Το όνομά του, βαρύ σαν ιστορία. Θυμίζει στους οπαδούς της Μπαρτσελόνα μέρες θριάμβων και περηφάνιας, τις οποίες σήμερα νοσταλγούν περισσότερο παρά ποτέ. Ο Τζουάν Λαπόρτα το έχει ξανακάνει. Υπήρξε ο αναμορφωτής του συλλόγου στην προηγούμενη προεδρική του θητεία (2003-2010). Γιατί όχι και τώρα; Με αυτή τη σκέψη οδηγήθηκαν μαζικά στις κάλπες (ψήφισαν 51.983 μέλη, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη συμμετοχή στα χρονικά του club) και έδωσαν στον καταλανό δικηγόρο μια ξεκάθαρη νίκη: 30.184 ψήφους -μόνον ο Σάντρο Ροσέλ έχει λάβει περισσότερες- και ποσοστό 54,28%.
Ο 48χρονος Βίκτορ Φοντ, CEO εταιρείας τηλεπικοινωνιών, που προετοίμαζε την υποψηφιότητά του επί έξι ολόκληρα χρόνια, συγκέντρωσε περίπου τις μισές προτιμήσεις: 16.679 (29,99%). Και ο 54χρονος δικηγόρος Τόνι Φρέισα, παλιός συνεργάτης του Λαπόρτα, που ουσιαστικά δεν είχε καμία τύχη, 4.769 (8,58%).
Ο Λαπόρτα αναλαμβάνει την προεδρία του συλλόγου μέχρι το 2026 και, όπως τονίζει, στα 59 του έχει την ίδια όρεξη που είχε στα 41 του, όταν καθόταν για πρώτη φορά σε αυτήν την καρέκλα. Η αποστολή του ήταν -και τότε- να αντιστρέψει τον οικονομικό κατήφορο της Μπαρτσελόνα, την οποία είχαν φέρει σε δεινή θέση οι αλόγιστες σπατάλες του μακροβιότερου προέδρου της, Τζουζέπ Λουΐς Νούνιεθ (1978-2000). Τα κατάφερε περίφημα. Την παρέλαβε στην 7η θεση της λίστας της Deloitte με τους 20 πλουσιότερους ευρωπαϊκούς συλλόγους, με έσοδα 169,9 εκατ. ευρώ και λιγότερα από 100.000 μέλη, και την παρέδωσε 2η στην κατάταξη, με έσοδα 400 εκατ. ευρώ και 190.000 μέλη – τα περισσότερα που είχε ποτέ. Τώρα, όμως, η κατάσταση είναι ακόμη πιο δύσκολη.
Το συνολικό χρέος υπερβαίνει το ένα δισεκατομμύριο ευρώ, ο Λιονέλ Μέσι, που έχει εκδηλώσει την πρόθεσή του να αποχωρήσει το καλοκαίρι, φέρνει το 30% των ετησίων εσόδων (και, από την άλλη, κάθε σεζόν του στο «Καμπ Νου» κοστίζει στον σύλλογο πάνω από 100 εκατ. ευρώ). Η ομάδα χρειάζεται δυό τρεις σπουδαίες μεταγραφές, όμως τα ταμεία της είναι άδεια. Η διοίκηση Μπαρτομέου είχε συμφωνήσει με την Goldman Sachs να χρηματοδοτήσει την πλήρη ανακατασκευή των γηπέδων της στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, αλλά το έργο έχει «παγώσει». Απαιτούνται 2 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ στον αρχικό προϋπολογισμό η πρόβλεψη ήταν για 600 εκατομμύρια.
Τι σκοπεύει να κάνει για όλα αυτά ο Λαπόρτα; «Θα χρειαστεί να γίνουμε δημιουργικοί», τόνισε ο ίδιος, παρουσιάζοντας την υποψηφιότητά του. Σύμφωνα με το προεκλογικό του πρόγραμμα, που ήταν πολύ γενικόλογο, να εκδώσει ομόλογα για την αντιμετώπιση της έλλειψης ρευστότητας, και να αυξήσει τα έσοδα με το «Barça Corporate», αναζητώντας έναν συνέταιρο για κάθε επιχειρηματικό πρότζεκτ που θα προκύπτει. Ο νέος πρόεδρος φιλοδοξεί να κρατήσει τον Μέσι στη Βαρκελώνη, να μην περικόψει άλλο τις αποδοχές των παικτών, να πραγματοποιήσει ακριβές μεταγραφές τύπου Εμπαπέ και Χάαλαντ, και να μη μετατρέψει τον σύλλογο σε ανώνυμη εταιρεία (που θα του εξασφάλιζε νέα κεφάλαια).
Τα σχέδιά του μοιάζουν υπερβολικά αισιόδοξα, σχεδόν ουτοπικά. Αλλά, αν κάποιος μπορεί να βγάλει το καταλανικό club από το αδιέξοδο, αυτός είναι ο Λαπόρτα. Διαθέτει ηγετική προσωπικότητα, είναι εξαιρετικά ευρηματικός, δυναμικός και τολμηρός, και εκπέμπει μια γοητεία που τον κάνει πολύ πειστικό απέναντι στους συνομιλητές του. Ενας άγγλος δημοσιογράφος που παρακολούθησε την προηγούμενη προεκλογική του εκστρατεία, τον είχε χαρακτηρίσει ως τον «Κένεντι της Μπαρτσελόνα».
Από τον πρώτο, κιόλας, καιρό της ενασχόλησής του με τα κοινά του συλλόγου, στα τέλη των ’90s, τόλμησε να «τα βάλει» με τον ιστορικό της ηγέτη, τον Νούνιεθ, δημιουργώντας την πλατφόρμα «Elefant Blau» («Μπλε Ελέφαντας»), με σκοπό να καταγγείλει την αλόγιστη διαχείριση του τότε προέδρου. Στο τέλος, τον εξανάγκασε σε παραίτηση, το 2000. Και το 2003, κατέβηκε ο ίδιος για πρόεδρος. Ελάχιστοι του έδιναν ελπίδες, όμως κατόρθωσε να εκλεγεί, συγκεντρώνοντας το 52,57% των ψήφων. Το ψηφοδέλτιό του ήταν γεμάτο με νέους, μορφωμένους και επιτυχημένους επιχειρηματίες, 35-45 ετών, που δεν είχαν καμία σχέση με τους διοικητικούς παράγοντες της εποχής. Ο Λαπόρτα άλλαξε τα πάντα στην Μπαρτσελόνα, οργανογράμματα και πρόσωπα, και αποδείχτηκε, ίσως, ο καλύτερος πρόεδρος στη σύγχρονη ιστορία της.
Εφερε «παιχταράδες», όπως ο Ροναλντίνιο, ο Ετό, ο Ανρί, ο Αμπιντάλ και ο Τουρέ. Αναβάθμισε τη «Μασία». Εμπιστεύτηκε τον Πεπ Γκουαρντιόλα, για να δημιουργηθεί η «καλύτερη Μπαρτσελόνα όλων των εποχών». Επί των ημερών του ο σύλλογος κατέκτησε 59 τρόπαια σε όλα της τα επαγγελματικά τμήματα (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, χάντμπολ, χόκεϊ με πατίνια και χόκεϊ επί πάγου), μεταξύ των οποίων δυο Τσάμπιονς Λιγκ και τέσσερα πρωταθλήματα Ισπανίας στο ποδόσφαιρο, και μια Ευρωλίγκα στο μπάσκετ. Μα, πάνω απ’ όλα, «απογείωσε» το μάρκετινγκ. Το brand name του club έγινε γνωστό στα πέρατα της Γης. Εβαλε για πρώτη φορά διαφήμιση στη φανέλα της ομάδας. Αρχικώς τη Unicef (για να συνηθίσει το μάτι των οπαδών) και, στη συνέχεια, του Qatar Foundation, που εξασφάλιζε έσοδα 165 εκατομμυρίων ευρώ για μία πενταετία. Πολλοί, τότε, τον κατηγόρησαν για «συμφωνία με τον διάβολο», όμως και μετά τον Λαπόρτα η Μπαρτσελόνα δεν επέστρεψε στην εποχή της «αμόλυντης» από χορηγούς φανέλας. Η διοίκησή του κατηγορήθηκε για αυταρχισμό και για οικονομικές ατασθαλίες, που ποτέ δεν αποδείχτηκαν. Παραιτήθηκε το 2010 (τον διαδέχτηκε ο Σάντρο Ροσέλ) και ασχολήθηκε με την πολιτική.
Στη Μαδρίτη δεν θα άρεσε καθόλου το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα. Γιατί ο Λαπόρτα αυτοπροσδιορίζεται ως «independentista», δηλαδή ονειρεύεται την Καταλονία ως ανεξάρτητο κράτος. Από εκείνα τα χρόνια που κυβερνούσε την «Μπάρσα» είχε ταχθεί υπέρ ενός δημοψηφίσματος που θα αποφάσιζε την αυτονόμηση της περιοχής. Το 2010 ίδρυσε και κόμμα (Democrácia Catalana), και εξελέγη βουλευτής στο καταλανικό Κοινοβούλιο. Επίσης, δημοτικός σύμβουλος της Βαρκελώνης.
Το 2015 έχασε τις εκλογές, από τον Μπαρτομέου, αλλά τώρα επέστρεψε με το σύνθημα «Estimem el Barca» («Αγαπάμε την Μπάρσα») κι έγινε ο 41ος πρόεδρός της. Στην πιο δύσκολη συγκυρία της σύγχρονης ιστορίας της.