Η πρεμιέρα του Πρωταθλήματος είχε κυλήσει ανησυχητικά ομαλά, για τα ελληνικά δεδομένα. Μόνο μπάλα. Φάσεις, γκολ και αποκρούσεις. Πλήξη και ανία. Ούτε που το είχαμε φανταστεί, ότι αυτή η (νέα) προσπάθεια για ένα καλύτερο ποδόσφαιρο -ευρωπαϊκού επιπέδου- θα ήταν τόσο βαρετή, από τα πρώτα της βήματα.
Η αγωνιστική θα έκλεινε δίχως ιδιαίτερες συγκινήσεις, χωρίς την παραμικρή αναφορά των διεθνών πρωτοσέλιδων στη φτωχή μας Σούπερ Λιγκ, αν ο Αλέξης Κούγιας δεν αναλάμβανε να περισώσει την τιμή των ελληνικών γηπέδων. Χαστούκισε τον τερματοφύλακα της ομάδας του, Ματίας Ντεγκρά, αμέσως μετά τη λήξη του χθεσινοβραδινού (Δευτέρα) αγώνα στο «AEL FC Arena» της Λάρισας, και θύμισε στον κόσμο ποιο -πραγματικά- είναι το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα.
Στο YouTube θα βρείτε δεκάδες επικές γκάφες, ακόμη και των κορυφαίων πορτιέρο του κόσμου. Με πιο πρόσφατη αυτή του Κουρτουά, η οποία υποχρέωσε την Τσέλσι σε ισοπαλία (2-2) απέναντι στη Σουόνσι. Αλλά, προηγούμενο προέδρου που να χύμηξε στον τερματοφύλακά του για να τον δείρει, δεν υπάρχει. Τουλάχιστον όχι σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, στον πολιτισμένο κόσμο.
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες που περνούσαν από τη φυσούνα του γηπέδου προς τα αποδυτήρια, ο κ. Κούγιας, αφού «τα έψαλε» σε πολύ έντονο ύφος στον αργεντινό γκολκίπερ, τον έπιασε από τον λαιμό και του έριξε μια σφαλιάρα. Μόλις συνήλθε από το σοκ, ο 33χρονος παίκτης ανταπέδωσε τη… φιλοφρόνηση. Εσπρωξε με δύναμη τον πρόεδρο – τιμωρό, και τον ξάπλωσε στο πάτωμα. Πεσμένος κάτω, σε έξαλλη κατάσταση, ο κ. Κούγιας του φώναξε: «Τελείωσες από την ομάδα».
Οι μαρτυρίες για το περιστατικό είναι αντιφατικές. Ο ίδιος ο κ. Κούγιας ισχυρίζεται πως δεν συνέβη τίποτε στη φυσούνα. Αλλά, όλοι οι παρόντες τον διαψεύδουν. Το ίδιο και η κοινή λογική. Στις 23.00 ανακοινώθηκε η λύση του συμβολαίου του ποδοσφαιριστή με την ΠΑΕ Λάρισα. Προφανώς, επειδή ο πρόεδρος θεώρησε ότι αυτό το «λάθος», το οποίο στέρησε από την ομάδα του την πρώτη της νίκη στη Σούπερ Λιγκ μετά το 2011, δεν ήταν… αθώο. Οσοι, λοιπόν, γνωρίζουν τον άνθρωπο -έστω ελάχιστα- δεν μπορούν να φανταστούν οτιδήποτε άλλο, εκτός από αυτή τη σκηνή. Εστω με τη… σάλτσα που συνηθίζουμε να προσθέτουμε σε τέτοιες αφηγήσεις.
Αλλωστε, το έχει ξανακάνει. Πάλι με τερματοφύλακα, τη σεζόν 2007-2008 (τότε ήταν ιδιοκτήτης του ΠΑΣ Γιάννινα). Σε αγώνα της Β’ Εθνικής με αντίπαλο την Καστοριά, ο Σιντιμπέ είχε δεχθεί δύο γκολ, και ο κ. Κούγιας ήταν έξαλλος. Ηταν βέβαιος πως τον είχαν «στήσει». Οπως παραδέχτηκε ο ίδιος, «όταν τελείωσε ο αγώνας, πήγα με ένα σίδερο και του άνοιξα το κεφάλι. Ουδέποτε τόλμησε να με μηνύσει, ενώ ο Χατζάρας (ο προπονητής), που παράκουσε την εντολή μου να μην τον χρησιμοποιήσει, παραιτήθηκε. Κάποιοι παίκτες των Ιωαννίνων ήταν όλη μέρα στο κομπιούτερ και έπαιζαν στοίχημα».
Τι ακριβώς έκανε, χθες, ο Ντεγκρά; Είχε την… έμπνευση να βγει από την περιοχή του με την μπάλα στα πόδια, και να ντριπλάρει τον Περόνε (του Ηρακλή). Τα κατάφερε -οριακά- αλλά, στη συνέχεια, αντί να τη διώξει μακριά, την έστρωσε στον Λεοζίνιο. Σε κενή εστία, δεν μπορούσε παρά να σκοράρει.
Εγκλημα. Με δόλο ή εξ’ αμελείας; Κανείς, ποτέ δεν θα το μάθει. Αλλά, αν η υπόθεση κατέληγε στο δικαστήριο, ένας συνήγορος με την ποδοσφαιρική πείρα του κ. Κούγια θα αθώωνε τον Ντεγκρά… δια περιπάτου. Θα έδειχνε στους δικαστές αντίστοιχα παιδαριώδη λάθη μεγάλων τερματοφυλάκων: του Τσεχ, του Καν, του Μπαρτέζ, του Χαρτ, του Κουρτουά, ακόμη και του Νόιερ ή του Μπουφόν. Σε όλους μπορεί να συμβεί. Και θα τους έλεγε πως το μοιραίο λάθος έγινε πολύ εξόφθαλμα και πολύ νωρίς (65′) για να είναι σκόπιμο.
Ως δικηγόρος που είναι, ο κ. Κούγιας θα γνωρίζει -καλύτερα από τον καθέναν- ότι τα χρήματα που έχει συμφωνήσει με τον Ντεγκρά στο διετές συμβόλαιό του, δεν θα τα γλιτώσει. Εκτός κι αν μπορεί να αποδείξει τον δόλο του τερματοφύλακα. Και οφείλει να το κάνει. Σήμερα κιόλας. Διότι το ζήτημα είναι πρωτίστως ηθικό, όχι νομικό. Μόνον η πέραν πάσης αμφιβολίας γνώση ότι το λάθος του τερματοφύλακα δεν ήταν «ανθρώπινο», μπορεί να δικαιολογήσει -εν μέρει- αυτόν τον δημόσιο εξευτελισμό ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή.
Διαφορετικά, αν ο μεγαλομέτοχος της θεσσαλικής ΠΑΕ κινήθηκε από απλές υπόνοιες, χωρίς στοιχεία (τη διαφορά τη γνωρίζει άριστα), ποινικοποίησε το λάθος στο ποδόσφαιρο. Κι αν «καταπιούμε» το χθεσινό χαστούκι, ποιος μας εγγυάται πως -στο μέλλον- δεν θα ζήσουμε τον δικό μας Εσκομπάρ; Πως το χαστούκι δεν θα γίνει σφαίρα;
Αλλά, μάλλον δεν πολυσκοτίζεται για όλα αυτά. Οπως έχει εξηγήσει ο ίδιος, το ποδόσφαιρο είναι η ψυχική του διέξοδος. Τα κατορθώματα και τα παθήματά του στα γήπεδα θα γέμιζαν βιβλίο. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τις σφαλιάρες που έριξε σε διαιτητή, σε ματς πρωταθλήματος… των δικηγόρων; Το ξεβράκωμα (άλλου) διαιτητή, όταν ήταν πρόεδρος στον Αρη Πετρούπολης; Τον ξυλοδαρμό του προπονητή του Πανθρακικού, Στέλιου Κατρακυλάκη, την ώρα του αγώνα, επειδή -όπως κατήγγειλε- επιτήδειοι τον εκβίαζαν να πληρώσει για να νικήσει ο ΠΑΣ Γιάννινα; Τη χειροδικία εναντίον του πρώην μέλους της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας, κ. Κούτρη, λίγο πριν αρχίσει η κλήρωση των διαιτητών; Το ότι ήρθε στα χέρια με ένστολο αστυνομικό στο ΟΑΚΑ; Τους τηλετσακωμούς του, με σχεδόν όλους τους ποδοσφαιρικούς παράγοντες της χώρας; Το ότι χαρακτήρισε «ντροπή της ελληνικής τηλεόρασης», αθλητική εκπομπή στην οποία εμφανίζεται προθύμως και ανελλιπώς; Τις επιθέσεις του εναντίον προσώπων που λίγο αργότερα εκθειάζει;
Εχει ρίξει πολύ ξύλο, είναι αλήθεια, αλλά έχει φάει περισσότερο. Σχεδόν πάντα μπροστά στις κάμερες – πώς τα καταφέρνει; Ποιος θα ξεχάσει τη σκηνή με τον κ. Κούγια δαρμένο, βρεγμένο και ημιλιπόθυμο έξω από το γήπεδο της Βέροιας; Αλλά, παρά τις τόσες περιπέτειές του, δεν το βάζει κάτω. Κανένας άλλος δεν έχει να επιδείξει στο βιογραφικό του τόσες ομάδες από τις οποίες πέρασε. Διετέλεσε πρόεδρος της ΑΕΚ (δυο φορές, το 1997 και το 2004), της Κορίνθου, του Αρη Πετρούπολης, της Βέροιας, του ΠΑΣ Γιάννινα, της Λαμίας, της Παναχαϊκής, του ΑΟ Αιγάλεω και -τώρα- της ΑΕΛ. Ως δικηγόρος συνεργάστηκε με δεκάδες ΠΑΕ. Ως απλός φίλαθλος δεν λείπει ποτέ από το γήπεδο. Και με τις τρεις του ιδιότητες, όμως, πάντα προκαλεί μπελάδες. Στους άλλους και στον εαυτό του. Το ‘χει, φαίνεται, στο αίμα του.
Σήμερα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι η δεύτερη πιο πρωτότυπη λύση συμβολαίου ποδοσφαιριστή από πρόεδρο ομάδας, είναι δικό του επίτευγμα. Τον ξεπερνά μόνον ο ιδιόρρυθμος πρώην ιδιοκτήτης της Περούτζια, Λουτσιάνο Γκαούτσι, ο οποίος το 2002 είχε εκπαραθυρώσει από τον ιταλικό σύλλογο τον Αν Γιόνγκ Χβαν. Ποιο ήταν το «έγκλημα» του παίκτη; Στο Μουντιάλ εκείνης της χρονιάς, είχε σκοράρει για τη Νότιο Κορέα αποκλείοντας από τη διοργάνωση την Ιταλία. Την αμέσως επόμενη ημέρα, ο Γκαούτσι διέκοψε τη συνεργασία της Περούτζια μαζί του, λέγοντας πως δεν αντέχει να πληρώνει έναν παίκτη που επέφερε τέτοιο πλήγμα στο ιταλικό ποδόσφαιρο.
Αλλά, για να μην τον αδικούμε, ο Αλέξης Κούγιας είναι ο πρώτος πρόεδρος -διεθνώς- που σκέφτηκε να δείρει έναν παίκτη του, προτού τον ξεφορτωθεί. Αυτό το απρόβλεπτο του χαρακτήρα του, είναι που τον έχει αναδείξει σε μια από τις πιο ξεχωριστές φιγούρες των γηπέδων μας. Το ότι τον παίζεις «12Χ» και δεν τον πιάνεις.