυγίου, η διάσπαση των οικογενειών, το βάραθρο των εξαρτήσεων. Σήμερα όλα καταναλώνονται ταχέως, μέσω των εκατοντάδων τηλεοπτικών καναλιών ή των πλατφορμών που προσφέρουν τα πάντα. Είναι δύσκολο να επιλέξει κάποιος ένα πρόγραμμα και να εμβαθύνει στη σχέση του με έναν παρουσιαστή», εξήγησε ο Χανκς.
Η ταινία εστιάζει στη σχέση που ανέπτυξε ο Φρεντ Ρότζερς με έναν βραβευμένο δημοσιογράφο του περιοδικού Esquire (τον υποδύεται ο Μάθιου Ρις) ο οποίος πρέπει να του πάρει συνέντευξη και να γράψει, στη συνέχεια, ένα άρθρο 400 λέξεων για αυτόν τον ήρωα της αμερικανικής τηλεόρασης. Ο ίδιος θεωρεί πως η καλοσύνη του Ρότζερς είναι πέρα για πέρα επίπλαστη. Η πραγματικότητα, ωστόσο, τον διαψεύδει σταδιακά.
«Προσπάθησα να κατανοήσω τον άνθρωπο και κυρίως τη σχέση του με τον κυνικό, απρόθυμο και δύσπιστο δημοσιογράφο. Οι δύο άνδρες γίνονται φίλοι και παραμένουν φίλοι έως τον θάνατο του Φρεντ το 2003. Η ταινία εμβαθύνει και στο επάγγελμα του δημοσιογράφου, στην αναζήτηση ενός μυστικού (το οποίο δεν υπήρχε) όσον αφορά την προσωπικότητα του παρουσιαστή. Το κλειδί της ταινίας έγκειται στη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του συνεντευξιαζόμενου και του δημοσιογράφου με φόντο την Αμερική, τις χιλιάδες αναμμένες τηλεοράσεις στις μικρές αγροτικές κοινότητες», ανέφερε ο Χανκς.
Ο οποίος, μιλώντας για το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια απομακρύνθηκε από τον κινηματογράφο, αποκάλυψε πως το έκανε για να βρίσκεται κοντά στη γυναίκα του η οποία τελικά κατάφερε «να νικήσει τον καρκίνο». Σημείωσε επίσης πως εάν ξεκινούσε ξανά από την αρχή θα ήθελε να ήταν συγγραφέας – «να σκαρφίζομαι ιστορίες, κόσμους, ταξίδια, συναντήσεις». Επειδή, όμως, δεν του αρέσει η μοναξιά, δηλώνει ικανοποιημένος που είναι ηθοποιός. «Αγαπώ την ηθοποιία, το να προσφέρω το πρόσωπό μου σε νέους χαρακτήρες. Μου αρέσει το ότι μου γράφουν πολλοί νέοι γιατί με ανακαλύπτουν εκ νέου ως νεαρό ηθοποιό στις κωμωδίες μου που σημείωσαν επιτυχία όπως η “Γοργόνα”, το “Big” και το “Έχετε Μήνυμα στον Υπολογιστή Σας”».
Από όλους τους ρόλους που έχει υποδυθεί κατά την πολυετή καριέρα του ο Τομ Χανκς ξεχωρίζει τέσσερις: «τον αξέχαστο Φόρεστ Γκαμπ, το ναυαγό του “Cast Away”, τον αξιωματικό που έκρυβε τα δάκρυα για τους νεκρούς άνδρες του στον “Στρατιώτη Ράιαν”, τον νεαρό ομοφυλόφιλο – θύμα διακρίσεων στη “Φιλαδέλφεια”».
Και όσον αφορά το μέλλον του κινηματογράφου, εμφανίζεται κάθε άλλο παρά απαισιόδοξος. Γιατί «η κινηματογραφική αίθουσα θα επιζήσει, ανεξάρτητα από κάθε αλλαγή του τρόπου με τον οποίο απολαμβάνουμε μια ταινία. Η ποικιλία που προσφέρεται, χάρη και στις νέες πλατφόρμες, θα φέρει τους θεατές πιο κοντά στο σινεμά. Οχι μόνον μέσω των μεγάλων επιτυχιών αλλά μέσω πολλών ιστοριών που μπορούν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Εγινα πλέον παππούς και το να κρατάω στο χέρι μου ένα εγγονάκι σημαίνει ότι πρέπει να διερωτώμαι τι μπορώ να του προσφέρω ως παραγωγός τηλεοπτικών προγραμμάτων και ταινιών».