Η εκδήλωση τελειώνει και από τα ηχεία, στην κεντρική σκηνή της Στέγης, ακούγεται το My Way, του Σινάτρα. Δεν ξέρω αν το επέλεξαν από την Προεδρία της Δημοκρατίας ή ήταν πρωτοβουλία των ανθρώπων της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Ομως ταίριαζε στην περίσταση, είναι ένα τραγούδι που η Κατερίνα Σακελλαροπούλου θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ως μουσική επένδυση της ζωής της.
Ηταν μία άκρως συγκινητική εκδήλωση αυτή που έλαβε χώρα το βράδυ της Τρίτης, κατά την παρουσίαση τιμητικού τόμου προς την Πρόεδρο της Δημοκρατίας με θέμα «Το Βιώσιμο Κράτος» (εκδ. Σάκκουλα). Τον τόμο επιμελήθηκε η Ελληνική Εταιρεία Δικαίου του Περιβάλλοντος, στην οποία χρημάτισε πρόεδρος η αρχηγός του κράτους.
Η εκδήλωση συνέπεσε με την επέτειο των δύο ετών από την εκλογή της κυρίας Σακελλαροπούλου και είχε τον χαρακτήρα μικρής τιμητικής γιορτής. Προσήλθαν, δηλαδή, συνοδοιπόροι από την επαγγελματική διαδρομή της Προέδρου, σημαντικοί εκπρόσωποι του νομικού κόσμου και προσωπικοί της φίλοι. Δεν υπήρχαν πολιτικοί, πλην του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Ακη Σκέρτσου που λογίζονται στους φίλους. Για αυτό και το κλίμα ήταν ανθρώπινα χαλαρό, η Πρόεδρος αντάλλαξε θερμές χειραψίες, χάθηκε σε ζεστές αγκαλιές, γέλασε και συγκινήθηκε βλέποντας παλιούς γνώριμους και συνεργάτες από το παλιό της σύμπαν. Και φυσικά η φωνή της «έσπασε», καθώς είναι και ευσυγκίνητη, όταν είπε δυο λόγια στο τέλος της εκδήλωσης.
Μίλησε για την Ουκρανία. Και χειροκροτήθηκε για αυτό που είπε. «Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν περιορίζεται στη γεωστρατηγική ισχύ, ούτε μπορεί να ιδωθεί μονοσήμαντα μέσα από το πρίσμα του ρεαλισμού των διεθνών συγκρούσεων και συσχετισμών. Είναι και μια ευθεία και δραματική σύγκρουση αξιών, ανάμεσα στην ελευθερία και τον απολυταρχισμό, που επιδιώκει να σαρώσει τον κόσμο μας και να αναιρέσει τα μεταπολεμικά μας κεκτημένα. Αυτή διαισθάνομαι ότι είναι η μεγάλη μάχη της εποχής μας».
Υπενθύμισε ότι «δεν αρκούν οι εκλογές σε μια χώρα για να θεωρηθεί δημοκρατία. Τη λαϊκή θέληση πλαισιώνουν οι δικαιοκρατικές αξίες, η προστασία των δικαιωμάτων, η διάκριση των εξουσιών, η ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Διαφορετικά κυλάει στην εργαλειοποίησή της και τον αυταρχισμό, όπως στα ανελεύθερα καθεστώτα του καιρού μας, που δομούνται στη διχαστική διάκριση εχθρών και φίλων, τόσο στο εσωτερικό τους, όσο και στις εξωτερικές τους σχέσεις».
Στον ενεργό ρόλο που είχε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου ως πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Δικαίου του Περιβάλλοντος αναφέρθηκε από την πλευρά της η καθηγήτρια Νομικής του ΕΚΠΑ, Γλυκερία Σιούτη, καλωσορίζοντας την «αλλαγή παραδείγματος στο ήθος και τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η δημόσια εξουσία» από την Πρόεδρο.
Ο Κώστας Μενουδάκος, πρόεδρος της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα χαιρέτισε στο πρόσωπο της Κατερίνας Σακελλαροπούλου «την συνοδοιπόρο στην αναζήτηση της δίκαιης λύσης, τη φίλη που προσέφερε ευχαρίστηση, προβληματισμό και γνώση και την πεισματάτα νομικό που στάθηκε στην πλευρά της προόδου».
Στη «δασκάλα» Κατερίνα Σακελλαροπούλου αναφέρθηκε η νεαρή δικηγόρος Ελένη Μπαρογιάννη, απόφοιτος μεταπτυχιακού προγράμματος για το Δίκαιο του Περιβάλλοντος. «Δεν έλειψε από κανένα μάθημα παρά το βεβαρυμένο της πρόγραμμα κι εμείς κρεμόμασταν από τα χείλη της», είπε.
Στη στενή σχέση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου με τον πολιτισμό, αναφέρθηκε η διευθύντρια Πολιτισμού της Στέγης, Αφροδίτη Παναγιωτάκου. «Αντιλαμβάνεται τη σημασία της τέχνης και των δημιουργών».
Ο συνταγματολόγος Αντώνης Μανιτάκης, τέλος, αναγνώρισε «μια σχέση ειλικρίνειας ανάμεσα στον θεσμό και τον φορέα». Σημείωσε πως η Κατερίνα Σακελλαροπούλου «γίνεται υπόδειγμα πολιτικού πολιτισμού» και πως δεν υποδύεται την Πρόεδρο, η Πρόεδρος είναι ο εαυτός της» για να καταλήξει: «Ζήτω η Πρόεδρος, ζήτω η Δημοκρατία μας!».