Δύο χρόνια από τη στιγμή που ο Σταύρος Θεοδωράκης ίδρυσε το Ποτάμι, άρχισε την Παρασκευή το τριήμερο συνέδριο του κινήματος, το οποίο θεωρείται κρίσιμο για την κατεύθυνση που θα λάβει από εδώ και στο εξής. Ο επικεφαλής του κόμματος παρουσίασε τις προτάσεις του Ποταμιού για έξοδο της χώρας από την κρίση, αλλά και έδωσε απαντήσεις στα περί συνεργασιών.
Στην ομιλία του τόνισε ότι το Ποτάμι δεν θα διαλυθεί, αλλά είναι έτοιμο για μικρές και μεγάλες συνεργασίες – «χωρίς συνθήματα». Παραδέχτηκε τα λάθη που έγιναν και τόνισε ότι το κίνημα δεν θα αδρανοποιηθεί περιμένοντας το Μεγάλο Κέντρο.
Διαβάστε αναλυτικά τι είπε στην ομιλία του…
Οι προκλήσεις για το Ποτάμι
Φίλες και φίλοι,
Μόλις πλάκωσαν τα μνημόνια, ένα πολύ μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος ψήφιζε με βασικό κριτήριο το θυμό, την απογοήτευση, τον φόβο. Οποιες πολιτικές παρατάξεις «πάτησαν» καιροσκοπικά πάνω σε αυτά τα συναισθήματα, εκλογικά δικαιώθηκαν.
Η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ είναι τεράστια. Ολη η ζωή του, είναι ένας διχασμός: «Μνημονιακοί – Αντιμνημονιακοί. Με τον λαό ή με την Γερμανία. Προστάτες των λαού ή εκμεταλλευτές του λαού; Με τους συνταξιούχους ή με τους εργαζόμενους;»
Ξέρει ότι μας τρώει το σαράκι του διχασμού και το καλλιεργεί με κάθε τρόπο. Έτσι εξασθένισε η Δημοκρατία μας. Ετσι επικράτησαν οι ακραίοι. Και εδώ είναι η ευθύνη του λαού μας, των φίλων μας, των πατεράδων μας, των παιδιών μας. Είναι γοητευτικές οι σειρήνες του λαϊκισμού.
«Το Ποτάμι ήταν μια πολυτέλεια για τους Ελληνες» είπε μια φίλη συγγραφέας. Μιλούσαμε τη γλώσσα της λογικής σε ανθρώπους που ήταν θυμωμένοι. Είναι σαν να εξηγείς σε ένα φίλο που τράκαρε, τις ευθύνες του. Όμως, η συμπεριφορά των ψηφοφόρων αλλάζει. Αλλάζει κατεύθυνση ο θυμός, και όλα αυτά που μας δυσκόλεψαν το ’15 μπορεί να μας ευνοήσουν το ‘16 και το 17 – αρκεί να είμαστε έτοιμοι.
Οι μεγάλες προκλήσεις για το ΠΟΤΑΜΙ είναι μπροστά μας.
Χωρίς λαϊκισμούς, σταθεροί στις αρχές μας, με ένα νέο οργανωτικό σχήμα, έχοντας διδαχθεί από τα λάθη μας, ενωμένοι και αξιοποιώντας στο έπακρο το μεγάλο μας πλεονέκτημα: τους ανθρώπους μας. Μέχρι να ορθοποδήσει ξανά η χώρα και να επιστρέψουμε στις δουλειές μας…
Οι Ελληνες πρέπει να καταλάβουν ότι όλοι μαζί θα σηκωνόμαστε, όλοι μαζί θα πέφτουμε.
Μας ρωτάνε τι είμαστε; Είμαστε λίγο αριστεροί και λίγο δεξιοί; Είμαστε πολίτες, με μία μόνο βεβαιότητα: Οτι σήμερα δεν υπάρχουν βεβαιότητες και μονόδρομοι. Μας αρέσει το νοικοκύρεμα αλλά και οι πειραματισμοί. Μας αρέσει η παράδοση αλλά στηριζόμαστε στην καινοτομία.
Κέντρο δεν σημαίνει απλώς δύο αρνήσεις: «ούτε Αριστερά, ούτε Δεξιά». Κέντρο σημαίνει μετριοπάθεια αλλά και ριζοσπαστισμός στην επινόηση σύνθετων λύσεων. Τα προβλήματα δεν έχουν de facto αριστερές ή δεξιές λύσεις. Στο Κέντρο, τα χρώματα φαίνονται ζωηρότερα.
Πάμε λοιπόν στο ερώτημα που μας θέτουν πολλοί φίλοι: «Μπορεί μόνο του το Ποτάμι»; Απαντήσαμε από την πρώτη μέρα. Οχι, δε μπορεί. Αυτή τη χώρα θα τη σώσει η συνωμοσία του καλού. Οι φιλικές εταιρίες που θα ξεπηδήσουν σε όλες τις γειτονιές.
Κάποιοι λένε «να ενωθούνε τα κόμματα του κέντρου». Δηλαδή; Αν είμαστε εμείς οι ίδιοι, αλλά μαζί και όχι χωριστά θα πολλαπλασιαστεί η συνολική εκλογική μας επιρροή; Πώς θα γεννηθεί ένα καινούργιο – καινούργιο κόμμα από τρία ή τέσσερα μικρότερα κόμματα που πλειοψηφεί το παλιό;
Το Ποτάμι ΔΕΝ ενδιαφέρεται για συμφωνίες κορυφής -να σωθώ εγώ – να σωθείς εσύ – να σωθεί αυτός. Σημασία έχει να σωθεί η χώρα.
Τι λέμε λοιπόν και τι προτείνουμε, συγκεκριμένα: Η χώρα έχει ανάγκη από μια μεγάλη δύναμη αλλαγής, μια δύναμη όμως, που θα γεννηθεί από τα κάτω, όπως γεννήθηκε το Ποτάμι.
Ολες αυτές τις μέρες, έπιανα κουβέντα με τον κόσμο- τον κόσμο μας. Οι προτεραιότητές τους είναι
-να φύγει αυτή η κυβέρνηση
-να μην επιστρέψουμε όμως στο παρελθόν!
-να αποκτήσει η χώρα μεταρρυθμιστική ορμή
-να μπουν νέοι άνθρωποι στο πολιτικό παιχνίδι
-να μην μπουν ξανά από την πίσω πόρτα, όλοι αυτοί που ευθύνονται για την χρεοκοπία της χώρας.
Η ευθύνη μας λοιπόν είναι μεγάλη. Δε γεννηθήκαμε για να ενισχύσουμε τον δικομματισμό, ούτε για να αναστήσουμε παλιούς μηχανισμούς, ούτε για να ξεπλύνουμε ευθύνες. Αναζητάμε μια ριζική πολιτική αλλαγή και αυτή η αλλαγή – το επαναλαμβάνω – θέλει νέο αίμα στην πολιτική.
Το πρόβλημα της χώρας δεν λύνεται με ευκαιριακές συμπράξεις, κοιτώντας τις δημοσκοπήσεις. Η λύση δεν είναι να συναντηθούν οι ηγεσίες και οι παράγοντες αλλά να συναντηθεί ο λαός. Να συζητηθούν οι ιδέες μας, να γίνουν υπόθεση της νεολαίας που τώρα κοιτάει καχύποπτα τα κόμματα, να μπουν ξανά στο παιχνίδι όλοι αυτοί που απείχαν στις τελευταίες αναμετρήσεις.
Οι αριθμοί προκαλούν μελαγχολία: Ενα εκατομμύριο ψηφοφόροι χάθηκαν από τις εκλογές του 2012 στις εκλογές του 2015. Πού είναι αυτοί; Εφυγαν, γιατί αισθάνονται ότι δεν ακούγεται η φωνή τους, ότι το σύστημα είναι «στημένο» υπέρ των κομματικών μηχανισμών, των ισχυρών, του κατεστημένου. Θα τους διεκδικήσουμε ή θα τους χαρίσουμε στους ακραίους;
Δεν είναι λοιπόν αυτοσκοπός η δημιουργία ενός νέου σχήματος. Το νέο σχήμα θέλει λαό πίσω του.
Συζήτησα όλες αυτές τις μέρες και με πολλούς ανθρώπους που ηγούνται, μικρών ή μεγάλων προσπαθειών στον προοδευτικό χώρο, της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς. Ανάμεσά τους και άνθρωποι που έχουν παιδευτεί πολύ για να προωθήσουν τις αλλαγές που είχε ανάγκη ο τόπος. Ανθρωποι που πολεμήθηκαν από μηχανισμούς, από συντεχνίες, από συστήματα που παριστάνουν τα προοδευτικά, αλλά, ουσιαστικά πάντα υπηρετούν την ακινησία και τη συντήρηση -τα συμφέροντά τους δηλαδή.
Ολοι αυτοί – οι φυσικοί μας σύμμαχοι – τι μου λένε: Να, προχωρήσουμε σε ένα διάλογο. Ναι, να επιχειρήσουμε το καινούργιο αλλά είναι χρέος σου να μας προστατεύσεις από τους μηχανισμούς.
Προτείνω λοιπόν: Το Κοινοβούλιο του Κέντρου
Προτείνω να γίνει μια μεγάλη συνάντηση όλων αυτών που έχουν τις ίδιες αγωνίες. Να ξεκινήσουν αυτοί και όχι οι ηγεσίες.
Στο Κοινοβούλιο του Κέντρου μπορούν να μετέχουν, στελέχη από την Επιτροπή Διαλόγου του Ποταμιού, στελέχη του Δικτύου, Στελέχη των Κινήσεων Πολιτών της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, στελέχη από τους Μεταρρυθμιστές – από τους αληθινούς Μεταρρυθμιστές, όχι τους ιμιτασιόν που κυκλοφορούν πολύ τις τελευταίες μέρες-, στελέχη από την Επιτροπή για την ανασυγκρότηση της Σοσιαλδημοκρατίας, στελέχη της Δράσης, στελέχη του Κοινωνικού Συνδέσμου, στελέχη του Μπροστά -οι 35αρηδες της πολιτικής-, στελέχη από την πρωτοβουλία των «58». Και μαζί τους να κινητοποιηθούν οι τοπικές πρωτοβουλίες: Οι 30 δήμαρχοι και περιφερειάρχες της χώρας που διεκδικούν λύσεις μεταρρυθμιστικές, λύσεις προς όφελος των πολλών.
Ολοι αυτοί είναι το Κοινοβούλιο του Κέντρου! Κομματικά στελέχη πρώτης γραμμής δεν πρέπει να μετέχουν, ούτε από το Ποτάμι, ούτε από άλλα κόμματα. Και το Κοινοβούλιο του Κέντρου να συζητήσει, να μελετήσει, να συσπειρώσει, να προτείνει, να οργανώσει… Εκεί θα μετρηθεί η ανάγκη και η διαθεσιμότητα, για ένα πραγματικό Κίνημα αλλαγής. Εκεί θα φανεί πόσοι πραγματικά το θέλουν, τι προτείνουν και τι θυσιάζουν. Χωρίς στημένες κομματικές συνδιασκέψεις, χωρίς παζάρια, με ξεκάθαρη όμως μεταρρυθμιστική ατζέντα και με σαφείς διαχωριστικές γραμμές από τα λάθη και τις πρακτικές του χθες.
Η εκλογή από τη βάση μιας νέας ηγεσίας μπορεί να είναι η κατάληξη αυτής της πορείας. Ομως το ξαναλέω: όλα θα εξαρτηθούν από τις δυνάμεις που θα κινητοποιηθούν, από τις δυνάμεις που θα προστεθούν. Χωρίς τη νέα γενιά δεν μπορεί να γεννηθεί τίποτα καινούργιο. Οι παλαίμαχοι δεν μπορεί να είναι οι μόνοι πρωταγωνιστές. Χρειάζονται νέα μυαλά, καθαρά χέρια, νέες δυνάμεις.
Θέλω λοιπόν να το πω ξεκάθαρα: Το Ποτάμι δε θα αδρανοποιηθεί περιμένοντας το Μεγάλο Κέντρο, τη μεγάλη Κεντροδεξιά ή τη μεγάλη Κεντροαριστερά. Ούτε θα διαλυθεί, ούτε θα μοιράσει τα ιμάτιά του.
Ο τόπος μάς χρειάζεται όρθιους στο Κοινοβούλιο, στους δρόμους, στην αγορά, παντού, και όχι κλεισμένους σε ένα γραφείο να επεξεργαζόμαστε θεωρητικά σχέδια κατάληψης της Βαστίλης.
Ανάλογα τη συγκυρία, ανάλογα τα εμπόδια, ανάλογα τις ανάγκες της χώρας, εμείς θα πρωτοστατούμε, σε μικρές ή σε μεγάλες συνεργασίες, στη Βουλή και στην κοινωνία. Και ταυτόχρονα θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τις μεγάλες αλλαγές, απέναντι στο λαϊκισμό και την καθυστέρηση. Ας το κάνουν αυτό και όλοι οι άλλοι.
Τα κόμματα που κυβέρνησαν – η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ – μπορούν επιτέλους να συγκρουστούν με τον λαϊκισμό; Μπορούν να κάνουν έμπρακτη αυτοκριτική; Μπορούν να τολμήσουν συγκρούσεις με συντεχνίες και συμφέροντα που υπηρέτησαν τα χρόνια της εξουσίας τους; Ας το αποδείξουν. Εμείς το έχουμε αποδείξει και το έχουμε πληρώσει.
Γι’ αυτό φίλες και φίλοι έχει σημασία να βγούμε δυνατοί από το συνέδριό μας. Γι’ αυτό έχει σημασία να βγουν μπροστά οι καλύτεροι από εμάς. Πρέπει συνεχώς να παράγουμε λύσεις. Πρέπει συνεχώς να παράγουμε στελέχη.
Περί διαπλοκής
Δύο χρόνια πέρασαν. Δύο χρόνια από τότε που είπαμε: «Να τα αλλάξουμε όλα, χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα!». Τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις – χωρίς λεφτά – χωρίς μηχανισμούς – χωρίς προστάτες! Μείναμε όρθιοι, μόνοι πολλές φορές απέναντι στους λαϊκιστές και τους συντηρητικούς. Πετύχαμε αυτό που κανείς άλλος πριν δεν είχε πετύχει! Για πρώτη φορά ένα κόμμα που δεν το έφτιαξαν επαγγελματίες πολιτικοί, έμεινε όρθιο σε τέσσερις συνεχόμενες εκλογικές μάχες.
Τολμήσαμε να δώσουμε μάχες που κανείς άλλος δεν είχε τολμήσει να δώσει. Μάχες για τα δικαιώματα των πολιτών, μάχες για τις ευρωπαϊκές αξίες, μάχες για τον κόσμο της δουλειάς. Και όσο εμείς πολεμούσαμε τόσο μας πέταγαν λάσπη. Γιατί έτσι αντιδρά το σύστημα όπως έδειξαν και οι τελευταίες αποκαλύψεις.
Και θα μου επιτρέψετε μια ειδική αναφορά σε αυτή τη σκοτεινή ιστορία. Υπάρχει μια ακροδεξιά εφημερίδα –Ακροδεξιά. Εκθειάζει αυτή η εφημερίδα 2-3 συγκεκριμένους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Ταυτόχρονα, αυτή η εφημερίδα βρίζει το Ποτάμι, ότι είναι όργανο συμφερόντων – ότι είμαστε διεφθαρμένοι. Και ο ιδιοκτήτης αυτής της εφημερίδας συλλαμβάνεται ως εγκέφαλος μιας συμμορίας! Εκβιάζουν – παίρνουν λεφτά – τα δίνουν σε σάιτ – για να προβάλουν και αυτά με τη σειρά τους υπουργούς και να βρίζουν το Ποτάμι!
Τι συμπεράσματα μπορούν να βγουν από αυτή την ιστορία; Ρώτησα και τον κ. Τσίπρα στη Βουλή, αλλά δεν μου απάντησε. Ποια είναι η σχέση τους με τα βοθρολύματα της δημοσιογραφίας; Πώς επιβιώνουν όλοι αυτοί οι υπάλληλοι του ΣΥΡΙΖΑ στα social media και σε κάποια σάιτ; Τα μαύρα κουτιά της δημοσιογραφίας πώς επιβιώνουν; Ποιος τους πληρώνει και από ποιους λογαριασμούς; Να απαντήσουν ή να αφήσουν την αστυνομία και τη δικαιοσύνη να τα ερευνήσει όλα.
Φίλες και φίλοι,
Η διαφθορά είναι τρόπος ζωής σε αυτή τη χώρα. Oχι σήμερα, αλλά από παλιά. Συναλλαγές εκτός κανόνων στα MEDIA, στις τράπεζες, στα δημόσια έργα, στα ιδιωτικά έργα. Η διαπλοκή, το τρίγωνο ΜΜΕ- Τράπεζες- Πολιτικοί, αφαιρούσε πάντα οξυγόνο από αυτούς που ήταν απέξω.
Τα κόμματα που κυβέρνησαν φέρθηκαν πλουσιοπάροχα στους πελάτες τους. Το ίδιο κάνει σήμερα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η ασυδοσία τους έγινε δικαίωμα.
Ας επιστρέψουμε όμως στα μεγάλα και σημαντικά του συνεδρίου μας. Επιτέλους ένα πραγματικό Συνέδριο σε μια δύσκολη εποχή και για τη χώρα και για μας.
Φίλες και φίλοι,
Ξέραμε από την πρώτη μέρα πως ένα Ποτάμι δεν έχει πάντα τις ίδιες ποσότητες νερού. Σημασία έχει όμως οι πηγές να είναι ζωντανές. Και θα έρθουν και οι βροχές και το πολύ νερό. Κι αυτές τις πηγές, αυτά τα δύο χρόνια, τις κρατήσαμε ζωντανές. Τις αξίες μας, τις βάλαμε μπροστά.
Eνα Ποτάμι που διασχίζει όλη τη χώρα και σήμερα συναντιόμαστε εδώ. Σας χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη που είστε εδώ. Σας χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη σας, στο Ποτάμι. Δεν έχετε κανένα προσωπικό όφελος. Τίποτα, πέρα από τη σωτηρία της ψυχής -που είναι και αυτό μεγάλο πράγμα, που λέει και το τραγούδι.
Μεγαλώσαμε λοιπόν την κοίτη γιατί η κοίτη των Κινημάτων που πήγαν κόντρα στον λαϊκισμό ήταν πάντα μικρή σε αυτή τη χώρα. Ενώσαμε παραπόταμους. Συλλέξαμε σταγόνες που πήγαιναν χαμένες. Δύο χρόνια -τόσα πολλά- από τόσο λίγους.
Αλλά τώρα πρέπει να συνεχίσουμε. Η χώρα μας βρίσκεται σε πολύ επικίνδυνα νερά. Ανίκανοι μέσα – αδύναμοι έξω.
Για το Προσφυγικό
Δεν θα μιλήσω για το έγκλημα της κυβέρνησης στο Προσφυγικό. Οι ανοησίες τους είναι γραμμένες στην Ιστορία, αλλά τώρα η υπόθεση έχει ξεφύγει. H Ευρώπη γυρνάει στα χρόνια των εθνικών ανταγωνισμών. Η απραξία των ηγετών της στρέφει τον κόσμο ακροδεξιά. Όμως, το Προσφυγικό και το Μεταναστευτικό δεν θα λυθεί με φράκτες και αφορισμούς,
Η λύση και εδώ είναι περισσότερη Ευρώπη. Να μοιραστούμε τις ευθύνες, να φροντίσουμε τους πρόσφυγες, να δημιουργήσουμε ευρωπαϊκά σώματα συνοριοφυλακής και ακτοφυλακής, να χτυπήσουμε τους διακινητές.
Είναι δυνατόν να αφήνουμε τις χώρες να ρημάζουν, για να πλουτίζουν τα κυκλώματα; Οι μετανάστες πρέπει να γυρίσουν πίσω στην Τουρκία και στη Μέση Ανατολή, είναι το κλειδί της λύσης. Και εκεί η Ευρώπη πρέπει να δείξει τη δύναμή της.
Πριν από 70 χρόνια το “Ματαρόα” έσωσε από τον Πειραιά 200 νέους. Όλοι τους, στη συνέχεια, αναδείχθηκαν σπουδαίοι διανοητές:Καστοριάδης, Ξενάκης, Αξελός, Κανδύλης, Μακρής, Προβελέγγιος, Σβορώνος, Κώστας Παπαϊωάννου, Έλλη Αλεξίου, Μιμίκα Κρανάκη, Μάνος Ζαχαρίας…Πού είναι τα Ματαρόα σήμερα που θα διασώσουν από τον πόλεμο, τις ελπίδες της επόμενης γενιάς; Πόσες από αυτές τις ελπίδες, έσβησαν κάπου στη διαδρομή από τη Συρία στο Αιγαίο; Αυτό πρέπει να αναρωτηθεί η Ευρώπη.
Για την Ευρώπη της Ανάπτυξης
Η Ευρώπη πρέπει να φτιάξει πολλά Erasmus. Η Ευρώπη δεν πρέπει να ασχολείται μόνο με τα λογιστήρια. Πρέπει να ασχολείται περισσότερο με αυτόν που είναι άνεργος, μ’ αυτόν που ζει δύσκολα. Είναι όμως και κάτι άλλο: Οι γραφειοκράτες της Ευρώπης, δεν έχουν τη λύση και πρέπει να πάψουν κάποιοι να τους κοιτούν με ανοιχτό το στόμα. Η Ευρώπη χρειάζεται να επιστρέψει στις αξίες της. Χρειάζεται ένα ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ για τη στήριξη των παιδιών και των εφήβων. Ευρώπη, δεν είναι μόνο οι ανάγκες κάποιων ισχυρών κρατών. Ευρώπη είναι το γενικό συμφέρον. Οι γερμανικές εξαγωγές προς το Νότο πολλαπλασιάζονται, οι εξαγωγές προς το Βερολίνο μικραίνουν. Πώς λοιπόν θα δημιουργήσουμε την Ευρώπη της ανάπτυξης; Πώς θα δώσουμε απάντηση στα εκατομμύρια των ανέργων;
Η πρότασή μας είναι: Να δοθεί η δυνατότητα στις χώρες με ύφεση, και ταυτόχρονα δημόσιο έλλειμμα κάτω από 3% να το αυξάνουν μέσα από δημόσιες επενδύσεις στις υποδομές, με στόχο την περιφερειακή ανάπτυξη, την αναθέρμανση κλάδων της παραγωγής και την απορρόφηση της ανεργίας. Οι δημόσιες αυτές επενδύσεις να θεωρηθούν «συγκυριακές» και να μην υπολογίζονται στο “δομικό έλλειμμα”.
Βέβαια, ποιος να τα σχεδιάσει όλα αυτά στην Ελλάδα; Δυστυχώς η χώρα δεν έχει κυβέρνηση. Eχει κάποιους υπουργούς, που έχουν αγωνία μόνο για το μέλλον τους. Eχει κάποιους υπουργούς, που τα κομματικά βαρίδια – και τα βαρίδια των ιδεών τους – τούς κρατούν ακίνητους. Αλλά κυβέρνηση δεν έχει. Oλα καθυστερούν. Oλα αναβάλλονται και όσα γίνονται – γίνονται με τον παλιό άσχημο τρόπο.
Oμως, δεν είμαστε οι μόνοι που δανειστήκαμε. Σε τρεις άλλες χώρες οι πολιτικές δυνάμεις τα κατάφεραν. Εδώ οι πρωθυπουργοί υπογράφουν μνημόνια, το ένα σκληρότερο από το άλλο, και η Ελλάδα κατρακυλάει εκτός Ευρώπης. Η μεσαία τάξη αφανίζεται. Οριζόντιες και άδικες περικοπές. Υπερφορολόγηση. Υφεση που αποσαθρώνει ολόκληρους οικονομικούς κλάδους που στηρίχθηκαν στην εσωτερική κατανάλωση.
Οι προτάσεις για αναδιάρθρωση
Σε πολλά νοικοκυριά είναι σαν να έχει πέσει βόμβα. Η ανεργία σαρώνει τους νέους, τις γυναίκες, τώρα και τους άντρες των νοικοκυριών. Οι επενδύσεις είναι οι λιγότερες στην Ευρώπη. Φτηναίνουμε αλλά δεν έρχονται.
Ποιος να έχει εμπιστοσύνη σε μια κυβέρνηση με κομμουνιστικές εμμονές, που δε μπορεί να συνεννοηθεί στο λιμάνι, ούτε με τους κινέζους κομμουνιστές;
Το μεγάλο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, δεν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, είναι όμως το δημόσιο. Η παραγωγικότητα είναι χαμηλή. Παράλληλα η κυβέρνηση διορίζει διπλές ηγεσίες στους οργανισμούς για να βολευτούν όσο το δυνατόν περισσότεροι πολιτευτές ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Εθνικός στόχος είναι η αξιολόγηση και η αξιοποίηση των υπαλλήλων. Οι ανίκανοι που, ω του θαύματος, είναι συνήθως οι κομματικοί εγκάθετοι, πρέπει να φύγουν. Θα το ξαναπώ: αξιολόγηση για μας σημαίνει: επιβράβευση των ικανών και απομάκρυνση αυτών που είναι συστηματικά ασυνεπείς. Δεν υπάρχει ασυλία γι’ αυτούς τους υπαλλήλους.
Στη σύγκρουση με το βαθύ κομματικό κράτος δε θα υπάρξει κανένας συμβιβασμός. H μεγαλύτερη κακοδαιμονία μας είναι η κομματοκρατία, ο κρατισμός, οι πελατειακές και συντεχνιακές σχέσεις.
Προτείνουμε συγκεκριμένα:
-Κατάργηση του νόμου Τσοχατζόπουλου που έκανε τα πολιτικά γραφεία των υπουργών, δημόσιες υπηρεσίες.
-Διαύγεια στο σύνολο των αποφάσεων της Ελληνικής Διοίκησης.
-Ηλεκτρονικές συναλλαγές με όλες τις υπηρεσίες: πολεοδομίες – εφορίες – ασφάλιση.
-Μέσα σε 3 χρόνια όλες οι υπηρεσίες του δημοσίου να έχουν μετακομίσει στα αναξιοποίητα κτίρια του κράτους.
Φίλες και φίλοι,
Με ευθύνες όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων 40 ετών, το ασφαλιστικό σύστημα έχει καταρρεύσει. 2,5 εκατομμύρια συνταξιούχοι και ανεργία 25% – στους νέους 48%.
Ας μην κρυβόμαστε: Οι φορολογικές επιδρομές στις επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες δε θα λύσουν το πρόβλημα. Χρειάζεται, επειγόντως, ένα κοινωνικό συμβόλαιο, δια-ταξικό και δια-γενεακό, για την ενίσχυση των νέων γενεών και των παραγωγικών τάξεων.
Τέτοιες λύσεις όμως απαιτούν κυβερνήσεις ευρύτατης συνεργασίας, συμμαχίες τουλάχιστον του 51% της κοινωνίας όπως από την αρχή έχουμε πει. Τα κόμματα εξουσίας όμως θέλουν να βολεύουν τα δικά τους παιδιά. Δε θέλουν παρείσακτους να τους ελέγχουν.
Η χώρα λοιπόν, πρέπει να αλλάξει, ριζικά, οικονομικό μοντέλο, δε φτάνει να κλείνουμε όπως – όπως τις μαύρες τρύπες.
Η κυβέρνηση, που ήθελε μόνο κρατικές τράπεζες, όχι απλώς τις ιδιωτικοποίησε, αλλά τις ξεπούλησε. Το ελληνικό δημόσιο έχασε 20 δις. Είναι ο λογαριασμός -ή μάλλον ένας από τους λογαριασμούς- των capital controls. «Αύριο ξημερώνει μια όμορφη μέρα»: ήταν η ατάκα κορυφαίου υπουργού τη μέρα που έκλειναν οι τράπεζες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κινείται για το δίκαιο αλλά από τη μνησικακία ενάντια στους πετυχημένους. Δεν τους ενδιαφέρει να ανεβάσουν την οικονομία – δεν ξέρουν πώς να το κάνουν. Όλα πρέπει να κατέβουν στο μπόι τους.
Αποτέλεσμα των capital controls είναι και η μείωση του ναυτιλιακού συναλλάγματος. Οι εισροές για το 2015, ήταν σχεδόν 10 δις – μειωμένες δηλαδή κατά 24% σε σχέση με το 2014. Και οι συνέπειες δε σταματούν εδώ: Τα ναυτιλιακά κέντρα ευρωπαϊκών και τρίτων χωρών, εκμεταλλευόμενα, την πολιτική και τραπεζική αστάθεια της χώρας μας, προσπαθούν να προσελκύσουν τους Έλληνες πλοιοκτήτες. Δεν είναι θέμα πρεστίζ. Είναι θέμα εθνικό να συνεχίσουν τα πλοία να πλέουν με ελληνικές σημαίες.
Στα Εθνικά θέματα πρέπει να πάψουμε να σερνόμαστε, από εκκρεμότητα σε εκκρεμότητα, μόνο και μόνο για να κερδίζουν κάποιοι από τη διαχείριση των κρίσεων.
-Στην Κύπρο στηρίζουμε την πρωτοβουλία του Προέδρου Αναστασιάδη και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ακιντζί
-Για τα Σκόπια μια σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις, αλλά με προσδιορισμό που θα την ξεχωρίζει από την Ελληνική Μακεδονία.
-Η χώρα έχει ανάγκη από ένα Εθνικό Συμβούλιο Ασφάλειας, που θα υπάγεται και θα συγκαλείται από τον Πρωθυπουργό σε επίπεδο πολιτικών Αρχηγών και θέσπιση, Μόνιμου Υφυπουργού Εξωτερικών.
Τα όσα, μας συμβαίνουν, φίλες και φίλοι δεν έχουν σχέση μόνο με τα μνημόνια. Ποιος διώχνει τους επενδυτές; Ποιος κόβει τις συντάξεις; Τις συντάξεις τις κόβουν οι 50άρηδες συνταξιούχοι και η συντεχνιακή διακυβέρνηση.
Δε φταίνε τα μνημόνια που οι τραπεζικές μετοχές έπεσαν στο 1 λεπτό. Το δημοψήφισμα και το κλείσιμο των τραπεζών τις ευτέλισε.
Από το 2010 μέχρι τώρα όλα τα κόμματα -και ο ΣΥΡΙΖΑ- είχαν το ίδιο αφήγημα: «Πονάει η ψυχή μου αλλά εφαρμόζω μνημόνια». Τα Ζάππεια και το παράλληλο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έχουν τους ίδιους συγγραφείς.
Ο λαός διαπαιδαγωγήθηκε, για δεκαετίες, στο «όποιος φωνάζει παίρνει» και μοιραία κατέληξε στους φανφαρόνους. Έτσι μας προέκυψε, το αντιμνημονιακό τσίρκο το ’15. Αυτοί που έβαλαν τους Έλληνες να μισήσουν τα αδέλφια τους, τους φίλους τους, τους διπλανούς τους. Αυτοί που φώναζαν πέντε χρόνια «ψόφο στους δοσίλογους» και σήμερα τρελαίνονται για αγκαλιές με τη «μαντάμ Μέρκελ» και τον «Ολαντρέου».
Θυμάστε την κόντρα μας με τον κ. Τσίπρα τον Ιούνιο. «Χρονικό όριο στη διαπραγμάτευση δεν υπάρχει», μου έλεγε… Με το ραχάτι μας θα πάμε.
Και σήμερα ψιθυρίζει στους ξένους δημοσιογράφους: «χάσαμε χρόνο και στο τέλος ξεμείναμε από δύναμη και βρεθήκαμε χωρίς χρήματα» (Α.Τσίπρας στο Channel 4)
Η κυβέρνηση λοιπόν γέρασε πριν την ώρα της. Oλοι εναντίον όλων. Γιατί; Επειδή δεν υπάρχουνε. Επειδή έχει καταρρεύσει το αφήγημά της. Πού πάει; Γιατί πάμε; Σαν τους ναυαγούς σε μια θάλασσα από σκουπίδια γαντζώνονται από την εξουσία μέχρι να περάσει το επόμενο κύμα. Και μετά;
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ απέτυχε, πρέπει να φύγει
Οι δυνάμεις που ψήφισαν τον Αύγουστο τη συμφωνία, πρέπει να βρουν λύση. Η χώρα, δε θέλει να στηθεί στην ουρά για διαβατήρια, ούτε για συνάλλαγμα. Η χώρα θέλει ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, ένα σχέδιο ανάπτυξης της παραγωγής.
-Νέους δυναμικούς, εξωστρεφείς και ανταγωνιστικούς τομείς για να απορροφήσουμε το δυναμικό από κλάδους του σβήνουν
Eνα ριζοσπαστικό Κοινωνικό Κράτος με
-Δίκαιη κατανομή βαρών
-Ειδικά προγράμματα για τα παιδιά, την παιδεία, την έρευνα, την καινοτομία
-Αυτές οι Δημόσιες Επενδύσεις είναι κοινωνικές επενδύσεις.
-Μια εθνική συμφωνία για ένα οικουμενικό σύστημα υγείας
-Ενα ζωτικό Ελάχιστο Εισόδημα για την καταπολέμηση της φτώχειας
Και όλα αυτά με οδηγό τη σκέψη ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο άδικο από την ίση μεταχείριση των ανίσων. Να προστατεύσουμε λοιπόν τις πολιτικά ανίσχυρες κοινωνικές ομάδες από τις προνομιούχες και ευγενείς συντεχνίες.
Η Ελλάδα έχει δύο δρόμους: Λαϊκισμό ή μεταρρυθμίσεις.
Δυνατή οικονομία- Δικαιοσύνη –Παιδεία δε θα έχουμε ποτέ, αν δε νικηθούν οι δυνάμεις του λαϊκισμού, αν δε νικηθούν αυτοί που λένε μεγάλες κουβέντες και δεν εννοούν τίποτα.
Για την Παιδεία
Η χώρα δεν θα αλλάξει, αν δεν αλλάξουν τα σχολεία. Η αριστεία είναι φάρος, δεν είναι ρετσινιά.
-Αποδέσμευση του Λυκείου από τις πανελλήνιες εξετάσεις.
-Ριζική αναμόρφωση παιδικών σταθμών και δημοτικών σχολείων.
-Επέκταση των πρότυπων πειραματικών σχολείων σε όλη την Ελλάδα.
-Ενδυνάμωση της τεχνικής εκπαίδευσης αλλά και ενίσχυση των ανθρωπιστικών σπουδών.
-Απελευθέρωση των πανεπιστημίων από το βρόχο των κομματικών παρατάξεων.
-Ενίσχυση της έρευνας και διασύνδεση με την παραγωγή .
-Όταν έχουμε περισσότερους από 30.000 φοιτητές στο εξωτερικό είναι άρρωστο να απαγορεύεις τα μη κρατικά πανεπιστήμια.
Για το Περιβάλλον
Να σταθούμε δίπλα και όχι απέναντι στο περιβάλλον.
-Επιτάχυνση της Ενεργειακής Μετάβασης.
-Στροφή στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
-Στροφή στον ήλιο και τον αέρα.
Η Ελλάδα μπορεί να πρωταγωνιστήσει στην αγορά καθαρής ενέργειας. Είναι ζήτημα απόφασης και προτεραιότητας. Άλλωστε μετά τη Συμφωνία του ΟΗΕ στο Παρίσι, αυτή είναι η κατεύθυνση.
Περί εκλογών
Αλλάζουμε το εκλογικό σύστημα – Αλλάζουμε το πολιτικό σύστημα.
-«Διπλή» ψήφος: Στην πόλη σου ψηφίζεις τον άνθρωπο που ξέρεις και στην περιφέρεια το κόμμα σου. Πρακτικά δηλαδή μπορείς να ψηφίζεις δύο κόμματα.
Και για σήμερα:
-εξορθολογισμός του μπόνους των 50 εδρών
-σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών για να δυσκολέψουμε τους ισχυρούς του χρήματος και των MEDIA που θέλουν να έχουν τους δικούς τους βουλευτές.
Για νέο σύνταγμα
-Ενίσχυση των ανεξάρτητων αρχών.
-Καμία ασυλία στους πολιτικούς.
-Διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας.
Να ανοίξει επιτέλους η κουβέντα για την αλλαγή του πολιτεύματος. Να συζητήσουμε για το Προεδρικό σύστημα.
-Πρόεδρος εκλεγμένος από το λαό.
-Ασυμβίβαστο υπουργού- βουλευτή.
-Μικρότερη Βουλή.
-Οριο στις κοινοβουλευτικές θητείες
Παρεμπιπτόντως, πόσα είναι τα δάνεια των κομμάτων; Μια αμαρτωλή και στενάχωρη ιστορία. Ζητάμε διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων. Ρυθμίσεις ναι. Παραγραφές όχι.
Εμείς είμαστε περήφανοι. Δεν δανειστήκαμε. Δεν σπαταλήσαμε. Δεν στήσαμε πανάκριβους μηχανισμούς. Αυτά που δεν έχουμε φίλοι μου, στα άλλα κόμματα τα πληρώνει ο ελληνικός λαός. Γι’ αυτό να είστε υπερήφανοι για το Ποτάμι σας.
Για το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης
Αποκέντρωση και ενίσχυση των Δήμων. Η ανάπτυξη πρέπει να έρθει από τις πόλεις.
Τα πολεοδομικά συγκροτήματα Αθηνών και Θεσσαλονίκης να περάσουν σε καθεστώς μητροπολιτικής διακυβέρνηση και ταυτόχρονα έμφαση στις υποδομές της περιφέρειας (δίκτυα, ιατρεία, υδροπλάνα) για να κρατήσουν κόσμο τα νησιά, και οι μη αστικές περιοχές.
Φορολογική αναμόρφωση
-κανένας νέος φόρος σε όλους αυτούς που τόσα χρόνια πληρώνουν
-η υπερφορολόγηση στραγγαλίζει κάθε ελπίδα ανάπτυξης
Οι τίμιοι και ειλικρινείς να επιβραβεύονται. Στόχος είναι η σύλληψη της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας. Και η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων στο 20%.
-Κατάργηση του φόρου μεταβίβασης ακινήτων.
-Μείωση του άνισου φόρου ακίνητης περιουσίας και μεταφορά του στην τοπική αυτοδιοίκηση.
-Σύνδεση του τουρισμού με το αγροτικό προϊόν.
Σήμερα υπάρχουν ξενοδοχεία που εισάγουν ψωμί από την Κίνα και ντομάτες από τα θερμοκήπια του Βελγίου και της Ολλανδίας. Η τοπική παραγωγή πρέπει να γίνει το καμάρι του τουρισμού μας, όπως συμβαίνει στην Ιταλία, την Ισπανία. Στη Γαλλία το 25% του αγροτικού εισοδήματος συνδέεται άμεσα με τον τουρισμό. Τα ίδια και με τον Πολιτισμό.
Η μέση επισκεψιμότητα μουσείων στην Ελλάδα είναι στο ¼ της Ιταλίας. Να φύγουμε από τους διορισμένους διευθυντές καριέρας και να στελεχώσουμε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους με ταλέντα του πολιτιστικού management.
-Θεματικά Φεστιβάλ για τουρίστες και Ανεξάρτητο Συμβούλιο Τεχνών στα πρότυπα της Μ. Βρετανίας.
Για τη Δικαιοσύνη
Φίλες και φίλοι,
Θέλω να σας πω ότι σήμερα μας τιμούν με την παρουσία τους ο Νικήτας, η Χριστίνα, ο Πολυχρόνης, η Μαρία, ο Κώστας, η Γιάννα, ο Θανάσης, ο Φίλιππος και άλλοι πολλοί. Είναι οι εθελοντές μας που έχουν έρθει από το εξωτερικό. Εχουμε ανάγκη τα προσόντα τους και την κοσμοπολίτικη νοοτροπία τους.
Ζητάμε επιστολική ψήφο και εκπροσώπησή τους στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Το Ποτάμι, το Ινστιτούτο του Ποταμιού για την ακρίβεια, θα δημιουργήσει μια ενιαία ηλεκτρονική βάση δεδομένων όλων των διαπρεπών Ελλήνων της διασποράς.
Ο Τσίπρας τους έδιωξε. Εδιωξαν τον Μπερτσιμά και τον Σηφάκη από τα Πανεπιστήμια. Εμείς πρέπει να τους αξιοποιήσουμε όταν και όπως επανεκκινήσουμε.
H κατάσταση της Δικαιοσύνης είναι τραγική. Εκατοντάδες χιλιάδες υποθέσεις λιμνάζουν στα δικαστήρια με σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομία, στις επενδύσεις, στην ασφάλεια. Είναι απολύτως αναγκαίο να προχωρήσουμε:
– Σε Μηχανογράφηση
– Σε νέους θεσμούς εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών
– Σε νέα χωροταξία των δικαστικών υπηρεσιών σε όλη τη χώρα
– Σε νέο Ποινικό Κώδικα και νέο σωφρονιστικό κώδικα.
– Αγροτικές φυλακές για γυναίκες και νέους και εναλλακτικοί τρόποι άσκησης ποινής για κείνους που δε βαρύνονται με σοβαρά εγκλήματα.
Και θέλω, να στείλω ένα μήνυμα στην κυρία Θάνου. Ο Σταύρος Τσακυράκης δεν είναι μόνος του. Να αποσύρει τη μήνυση η πρόεδρος του Αρείου Πάγου, αλλιώς να ξέρει η σύγκρουση θα είναι μετωπική. Όπως έγραψε και ένας φοιτητής του Τσακυράκη: «Σε όσες πολυτελείς καρέκλες, ψηλά, κι αν κάτσει το σκοτάδι, πάντα το φως στο τέλος θα νικά».
Πρέπει φίλες και φίλοι να αντιμετωπίσουμε τα κρυμμένα κάτω από το χαλί κοινωνικά προβλήματα.
-τη βία στους κόλπους της οικογένειας
-τη βία στα σχολεία
-τα τροχαία που μας καθιστούν τη χώρα με τους περισσότερους νέους αναπήρους
-τις καισαρικές που είναι υπερδιπλάσιες από το μέσο όρο της Ευρώπης
-τις οπισθοδρομικές διατάξεις για τους χρήστες ουσιών.
Τα πλάνα και το όραμα του κόμματος
Φίλες και φίλοι,
Ο κατάλογος μοιάζει ατέλειωτος αλλά δεν είναι. Τα έχουμε όλα στο περισκόπιο, γιατί αυτό κάναμε από την πρώτη στιγμή. Το παλιό καθεστώς της ράθυμης κομματοκρατίας δεν είναι το δικό μας μοντέλο.
Οι βουλευτές, οι ευρωβουλευτές, οι εθελοντές, οι επιλεγμένοι με διαγωνισμό συνεργάτες μας στη Βουλή, οι εμπειρογνώμονες στους τομείς πολιτικής, δούλεψαν. Και αυτή τη δύσκολη ώρα για τη χώρα αισθανόμαστε έτοιμοι.
Οι θέσεις μας μυρίζουν χώμα- πατάνε γερά στη γη. Μπορούμε να διαψεύσουμε τις προβλέψεις: Να σταματήσουν να φεύγουν τα παιδιά μας, να απομακρύνουμε τα ερείπια, να χτίσουμε από την αρχή. Γιατί πέρα από την αξία του οικοπέδου, έχουν αξία οι άνθρωποι και οι λύσεις που θα εφεύρουν.
Μέσα σ’ αυτά τα δύο χρόνια μάθαμε πολλά. Κάναμε λάθη – τα περισσότερα τα έκανα εγώ. Σημασία όμως έχει να μην ξαναγίνουν τα ίδια λάθη. Και εδώ θέλω να σας διαβεβαιώσω: Εμείς ξέρουμε και το RESET και το DELETE.
Το Ποτάμι μας, ένα Ποτάμι φτιαγμένο από απεριόριστο πάθος, θα ενισχύσει το νευρικό του σύστημα:
Οργάνωση που θα σέβονται οι αντίπαλοί μας!
Οργάνωση που θα καθορίζει τα βήματά μας!
Νέοι, φοιτητές, εργάτες, διανοούμενοι, οικονομολόγοι, καλλιτέχνες, υπάλληλοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, επιχειρηματίες, έμποροι: όλοι αυτοί που κουράζονται για την Ελλάδα, όλοι αυτοί που αναζητούν ξανά, μια ζωή με αξίες, μια ζωή με προοπτική, πρέπει να βουτήξουν στο Ποτάμι.
Να πολεμήσουμε. Εχουμε ρίζες. Εχουμε ήρωες: Καποδίστριας, Τρικούπης, Βενιζέλος. Γιατί ο στόχος ήταν πάντα ένας: Ανάπτυξη – Εκσυγχρονισμός – Δικαιοσύνη – Κοινωνική Συνοχή.
Το όραμά μας είναι παλιό λοιπόν, διακοσίων σχεδόν ετών στην πραγματικότητα.
Οι μεταρρυθμιστές πολιτικοί όμως, σε όλες σχεδόν τις εποχές, ηττήθηκαν. Επικράτησαν οι δημαγωγοί και οι λαϊκιστές. Και τώρα υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι το Ποτάμι ηττήθηκε. Το λένε οι εχθροί μας. Το λένε δυστυχώς και κάποιοι φίλοι. Με τρεμάμενα πόδια παρακολουθούν τις δημοσκοπήσεις και όταν αυτές δεν είναι καλές λένε «το Ποτάμι τέλειωσε». Δεν στερεύουν έτσι τα αληθινά Ποτάμια φίλοι μου. Ετσι στερεύουν οι βάλτοι.
Και πρέπει όλοι οι προοδευτικοί πολίτες να σκεφθούν πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει στη χώρα, ένα ατόφιο, καθαρό, μεταρρυθμιστικό Κόμμα. Πόσο χρήσιμο είναι σε ένα πολιτικό σύστημα, κομματοκρατίας και πελατειακών σχέσεων, να υπάρχει ένα ευρωπαϊκό, εκσυγχρονιστικό Κίνημα.
Η προοδευτική Ελλάδα θα ηττηθεί αν το Ποτάμι φοβηθεί και κάνει πίσω. Θα επιμείνουμε λοιπόν. Δε μας δελεάζουν οι φωτεινές επιγραφές. Θέλουμε τη δική μας χειροποίητη υπογραφή.
Το Ποτάμι και με τα λάθη του έμεινε. Δεν προδώσαμε τις αξίες μας.
Η οργάνωση του κόμματος
Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, να αναφερθώ στα οργανωτικά μας. Στην Ελλάδα έχει κυριαρχήσει ΜΙΑ μορφή οργάνωσης των κομμάτων: Ολα γύρω από τον αρχηγό. Ο αρχηγός δημιουργεί μια ηγετική τάξη, η οποία αναλαμβάνει τον έλεγχο του κόμματος. Η Κεντρική Επιτροπή βγαίνει με τη λίστα του αρχηγού και όλα τα σημαντικά τα διαχειρίζονται στελέχη που είναι πιστά στον αρχηγό. Το Ποτάμι δε θα βαδίσει αυτόν τον κλασικό παλιό δρόμο.
Η ηγεσία, στο Ποτάμι, είναι τα μέλη του. Αυτή είναι η αρχή του νέου καταστατικού. Οι εθελοντές- ή μάλλον τα μέλη για να σεβαστούμε και την ορολογία του νέου καταστατικού- γίνονται τώρα οι κυρίαρχοι του κόμματος.
Μετά από δεκάδες προτάσεις, εκατοντάδες υποδείξεις, φτιάχτηκε ένα καταστατικό, που στο μέλλον θα αντιγράψουν όλα τα νέα κόμματα. Για πρώτη φορά ένα συνέδριο εκλέγει ένα Συμβούλιο Αξιολόγησης και Αξιοποίησης Στελεχών. Τέλειωσε πια «ο φίλος του φίλου». Τα στελέχη θα αξιολογούνται. Θα το κάνουμε στο κράτος – δε θα το κάνουμε και στο κόμμα μας;
Τα μέλη του Κινήματος από τις τοπικές οργανώσεις, από τους τομείς πολιτικής, εκπροσωπούνται απευθείας στο κεντρικό όργανο του Κινήματος: τη Μεγάλη Συνάντηση των Αντιπροσώπων. Επικίνδυνο; Επικίνδυνο για τους αρχηγούς που φοβούνται την κομματική τους βάση. Εγώ όμως μπροστά μου δε βλέπω αντιπάλους, ούτε υπαλλήλους. Μπροστά μου είναι οι συνιδρυτές, οι άνθρωποι που θυσιάζουν κομμάτια από τη ζωή τους για να τροφοδοτούν με ζωή το Ποτάμι.
Κεντρικά όργανα λοιπόν που θα μπορούν να μετέχουν μέλη -απλά μέλη όπως θα σου πουν υποτιμητικά τα άλλα κόμματα.
Ενα Κίνημα που θέλει να αλλάξει την κοινωνία έχει υποχρέωση να συγκρουσθεί με τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος και όχι να τις αντιγράψει όπως κάποιοι απερίσκεπτα μας προτείνουν.
Την Κυριακή, λοιπόν, το Κίνημά μας θα αποκτήσει νέα δυνατά όργανα, Πολιτικό Συμβούλιο για τη χάραξη καθημερινής πολιτικής. Συγκεκριμένοι άνθρωποι θα παρακολουθούν τους υπουργούς. Θα προτείνουν αλλά και θα αποκαλύπτουν.
Βέβαια, από μερικές κακοδαιμονίες της παλιάς πολιτικής δεν ξεφύγαμε ούτε εμείς. Υπήρχαν στελέχη μας που πίστεψαν ότι συλλογικές διαδικασίες είναι να μοιράζεσαι τις απόψεις σου με τους αναγνώστες των εφημερίδων και τους θεατές της τηλεόρασης. Το Κίνημα όμως δεν έχει ποινολόγιο. Σε έναν προσυνεδριακό διάλογο πολλά μπορούν να ειπωθούν. Όμως θέλω να γίνει ξεκάθαρο, η Δευτέρα είναι η πρώτη μέρα της νέας εποχής. Οι αποφάσεις του συνεδρίου πρέπει να γίνουν από όλoυς σεβαστές. Κανείς μας δε θα ανεχθεί πλέον, αμφισβητήσεις και λοξοκοιτάγματα.
Η υπόθεση είναι κοινή, αλλά για να παραμείνει κοινή, οι προσωπικές στρατηγικές πρέπει να εγκαταλειφθούν. Κανένας δεν είναι μεγαλύτερος από την ομάδα!
Φίλες και φίλοι,
Το συνέδριό μας έθεσε και θα συνεχίσει να θέτει συγκεκριμένες προτάσεις, μείζονος σημασίας. Για τη διακυβέρνηση, για τις συνεργασίες, για το παρόν και το μέλλον. Θα τις συζητήσουμε, θα τις ψηφίσουμε και στη βάση αυτών των προτάσεων θα αναζητήσουμε, κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες.
Φίλες και φίλοι,
Δεν υπάρχουν λεωφόροι στρωμένες με λουλούδια. Ο δρόμος μας, το ξέραμε από την αρχή, θα ήταν δύσκολος. Το νέο και άγνωστο προκαλεί φόβο και ανασφάλεια και θέλει τολμηρούς και ανθεκτικούς, να μπουν μπροστά. Σ’ αυτόν τον δύσκολο δρόμο είναι λογικό, κάποιοι να λιγοψυχήσουν, να χάσουν το κουράγιο τους, να φοβηθούν. Οι περισσότεροι όμως -οι πολλοί περισσότεροι- θα συνεχίσουμε.
Ο τρόπος για να μη βουλιάζεις όταν σηκώνεις μια βαριά πέτρα είναι να μη είσαι μόνος σου.
Και εμείς θα είμαστε όλοι μαζί.
Τολμάμε- Συγκρουόμαστε- Προτείνουμε- Αλλάζουμε.
Μας ενώνουν οι αξίες μας.
Οι συντηρητικοί -οι δεξιοί συντηρητικοί, οι κεντρώοι συντηρητικοί, οι αριστεροί συντηρητικοί- θα πρέπει να πάψουν να εμφανίζονται ως ιδιοκτήτες της χώρας.
Ζητάμε από την προοδευτική κοινωνία να αφυπνιστεί. Ζητάμε από τους προοδευτικούς πολίτες να μας στηρίξουν. Ζητάμε από την προοδευτική Ελλάδα να αντισταθεί. Η Ελλάδα δε θα αλλάξει επειδή οι ηγέτες της δειλά και υπάκουα θα πορεύονται από μνημόνιο σε μνημόνιο. Η Ελλάδα θα αλλάξει επειδή εμείς θα την αλλάξουμε.
Ας το φωνάξουμε, σήμερα εδώ, και τη Δευτέρα σε όλη τη χώρα. Ας κάνουμε τώρα το καλύτερο συνέδριο!».