Η αποχώρηση του Τεντ Κρουζ από την κούρσα για το προεδρικό χρίσμα των Ρεπουμπλικανών, την οποία ανακοίνωσε την Τρίτη μετά από την ήττα του στην Ιντιάνα, μοιάζει να οριστικοποιεί δύο πράγματα για το πολιτικό σκηνικό στο ισχυρότερο κράτος του πλανήτη.
Πρώτον, ότι τον Νοέμβριο, εκτός θεαματικού απροόπτου, θα αναμετρηθούν για τη θέση του διαδόχου του Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο και στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Ντόναλντ Τραμπ με τη Χίλαρι Κλίντον.
Δεύτερον ότι οι Ρεπουμπλικάνοι μεταξύ δύο κακών επέλεξαν το πιο εμφανές. Διότι ο Τεντ Κρουζ – αντισυστημικός και αυτός όπως ο Τραμπ και παρείσακτος και αυτός στον κομματικό μηχανισμό των Ρεπουμπλικάνων – ήταν τρόπον τινά ένας… ευγενικός Τραμπ, ένας μισαλλόδοξος και υπερσυντηρητικός υποψήφιος, απλά χωρίς πορτοκαλί δέρμα από τα πολλά σολάριουμ.
Γερουσιαστής από το Τέξας, ο Κρουζ έπαιξε τους μήνες της καμπάνια του, το χαρτί της «απαραίτητης» στροφής του κόμματος σε συντηρητικές πολιτικές και κοινωνικές αξίες αλλά τελικά δεν κατάφερε να νικήσει τον εντυπωσιακό αντίπαλό του. Μολονότι μόλις πριν από μια εβδομάδα είχε παρουσιάσει την Κάρλι Φιορίνα, πρώην διευθύνουσα σύμβουλο της Hewlett-Packard, ως συνυποψήφιά του αντιπρόεδρο – σε μια προσπάθεια να δείξει ότι έχει τα όπλα να χτυπήσει τη Χίλαρι Κλίντον στο θέμα του φύλου -, λίγες μέρες μετά απεσύρθη από την κούρσα εξαντλημένος οικονομικά και πολιτικά: μετρά μόλις 541 εκλέκτορες, τους μισούς από τον Τραμπ.
Σαφέστερα περισσότερο «πολιτικός» από τον βασικό αντίπαλό του, ο 45χρονος Κρουζ στηρίχτηκε στην επιρροή που έχει -ή θα μπορούσε να έχει- σε τμήματα παραδοσιακών ψηφοφόρων του ρεπουμπλικανικού κόμματος, μεταξύ αυτών των μεγάλων μαζών του Νότου, ελπίζοντας ότι σε αυτούς ο ίδιος θα φανεί πιο πιο κοντά στα μεγάλα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα σε σχέση με τον «παράξενο» Νεοϋορκέζο Τραμπ.
Ο Κρουζ είναι ένας πολιτικός που θα έπρεπε κανείς να φοβάται, αν ήταν να γίνει αυτός πρόεδρος των ΗΠΑ. Οπισθοδρομικός και θρησκόληπτος προέτασσε την άρνηση σε κάθε μία από τις μεταρρυθμίσεις και πολιτικές που προώθησε και υλοποίησε με τόλμη ο Μπαράκ Ομπάμα την τελευταία οκταετία.
Ηταν ένας από τους πιο δεξιούς υποψήφιους των τελευταίων ετών και τα λεγόμενά του το αποδείκνυαν με κάθε τρόπο, σχολίασε αναλυτής.
Ο Κρουζ ανέπτυξε ιδιαίτερα σκληρές θέσεις σε όλα τα ζητήματα που είναι παραδοσιακά τα «δυνατά χαρτιά» των Ρεπουμπλικάνων. Ελεγε φυσικά «όχι» στους γάμους των ομοφυλοφίλων, «ναι» σε πολύ μεγάλους περιορισμούς στις αμβλώσεις, «ναι» σε λιγότερους περιορισμούς στην οπλοφορία και αυστηρότερους περιορισμούς στην μεταναστευτική πολιτική. Η πολιτική θέση του Κρουζ ήταν μια σειρά διαφωνιών και αυστηρών συστάσεων.
Οπως γράφουν σε κομμάτι γνώμης οι New York Times, ήταν ένας υποψήφιος που εκπροσωπούσε μια γνήσια συντηρητική πολιτικά εικόνα για το κόμμα των Ρεπουμπλικανών. Ενας «πολιτικά και θεολογικά ορθός» υποψήφιος που τελικά δεν προσέλκυσε τελικά ούτε τους ευαγγελικούς, τον συντηρητικό πυρήνα των Ρεπουμπλικάνων που ζουν κυρίως στις νότιες πολιτείες.
Το ότι ήταν ο πιο δεξιός υποψήφιος με αξιώσεις εδώ και πολλές δεκαετίες το δείχνουν τα κατά καιρούς λεγόμενά του.
Ζητούσε, μεταξύ άλλων, από τους ακροατές του να φανταστούν μαζί «μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση που θα υπερασπίζεται την ιερότητα της ζωής του ανθρώπου και την ιερότητα του γάμου». Είχε ακόμη εκφράσει την άποψη ότι οι πολιτείες να είναι αυτές που αποφασίζουν για την νομιμότητα ή όχι των γάμων των ομοφυλοφίλων, κάτι που θα άφηνε περιθώρια για κατάργηση σε πολλά συντηρητικά τμήματα των ΗΠΑ.
Προερχόμενος από πολιτεία-πύλη εισόδου στη χώρα, το Τέξας, και παρότι και ο ίδιος έχει γεννηθεί στο εξωτερικό και από πατέρα κουβανό μετανάστη, είχε σκληρές απόψεις για το θέμα των ξένων. Υποστήριζε ότι ο Ομπάμα απέτυχε να τηρήσει τη νομοθεσία, έλεγε «όχι» στην παράνομη είσοδο μεταναστών, ζητούσε φυλάκιση για όσους επιχειρούν να ξαναμπούν παράνομα στην χώρα, αλλά και τεράστια αύξηση του αριθμού και του εξοπλισμού των συνοριοφυλάκων.
Ο Κρουζ, μέσα στην γενικότερη γραμμή του κόμματος, ζητούσε όλο και λιγότερο κράτος, και είχε προτείνει περικοπές σε ομοσπονδιακές υπηρεσίες, κατάργηση φορέων, περισσότερο έλεγχο για τα εκπαιδευτικά προγράμματα από τις πολιτείες, κατάργηση του φόρου εισοδήματος στις επιχειρήσεις και flat tax 10% στα εισοδήματα άνω των 36.000 δολαρίων.
Κεντρικός στόχος στον πολιτικό του αγώνα ήταν η κατάργηση του Obamacare, του φιλόδοξου σχεδίου πρόνοιας εναντίον του οποίο ως γερουσιαστής είχε αγορεύσει για 23 ώρες το 2013 σε μια κλασική παρελκυστική πολιτική στο Κογκρέσο.
Μιλούσε συχνά για την «άβυσσο» στο χείλος της οποίας βαδίζει η χώρα και για την «χαίνουσα σπηλιά της αβεβαιότητας» η οποία είναι το κίνητρο πίσω από τον Ντόναλντ Τραμπ. Τυπική για Ρεπουμπλικάνο αυτή η ρητορική που λίγο ως πολύ την επικαλούνται και άλλοι από το κόμμα και το έκαναν και σε προηγούμενες αναμετρήσεις. Αλλά ο Κρουζ άντεξε περισσότερο στην κούρσα για το χρίσμα από τον άχρωμο Τζεμπ Μπους ή τον πολιτικά περισσότερο σοφιστικέ αλλά επίσης μάλλον άχρωμο Μάρκο Ρούμπιο.
Ο Κρουζ δεν φαινόταν να φείδεται χαρακτηρισμών για τους αντιπάλους του, πάντα στο πνεύμα του λαϊκού και βαθιά θρησκευόμενου προφίλ που καλλιεργούσε.
Μόλις την Τρίτη, το πρωί της αναμέτρησης στην Ιντιάνα, αποκάλυψε, όπως είπε, ποια είναι η πραγματική του γνώμη για τον Τραμπ: είναι ένας «παθολογικός ψεύτης και κατά συρροή άπιστος», είπε, αλλά για τον ίδιο ήταν πλέον αργά για να έχουν αυτές οι επιθέσεις κάποια απήχηση. Αλλωστε όταν επιλέγεις αυτά τα όπλα πάντα υπάρχει κάτι χειρότερο: Το ίδιο πρωί, απαντώντας σε δήλωση του πατέρα του Κρουζ ότι οι ψηφοφόροι της Ιντιάνα πρέπει να ψηφίσουν σκεπτόμενοι «το σώμα του Χριστού» – άλλος θρησκόληπος κι αυτός – ο Τραμπ ισχυρίστηκε ότι αυτός ο άνθρωπος, δηλαδή ο πατέρας του αντιπάλου του, είχε γνωρίσει τον Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ λίγο προτού ο τελευταίος δολοφονήσει τον Τζον Κένεντι το 1963! Απίστευτα πράγματα! Που όμως οι ρεπουμπλικανοί ψηφοφόροι, ίσως στη χειρότερου επιπέδου προεκλογική εκστρατεία της ιστορίας του κόμματος, δεν έχουν πρόβλημα να καταναλώσουν ως πληροφορία και να λάβουν υπ’ όψιν…
Αργότερα το βράδυ της Τρίτης, καθώς ανακοίνωνε πια την αποχώρησή του από την κούρσα για το χρίσμα, έχοντας δίπλα του την σύζυγό του Χάιντι, ο Κρουζ μίλησε με πολύ θερμά λόγια για την Κάρλι Φιορίνα, την οποία είχε επιλέξει μία εβδομάδα πριν για υποψήφια αντιπρόεδρο, όταν πλέον ήταν ορατό ότι τίποτα δεν θα σταματούσε τον Τραμπ. «Οι ψηφοφόροι πήραν άλλο δρόμο», απολογήθηκε…
Δεν είχε όμως τίποτα να πει για τον Τραμπ. Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για ευχαριστίες και το ενδεχόμενο να τον στηρίξει στις εκλογές, κόντρα στους Δημοκρατικούς. Ο Κρουζ άφησε δε την αόριστη εντύπωση ότι θα προσπαθήσει ξανά το 2020, όταν δεν θα έχει κλεισει καν τα 50 του.
Ως τότε πολλά πολλά θα έχουν αλλάξει στις ΗΠΑ. Πιθανόν να έχουν την πρώτη γυναίκα πρόεδρο, μολονότι η Χίλαρι Κλίντον έχασε από τον Σάντερς στην Ιντιάνα. Ισως να έχουν τον πρώτο… πορτοκαλί πρόεδρο, όπως πολλοί αστειεύονται, για να ξορκίσουν το κακό του Τραμπ. Και ίσως σε αυτή την περίπτωση, ο υπερσυντηρητικός λόγος του Κρουζ, του οποίου κάθε τρίτη του λέξη είναι μια επίκληση στον Θεό, να φαίνεται πια μελωδία στα αυτιά μας…
ΥΓ. Αργά το βράδυ της Τετάρτης (πρωί ώρα ΗΠΑ) ο Τζον Κέισικ, ο συντηρητικός κυβερνήτης του Οχάιο, ανακοίνωσε πως και αυτός αποσύρρεται από την κούρσα για τη διεκδίκηση του προεδρικού χρίσματος των Ρεπουμπλικανών, αφήνοντας μόνον τον Ντόναλντ Τραμπ. Που τώρα θα περιμένει το συνέδριο του ρεπουμπλικανικού κόμματος το καλοκαίρι. Αν θα τον δεχτούν ως δικό τους ή θα εμφανίσουν έναν άλλον υποψήφιο. Σε μια εξέλιξη που δεν είναι ότι δεν έχει ξαναγίνει, αλλά θα είναι εξαιρετικά σπάνια – και επώδυνη για την αμερικανική πολιτική σκηνή.