Εχοντας εισπράξει αρνήσεις από τον Φρανσουά Ολαντ, την Ανγκελα Μέρκελ και άλλους διεθνείς συνομιλητές του για το χρέος, ο Αλέξης Τσίπρας επέστρεψε στην Αθήνα την Παρασκευή το βράδυ από τις Βρυξέλλες και μέσα σε λίγες ώρες εισέπραξε αρνήσεις και από τα στελέχη του κόμματός του _ για άλλα ζητήματα.
Κάποιοι από τους κορυφαίους υπουργούς του δεν «τσίμπησαν» στα όσα έλεγε μόλις μία εβδομάδα νωρίτερα, όταν προσπάθησε από το βήμα του Συνεδρίου να πείσει για το πόσο σημαντικό είναι να εργαστεί κάποιος για τον (μνημονιακό – αυτό δεν το είχε πει…) ΣΥΡΙΖΑ, ενώ άλλοι, τους οποίους ο ίδιος θέλησε να έχει στο κόμμα, δεν ψηφίστηκαν από το κόμμα και έτσι έμειναν μετέωροι. Ή μήπως όλοι αυτοί προετοιμάζονται για την «επόμενη ημέρα»;
Προσπαθώντας να συνδέσει κόμμα, κυβέρνηση και μηχανισμούς, ο κ. Τσίπρας θέλησε να έχει εν όψει και εκλογών που κάποια στιγμή θα γίνουν, κάποιον άλλον γραμματέα στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ηθελε τον Πάνο Σκουρλέτη. Αρνήθηκε. Μπορεί να ήθελε τον Νίκο Φίλη. Αρνήθηκε και αυτός. Κατέληξε στον μόνο πρόθυμο Παναγιώτη Ρήγα. Που ψηφίστηκε μεν, αλλά εισέπραξε και μία αποδοκιμασία από το ένα τέταρτο του κόμματος, που φάνηκε ότι επέλεξε αυτόν τον τρόπο για να στείλει τα μηνύματά του.
Επειτα θέλησε να δημιουργήσει ένα πολιτικά ερμαφρόδιτο όργανο, αποτελούμενο από δύο συμβούλια: ένα κομματικό συμβούλιο αποτελούμενο κυρίως από υπουργούς – που μάλλον έχουν διαβεβαιώσεις ότι και αύριο θα είναι υπουργοί – κι ένα κομματικό – από στελέχη που μπορεί και να ονειρεύονταν ότι θα γίνουν υπουργοί.
Πρότεινε στον υπουργό Υγείας Ανδρέα Ξανθό μία θέση και στον υπουργό Ναυτιλίας, Θοδωρή Δρίτσα, μία άλλη και δεν προθυμοποιήθηκαν.
Πρότεινε την Ολγα Γεροβασίλη και τον βαρύ θεωρητικό της πορείας προς τον σοσιαλισμό Αριστείδη Μπαλτά και δεν τους ψήφισε η Κεντρική Επιτροπή. Το λες και στρατηγική ήττα, αν απορρίπτονται από το κόμμα ένα πρόσωπο που θεωρητικώς συνομιλεί καθημερινώς μαζί σου και ένα ένα άλλο που εμφανίζεται ως ο θεωρητικός του νεφελώδους στρατηγήματός σου.
Μόλις δέκα ημέρες νωρίτερα, από το βήμα του συνεδρίου, ο κ. Τσίπρας με κάπως αυστηρό ύφος και περίπου προειδοποιώντας έλεγε στα στελέχη του: «Θα πρέπει όλοι να κατανοήσουν ότι είναι πιο σημαντικό για ένα μέλος του Κόμματος να είναι εκλεγμένο μέλος της ΠΓ, δηλαδή της ηγεσίας, παρά να είναι υπουργός. Αλλωστε οι υπουργικοί θώκοι δεν έχουν εκχωρηθεί ούτε παραχωρηθεί σε κανέναν με κριτήρια μονιμότητας. Ας το δούμε αυτό στο μυαλό μας».
Παρά ταύτα, κάποια βαριά ονόματα δεν φάνηκε να συγκινούνται, τα άλλα, τα πολλά, τα πιο ελαφρά, έδειξαν πως αποδοκιμάζουν τις επιλογές του αρχηγού.
Και υπάρχει βέβαια και ο παράγων Πάνος Σκουρλέτης. Το πρόσωπο που δεν αποδέχθηκε ούτε την θέση του γραμματέα, ούτε την πρότασή του από δύο κορυφαία κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για κομματική θέση στην ΠΓ, ενώ προανήγγειλε σε τηλεοπτική του συνέντευξη και ότι δεν θα παραμείνει στην κυβέρνηση, αν αλλάξει το χαρτοφυλάκιό του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και δεν περιλαμβάνει πλέον τον τομέα της Ενέργειας.
Το σκηνικό ( εν όψει και επικείμενου ανασχηματισμού) δείχνει ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ οι αναζητήσεις και οι επιδιώξεις δεν είναι κοινές. Ο κ. Τσίπρας μπορεί να ανησυχεί για το τι κάνει ο Μητσοτάκης και πώς αντιμετωπίζει την διαπλοκή.
Κάποιοι άλλοι, μοιάζουν να ανησυχούν για το πώς θα σταθούν όρθιοι, όταν ο κ. Τσίπρας θα αρχίσει να καταρρέει στα αλήθεια. Και εν όψει αυτού παίρνουν τις αποστάσεις τους…