Δουλεύει 40 μέτρα κάτω από τη γη. Τουλάχιστον. Τη δουλειά του την κάνουν μερικές εκατοντάδες άνθρωποι σε όλη την Ευρώπη. Είναι ο Θωμάς Καραγιώργος και απαντά στις ερωτήσεις του ΑΠΕ-ΜΠΕ σχετικά με το τι σημαίνει να είσαι οδηγός Μετροπόντικα και ποιες είναι οι καθημερινές προκλήσεις, φροντίδες και αγωνίες του, ενώ βρίσκεται κάτω από τα πόδια μας και σε τούνελ αρκετών χιλιομέτρων.
Εργάζεται για το μεγαλύτερο δημόσιο έργο που είναι σε εξέλιξη στη χώρα. Ο Θωμάς Καραγιώργος είναι ο οδηγός της «Αθηνάς». Του Μετροπόντικα –του TBM, κατά τη διεθνή ορολογία– που ξεκίνησε από την Κατεχάκη και δουλεύει νυχθημερόν για το μεγαλύτερο δημόσιο έργο που εκτελείται σήμερα στην Ελλάδα: τη Γραμμή 4 του Μετρό, που θα συνδέει το Γουδή με το Γαλάτσι, με 15 ενδιάμεσους σταθμούς, και θα αλλάξει τη ζωή στην Αθήνα, προσφέροντας ανάσα σε περίπου 350.000 χιλιάδες κατοίκους της που θα το χρησιμοποιούν.
Τους λένε «πιλότους». Οχι κατ’ ευφημισμόν, ούτε για να τους «πειράξουν». Τα όργανα που έχουν μπροστά τους στην «καμπίνα» της κεφαλής του Μετροπόντικα είναι τόσο πολλά και παραπέμπουν πραγματικά σε «πιλοτήριο». Καλούνται, δε, να κάνουν πολύπλοκους μαθηματικούς υπολογισμούς για την πορεία του TBM. Η εκπαίδευσή τους είναι πολύ εξειδικευμένη και δεν σταματά.
«Τα δύο νέα TBM, οι δύο Μετροπόντικες που έφερε η ΑΒΑΞ και φτιάχνουν τη Γραμμή 4, δεν έχουν σχέση, τεχνολογικά, με τους Μετροπόντικες που μέχρι τώρα γνωρίζαμε στην Ελλάδα. Είναι ό,τι πιο σύγχρονο –για τα γεωλογικά δεδομένα μας– και συνεχώς βελτιώνονται» επισημαίνει ο κ. Καραγιώργος.
Στο φουλ η Γραμμή 4
Πριν καθίσει στο «τιμόνι» της «Αθηνάς», ο Θωμάς Καραγιώργος εργαζόταν στην Πολωνία. Στο Μετρό του Λοτζ, μιας πόλης με πληθυσμό 600.000 ανθρώπων. «Εχουν μεγάλη παράδοση στο Μετρό. Παντού, ακόμη και σε πόλεις μικρομεσαίες. Φανταστείτε ότι ήταν επέκταση του ήδη υπάρχοντος δικτύου και οι θέσεις είναι καλοπληρωμένες. Αλλά όταν μου προτάθηκε από την ΑΒΑΞ να γυρίσω στην Ελλάδα και να δουλέψω για ένα τέτοιο έργο, ούτε που το σκέφτηκα. Είπα κατευθείαν το «ναι».
«Αν υπάρξει κάποια μέρα κάποια αναποδιά και καθυστερήσουμε, είτε γιατί πέσαμε σε κάποιο ιδιαίτερο πέτρωμα είτε για οτιδήποτε άλλο, το παίρνω προσωπικά, το χρεώνω στον εαυτό μου και προσπαθώ την επόμενη μέρα να αναπληρωθεί ο χαμένος χρόνος» λέει ο κ. Καραγιώργος. Οι μηχανές του Μετροπόντικα της Κατεχάκη δουλεύουν στο φουλ, ενώ σε λίγες μέρες ξεκινά την αντίθετη πορεία του ο δεύτερος Μετροπόντικας, από τον σταθμό Βεΐκου, στο Γαλάτσι.
«Το πόσο θα σκάψει η “Αθηνά” εξαρτάται από την πίεση που θα συναντήσουμε, δηλαδή από τη σύνθεση των πετρωμάτων και, για να σας πω την αλήθεια, η Αθήνα προσφέρει πολλές εναλλαγές. Υπάρχουν ημέρες που προχωράμε περί τα 19 μέτρα, πάντα με γνώμονα τη δική μας ασφάλεια αλλά και των ανθρώπων της περιοχής».
«Πότε δυσκολεύεστε περισσότερο;» ρωτάμε τον κ. Καραγιώργο. «Οταν συναντάμε άργιλο ή άμμο και γενικά όταν υπάρχουν συνεχείς εναλλαγές πετρωμάτων», λέει κοφτά, «και στην Αθήνα σας διαβεβαιώνω ότι υπάρχουν».
Νιώθω δρομέας
Ωστόσο, η εργασιακή μέρα δεν τελειώνει με το τέλος της βάρδιας. «Οταν αλλάζει η βάρδια, για τουλάχιστον μισή ώρα ενημερώνουμε αυτόν που μας διαδέχεται για το τι εμείς συναντήσαμε και τι θεωρούμε ότι πρέπει να προσέξει» σημειώνει ο οδηγός του Μετροπόντικα και λέει ότι πολλές φορές αυτή η ενημέρωση δεν αρκεί.
«Πολλές φορές είμαστε και από το σπίτι στα τηλέφωνα και ανταλλάσσουμε απόψεις για ζητήματα που προκύπτουν. Είναι μια δουλειά που δεν τελειώνει όταν σηκώνεσαι από τη θέση σου, και η ομάδα της ΑΒΑΞ είναι έμπειρη, ξέρει τη δουλειά και λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, με συντονισμό και αλληλοκάλυψη. Αυτή η δουλειά χωρίς συνεργασία και επικοινωνία δεν γίνεται» λέει με έκδηλη περηφάνεια ο κ. Καραγιώργος και προσθέτει: «Κάθε μέρα σκέφτομαι πως θα κάνω ρεκόρ – κάτι σαν δρομέας δηλαδή».
Ο κ. Καραγιώργος είναι 54 ετών και έχει δύο παιδιά. Εναν γιο 16 χρόνων και μια κόρη περίπου 11. Στην ερώτηση αν θα ήθελε τα παιδιά του να κάνουν μια δουλειά περιζήτητη –αλλά και ιδιαίτερη– σαν τη δική του, είναι επιφυλακτικός. «Προτιμώ να κάνουν άλλα πράγματα. Δεν θα τους εμποδίσω αλλά ούτε θα τους ενθαρρύνω».
Δεν κρύβει, ωστόσο, ότι αγαπάει τη δουλειά του και θεωρεί την υλοποίηση ενός έργου προσωπικό του στοίχημα. «Δεν είναι στοίχημα μόνο για την εταιρεία που δουλεύω η ολοκλήρωση ενός έργου. Γίνεται και δικό μας. Ναι, είναι ένα προσωπικό στοίχημα να μπορέσω, ας πούμε, να “ξεκολλήσω” το μηχάνημα. Αν δεν τα καταφέρω, πάω σπίτι και σκέφτομαι τρόπους. Δεν ησυχάζω, όχι μόνο εγώ αλλά και όλα τα παιδιά» λέει ο Θωμάς Καραγιώργος.