Οι πάνω από 20.000 θεατές ήταν όρθιοι και σιωπηλοί. Για κάποιον περίεργο λόγο, οι οπαδοί της Ουνιόν Βερολίνου δεν μπορούν να απολαύσουν το παιχνίδι καθιστοί. Συνήθως, όμως, είναι εξαιρετικά θορυβώδεις. Το «Αλτεν Φέρστεραϊ» φημίζεται για τα ντεσιμπέλ του, που μπορεί να… τρελάνουν τη φιλοξενούμενη ομάδα. Αυτή τη φορά, κάποιος είχε πατήσει τη σίγαση.
Η σιωπή διήρκεσε μόνο 15 λεπτά, και ήταν μια μορφή διαμαρτυρίας εναντίον του συλλόγου που αντιπροσωπεύει -περισσότερο από κάθε άλλον στη Γερμανία- την εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου: της Λειψίας, που ανήκει στον πολυεθνικό κολοσσό της Red Bull. Το ‘φερε η κλήρωση έτσι, ώστε στην πρεμιέρα της εφετινής Μπουντεσλίγκα να συναντηθούν δύο άκρως αντίθετες αντιλήψεις για το σπορ. Η Ουνιόν είναι, ίσως, η τελευταία ρομαντική ομάδα επαγγελματικής κατηγορίας στην Ευρώπη.
Ιδρύθηκε το 1966 και δεν είχε καταφέρει, ποτέ, στο παρελθόν να αγωνιστεί στο ανώτερο γερμανικό πρωτάθλημα. Το ματς εναντίον της Λειψίας ήταν το πρώτο της στην Μπουντεσλίγκα. Ιστορικό. Γι’ αυτό, οι οπαδοί της Ουνιόν πήραν μαζί τους στο γήπεδο και κάποιους συντρόφους τους, που δεν πρόλαβαν να ζήσουν αυτήν την υπέροχη μέρα. Σήκωσαν στην εξέδρα 455 πλακάτ με τα πρόσωπα ισάριθμων φίλων του συλλόγου που δεν βρίσκονται, πια, στη ζωή. Πλήρωσαν, μάλιστα, εισιτήριο για τους νεκρούς! Σύμφωνα με την επίσημη καταγραφή, το ματς παρακολούθησαν 22.467 θεατές, ενώ το γήπεδο χωράει 22.012 ανθρώπους.
Η Ουνιόν ηττήθηκε με βαρύ σκορ (4-0), όμως οι οπαδοί της δεν έπαψαν να τραγουδούν και να φωνάζουν συνθήματα υπέρ της ομάδας τους, κάτω από τη δυνατή βροχή. Στο «Αλτεν Φέρστεραϊ» δεν υπάρχουν μεγάφωνα, εκφωνητές – κονφερασιέ, μουσικές μετά τα γκολ, ή χορευτικά σόου στο ημίχρονο. Μόνον η εξέδρα φτιάχνει ατμόσφαιρα, όπως συνέβαινε παλιά σε όλα τα γήπεδα. Μετά το τέλος του αγώνα, ολόκληρη η περιοχή του Κέπενικ, με τις εργατικές καταβολές, γιόρτασε την «πρώτη φορά Μπουντεσλίγκα». Δύο εβδομάδες αργότερα, το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο σύλλογος κατέγραψε την πρώτη του νίκη στην Α’ Κατηγορία της Γερμανίας. Και τι νίκη: 3-1 την Μπορούσια Ντόρτμουντ!
Η Ουνιόν είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια ομάδα λαϊκής βάσης, με μέλη – συνδρομητές που εκλέγουν τις διοικήσεις. Είναι μια ποδοσφαιρική κοινωνία των οπαδών της, που γιορτάζουν τα Χριστούγεννα μαζί και παρακολουθούν τα Μουντιάλ στο γήπεδο, φέρνοντας καναπέδες και πολυθρόνες από τα σπίτια τους. Πρόκειται για περίπτωση μοναδική στα χρονικά των σπορ. Το 2004, όταν ο σύλλογος βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας της, οι κάτοικοι του Κέπενικ, φτωχογειτονιάς του Βερολίνου, κατάφεραν να τον σώσουν μέσω μιας καμπάνιας που ονόμασαν «Ματώνοντας για την Ουνιόν». Χιλιάδες άνθρωποι έτρεξαν στα νοσοκομεία για να προσφέρουν αίμα (στη Γερμανία υπάρχει χρηματικό αντίτιμο για τους αιμοδότες), ώστε να συγκεντρωθεί το απαραίτητο ποσό.
Το 2008 περίπου 2.500 οπαδοί εργάστηκαν εθελοντικά, για να ανακαινίσουν το γήπεδο και να πάρουν άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα. Ξεχορτάριασαν τις τσιμεντένιες εξέδρες, τοποθέτησαν σκέπαστρα και έκλεισαν το κενό που υπήρχε στο «πέταλο», προσφέροντας -στο σύνολο- 140.000 εργατοώρες. Αργότερα, αγόρασαν από την ιδιοκτήτρια εταιρεία το 45% του σταδίου, με την προοπτική να πάρουν στην κατοχή τους και το υπόλοιπο ποσοστό, όταν θα βρεθούν τα απαραίτητα χρήματα.
Η Ουνιόν πήγε κόντρα στο ρεύμα από τη μέρα που «γεννήθηκε», στο ανατολικό Βερολίνο της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Οι ιδρυτές και οι φίλοι της ήταν αντικαθεστωτικοί. Και δεν είχαν κανένα πρόβλημα να βλέπουν την Ντινάμο Βερολίνου, που είχε την υποστήριξη της «Στάζι», να σαρώνει τους τίτλους. Επέμειναν στις αντικομφορμιστικές τους ιδέες, οι οποίες, μάλιστα διακινούνταν στις εξέδρες του «Αλτεν Φέρστεραϊ», κάτω από τα άγρια βλέμματα μυστικών αστυνομικών. Από το 1966 μέχρι σήμερα, η μικρούλα Ουνιόν δεν έχει κερδίσει παρά ένα Κύπελλο Ανατολικής Γερμανίας, το 1968.
Το μυαλό της ομάδας είναι η FUMA. Κάτι σαν συνδικάτο, με 18.000 εγγεγραμμένα μέλη, τα οποία χωρίζονται σε ομάδες, συσκέπτονται, σκέπτονται, συναποφασίζουν και προτείνουν ιδέες για το μέλλον του συλλόγου. Το πιο φιλόδοξο από τα τελευταία πρότζεκτ είναι η επέκταση του γηπέδου με 8.000 νέες θέσεις ορθίων.
Τα ιδανικά της Ουνιόν δεν συμβάδιζαν, ποτέ, με τον τρόπο που λειτουργούν οι σύγχρονες ποδοσφαιρικές ομάδες, ενώ ο σύλλογος φρόντιζε να μένει μακριά από τις χορηγίες μεγάλων εταιρειών. Τώρα, όμως, παίζει στην Μπουντεσλίγκα. Θα πρέπει να αναθεωρήσει τις απόψεις του – και έχει αρχίσει να το κάνει. Εχει, ήδη, συμφωνήσει με κάποιους χορηγούς, αλλά με τον δικό του τρόπο, θέτοντας κάποιες «κόκκινες γραμμές».
Κατά τα άλλα, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Οπως όλα αυτά τα χρόνια, έτσι και στην Μπουντεσλίγκα: οι οπαδοί θα φορούν τις φανέλες της Ουνιόν από το πρωΐ, θα πίνουν τις μπίρες τους παρέα, θα διασχίζουν το δάσος για να φτάσουν στο γήπεδο μαζί, θα παρακολουθούν το παιχνίδι όρθιοι, και θα επιστρέφουν στα σπίτια τους. Δεν ελπίζουν σε τίτλους. Γι’ αυτούς, η χαρά του ποδοσφαίρου είναι το συγκεκριμένο τελετουργικό, που κληρονόμησαν από τους γονείς τους.