Συνέντευξη στο «Πατρινόραμα» –περιοδικό που υπόσχεται: «Η Πάτρα μας όπως δεν την έχετε ξαναγνωρίσει»– δίνει ο Γιώργος Παπανδρέου, του οποίου ως γνωστόν η Αχαΐα είναι η εκλογική του περιφέρεια αλλά και διαχρονικό πολιτικό φέουδο της πολιτικής δυναστείας των Παπανδρέου.
Μιλώντας στον διευθυντή του περιοδικού Παναγιώτη Ρηγόπουλο, ο τέως Πρωθυπουργός κάνει λόγο για ιστορική δικαίωση των δύσκολων αποφάσεων που κλήθηκε από την Ιστορία να λάβει, προκειμένου να αποφύγει η χώρα την κατακρήμνιση και τη διεθνή απομόνωση, ενώ καυτηριάζει και τον ρόλο τότε των εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως επίσης την απουσία συνεννόησης και συναίνεσης του πολιτικού δυναμικού της χώρας μας. «Η αλήθεια είναι, ότι η συντήρηση, ανεξάρτητα από το χρώμα που φοράει, έδωσε τα ρέστα της για να πέσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όταν κατανόησαν ότι, δεν πρόκειται να βάλουμε νερό στο κρασί μας!», λέει, ενώ αναρωτιέται μεταξύ άλλων: «Και πού είναι τα λεφτά που έδωσαν οι Έλληνες για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; Άνθρακες έγιναν, με τις επιλογές της κυβέρνησης της ΝΔ και με την επαναστατική γυμναστική του ΣΥΡΙΖΑ…»
Και αν αυτά είναι Ιστορία, στα αποσπάσματα της συνέντευξης που προδημοσίευσε το in.gr, έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον αυτά που λέει ο κ. Παπανδρέου για τις μεταγραφές στελεχών του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Μιλάει για διαβρωτικά στοιχεία, αλλά παράλληλα κάνει λόγο για ανάγκη ανασυγκρότησης του χώρου με «προγραμματική συμφωνία» –άραγε με ποιον;– και για μια «ριζοσπαστική» πρόταση διακυβέρνησης. Και όλα αυτά ενώ είναι γνωστή η προβληματική για την ιδεολογική πυξίδα (και την δημοσκοπική καθήλωση) του Κινήματος Αλλαγης και το αν θα πρέπει να συμπράξει τελικά με τον ΣΥΡΙΖΑ…
Λέει ο κ. Παπανδρέου:
«Τέτοιες νοοτροπίες και συμπεριφορές, δεν είναι πρωτόγνωρες, απλά τώρα παρατηρούμε ότι συμβαίνουν πιο συχνά. Η αλήθεια είναι ότι, το πολιτικό μας σύστημα, είναι οικοδομημένο στρεβλά και αναπαράγει τις στρεβλώσεις του με πολλούς τρόπους. Ο πελατειασμός που θέλει πάντα ως υγρασία να διαβρώνει τα θεμέλια της δημοκρατίας, ποτέ δεν σταμάτησε να μας δίνει τέτοια δείγματα. Είναι ίσως η πιο μεγάλη και κρίσιμη μάχη που πρέπει να δώσουμε.
Αν σκεφτείτε τι μεσολάβησε από το 2009, θα δείτε ότι, με τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε από το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού συστήματος η κρίση, «οφέλησε» όσους επέλεξαν να οικοδομήσουν πολιτικές καριέρες και τα κόμματα εκείνα που έβαλαν πάνω από το εθνικό συμφέρον τις μικροκομματικές τους σκοπιμότητες. Θυμηθείτε, τι μάχη έδωσαν στις πλατείες του θυμού και του διχασμού για να οικοδομήσουν κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες.
Αυτά είναι τα δεδομένα, αυτή είναι η αλήθεια. Σκληρή μεν, αλλά αναγκαία αν θέλει κάποιος να είναι ειλικρινής και χρήσιμος.
Και πράγματι, με αυτά τα δεδομένα, η ανασυγκρότηση της προοδευτικής παράταξης, είναι ένα πολύ δύσκολο, αλλά απαραίτητο εγχείρημα. Πολύ περισσότερο, γιατί στις προσωπικές στοχεύσεις διαφόρων στελεχών προστίθενται και σκοπιμότητες ηγεσιών.
Σε κάθε περίπτωση, η ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου, απαιτεί ήθος, αρχές, αξίες, ιδανικά, στόχευση και στρατηγική. Κοντολογίς, προγραμματική συμφωνία με συγκεκριμένες δεσμεύσεις, επιλογές, πολιτικές, χρονοδιαγράμματα κ.α.
Υπάρχει ανάγκη, πράγματι, για μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης, ριζοσπαστικής, οραματικής αλλά και ρεαλιστικής, που να συμβάλει στη συγκρότηση μιας συμμαχίας προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα λειτουργήσει ως καταλύτης για την πραγματοποίηση της μεγάλης στροφής που πρέπει να γίνει. Την αλλαγή πορείας. Όχι απλά την κατάκτηση της εξουσίας για την εξουσία. Μια προοδευτική στροφή, που θα δυναμώσει τους δημοκρατικούς θεσμούς και θα καταστήσει αυτονόητη τη συμμετοχή της κοινωνίας.
Να επουλώσουμε τις πληγές, να μειώσουμε, ακόμη και να κλείσουμε τις ανισότητες, να οικοδομήσουμε κράτος δικαίου, κοινωνική δικαιοσύνη. Ό,τι δηλαδή απαιτείται για την κοινωνική συνοχή, που μαζί με τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών, αποτελούν τη μοναδική εγγύηση για να αντιμετωπίσουμε δημοκρατικά και αποτελεσματικά τις μεγάλες προκλήσεις».