Ο ρώσος καθηγητής της Οξφόρδης Αντρέι Ζόριν, συγγραφέας πολλών βιβλίων για την ιστορία της χώρας του, είπε ότι για τον συμπατριώτη του πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν η Ουκρανία συμβολίζει τον διαμελισμό της Σοβιετικής Ενωσης – στην πεποίθηση αυτή εδράζεται και η ληφθείσα απόφαση περί εισβολής.
«Ο Πούτιν είναι πλέον δέσμιος της μυθολογίας που ο ίδιος δημιούργησε. Εχει γίνει ιστορικός ο ίδιος, ερασιτέχνης βέβαια. Γράφει δοκίμια για το παρελθόν της Ρωσίας. Πολλοί το θεώρησαν περίεργο αυτό, όμως ήταν ένας τρόπος να δημιουργηθεί συναίνεση ώστε να δικαιολογηθεί ένας αναίτιος πόλεμος». Οπως μας πληροφόρησε η Corriere della Sera, ο καθηγητής κατάφερε να φέρει την οικογένειά του από τη Μόσχα στο Λονδίνο, έτσι είχε λιγότερο άγχος μιλώντας.
Κατ’ αυτόν, λοιπόν, τρία στοιχεία της ρωσικής Ιστορίας, όπως την εξετάζει ο Πούτιν, κανονίζουν τη συμπεριφορά του: α) ότι οι Δυτικοί μισούν τη Ρωσία, άρα οι Ρώσοι έχουν κάθε δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και την πατρίδα τους, β) ότι οι εξευτελισμοί που υπέστη η Ρωσία από τη Δύση μετατράπηκαν σε ρωσικούς θριάμβους και γ) ότι υπάρχει και η ώρα της εκδίκησης.
Ο Ζόριν είπε ότι ήδη ο Πούτιν έχει καλλιεργήσει στον ρωσικό λαό τον υπ’ αυτό το πρίσμα πατριωτισμό μέσω της τηλεόρασης και των σχολικών βιβλίων και αποδεικνύει στους Ρώσους ότι η Ρωσία δεν πεθαίνει, αφού διαχρονικώς είναι σε θέση, τελικά, να νικά και τους Πολωνούς στον 17ο αιώνα και τον Ναπολέοντα στον 19ο αιώνα και τους Γερμανούς στον 20ό αιώνα. «Ετσι καλλιεργεί την προσδοκία της εκδίκησης».
Ειδικά στην περίπτωση της Ουκρανίας «ο Πούτιν θέλει να εκδικηθεί τη Δύση για τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, την οποία θεωρεί τραγωδία και ταπείνωση», αλλά και «για να ολοκληρώσει τον πόλεμο του 2014» είπε ο Ζόριν, εννοώντας την κατάληψη της Κριμαίας. Ο Πούτιν «βλέπει την Ουκρανία ως σύμβολο της διάλυσης της οικογένειας της ΕΣΣΔ, μάλιστα σε ένα περσινό δοκίμιό του έγραψε ότι οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί είναι ίδιοι».
Ο ρώσος καθηγητής της Οξφόρδης είπε ακόμη ότι από μόνος του ο (προεπαναστατικός, προμπολσεβικικός) όρος «Μεγάλοι Ρώσοι», σε αντίθεση με τους όρους «Μικρορώσοι» ή «Λευκορώσοι», δείχνει τον μεγαλοϊδεατισμό της παλιάς Ρωσίας, τον οποίο ενστερνίζεται ο άρχων του Κρεμλίνου.
Στο ερώτημα «αν έχουν βάση όλα αυτά», ο Ζόριν απάντησε διά του υπαινιγμού ότι μπορεί αυτές οι θεωρήσεις του Πούτιν να είναι αποτέλεσμα της διετούς κορονοϊκής απομόνωσής του, ακόμη και της σωματικής καταπόνησής του. Ενας δεύτερος υπαινιγμός του αφορούσε την αντίληψή του για τον λαό της Ουκρανίας: «Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε πώς ένας λαός, εν προκειμένω οι Ουκρανοί, βλέπουν τον εαυτό τους. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη δυτική βούληση που προέκυψε στην πλατεία Μαϊντάν». Τέλος, ο Ζόριν έγραψε ότι η πίστη του Πούτιν στη νίκη της Ρωσίας έχει γίνει ένα είδος κρατικής θρησκείας, η οποία με τη σειρά της βασίζεται στην προσωπική μυθολογία του ηγέτη που δείχνει το μέγεθός του την κρίσιμη στιγμή. Βάσει αυτής της λογικής του Πούτιν, «κάθε Ρώσος, λοιπόν, πρέπει να συνταχθεί μαζί του».