Ο ηγέτης της Γερμανίας απέσυρε τα σχέδια για τη σταδιακή κατάργηση ενός συστήματος «πνευματικών σωλήνων» του 19ου αιώνα, που χρησιμοποιείται για τη μεταφορά μυστικών εγγράφων στο γραφείο του, καθώς αποδεικνύεται ότι είναι ένα κρίσιμο εργαλείο για την αποφυγή της ρωσικής κατασκοπείας.
Για πολλές δεκαετίες η καγκελαρία στο Βερολίνο βασίζεται σε αυτή τη σύνθετη κατασκευή, η οποία χρησιμοποιεί πεπιεσμένο αέρα για τη μεταφορά εγγράφων σε χαρτί μεταξύ 36 σταθμών σε διάφορα κυβερνητικά κτίρια, αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής Telegraph.
Η συσκευή υποτίθεται ότι θα αποσυρόταν σταδιακά έως το 2025, αλλά οι γερμανοί αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι ο κίνδυνος υποκλοπής ηλεκτρονικών και ψηφιακών εγγράφων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η παλιομοδίτικη τεχνολογία παραμένει η καλύτερη επιλογή.
Τα έγγραφα είναι «γενικά επείγουσες συναλλαγές που δεν μπορούν να προωθηθούν ηλεκτρονικά ή μέσω οικιακής υπηρεσίας ταχυμεταφορών, για παράδειγμα, επειδή υπόκεινται σε μυστικότητα ή πρέπει να υπογραφούν στο πρωτότυπο» δήλωσε εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης.
Ο προσωπικός σωλήνας του Ολαφ Σολτς φέρει την ένδειξη «1», ενώ το δωμάτιο του υπουργικού συμβουλίου τροφοδοτείται με έγγραφα μέσω του σωλήνα «2», σύμφωνα με το περιοδικό Spiegel. Η απόφαση του καγκελάριου να διατηρήσει το δίκτυο στη θέση του αναφέρθηκε για πρώτη φορά από την εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, η οποία επικαλέστηκε ανησυχίες για αυξημένη ρωσική κατασκοπεία από την ημέρα της εισβολής στην Ουκρανία.
Το μηχάνημα συνεχίζει να χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό από κορυφαίους κυβερνητικούς αξιωματούχους, με περίπου 1.000 έγγραφα μηνιαίως να εξακολουθούν να αποστέλλονται μέσω αυτού. Το κόστος των 15.000 ευρώ ετησίως για τη λειτουργία και συντήρηση των σωλήνων είναι επίσης σχετικά φθηνό, λαμβάνοντας υπόψη την αντικατασκοπευτική του αξία.
Η Γερμανία γίνεται συχνά αντικείμενο χλευασμού για την εμμονή της στη γερασμένη τεχνολογία σε κυβερνητικά τμήματα και επιχειρήσεις, με τις μηχανές φαξ να εξακολουθούν να αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της διαδικασίας τήρησης αρχείων και επικοινωνιών σε πολλές περιπτώσεις.
Αλλά οι «πνευματικοί σωλήνες» φαίνεται να είναι ένα σπάνιο παράδειγμα όπου η απλή, αναλογική τεχνολογία μπορεί να αποδειχθεί πολύ αποτελεσματικότερη για την εθνική ασφάλεια. Στη Βρετανία, η κεντρική υπηρεσία ασφαλείας και πληροφοριών GCHQ βασιζόταν επίσης σε «πνευματικούς σωλήνες» στα γραφεία της στο Τσέλτενχαμ για τη μεταφορά μυστικών εγγράφων μέχρι τη δεκαετία του 1980.
Το προσωπικό γλίτωνε με αυτό το σύστημα ένα δεκάλεπτο ποδαρόδρομο εντός των κτιρίων του συγκροτήματος της υπηρεσίας, και σε μία περίπτωση, τη δεκαετία του 1950, το δίκτυο των σωλήνων χρησιμοποιήθηκε από έναν βρετανό αξιωματικό των μυστικών υπηρεσιών για να στείλει πρόταση γάμου στη φίλη του, μια αναλύτρια που επίσης εργαζόταν στον χώρο.
Η Γερμανία ανησυχεί ιδιαίτερα για την τήρηση κρατικών μυστικών, στον απόηχο ενός περυσινού σκανδάλου με πρωταγωνιστή έναν γερμανό πράκτορα που φέρεται να εργαζόταν ως κατάσκοπος για τη Ρωσία. Ο Κάρστεν Λίνκε, ανώτερος πράκτορας της BND, της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας, δικάζεται αυτή την εποχή για εσχάτη προδοσία, αφού κατηγορήθηκε ότι παρέδωσε απόρρητα έγγραφα στη Μόσχα.
Ο Λίνκε, που αρνείται τις κατηγορίες, αντιμετωπίζει πιθανή ποινή ισόβιας κάθειρξης.