Μία μίνι μουσική έκπληξη επιφύλασσε για το τέλος της καριέρας της στην καγκελαρία η Ανγκελα Μέρκελ, η οποία όπως αποκαλύπτεται, είναι φαν της ιέρειας της πανκ, Νίνα Χάγκεν.
Η υπηρεσιακή, πλέον, καγκελάριος -μέχρι να ορκιστεί ο Ολαφ Σολτς- επέλεξε τα τρία τραγούδια, όπως οι προκάτοχοί της, που θα παιχτούν από στρατιωτική ορχήστρα στην αποχαιρετιστήρια τελετή, η οποία θα γίνει προς τιμήν της, την Πέμπτη, στο γερμανικό υπουργείο Αμυνας.
Στην τελετή θα παραστούν μόνο 200 προσκεκλημένοι, λόγω των μέτρων για την πανδημία.
Ενα από τα τρία τραγούδια που επέλεξε η Μέρκελ ανήκει στην κατηγορία της πανκ μουσικής και είναι παλιά επιτυχία της ανατολικογερμανίδας σταρ των 70s και 80s, Νίνα Χάγκεν, η οποία έγινε διάσημη όταν μετακόμισε στην τότε Δυτική Γερμανία.
Το τραγούδι με τίτλο «Ξέχασες το έγχρωμο φιλμ» (Du hast den Farbfilm vergessen), ηχογραφήθηκε το 1974 και κανείς βέβαια δεν περίμενε να είναι από τα αγαπημένα της Μέρκελ, η οποία, όπως η Χάγκεν, μεγάλωσε πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα.
Οπως γράφει ο Guardian, οι Γερμανοί έσπευσαν να αναζητήσουν κρυφά μηνύματα στους στίχους του Κουρτ Ντέμλερ, στους οποίους η Νίνα Χάγκεν, οργισμένη, ως είθισται σε πανκ ύμνο, τα έψαλε στον φίλο της, Μίκαελ, που είχε φέρει σε μία εκδρομή τους μόνο ασπρόμαυρο φιλμ. «Τώρα, δεν θα πιστέψει κανείς πόσο όμορφα ήταν εδώ», τραγουδά η Χάγκεν.
Οι νέοι της δεκαετίας του ’70 στην Ανατολική Γερμανία έδωσαν νέο νόημα στους στίχους και το μετέτρεψαν σε ύμνο αντίστασης κατά του απολυταρχικού καθεστώς και της μίζερης καθημερινότητάς τους, την οποία συμβόλιζε το ασπρόμαυρο φιλμ. Οι αρχές αγνοούσαν το κρυφό μήνυμα του τραγουδιού και έτσι ποτέ δεν το λογόκριναν.
Υπάρχει όμως και μία μοντέρνα εκδοχή των στίχων, σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές της γερμανικής πολιτικής σκηνής: πρόκειται για κραυγή αποδοκιμασίας προς τους άντρες που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, και έτσι, ένα φαρμακερό αποχαιρετιστήριο βέλος της φεμινίστριας Ανγκελα Μέρκελ προς τους συναδέλφους της.
Για την ιστορία, τα άλλα δύο τραγούδια που διάλεξε η απερχόμενη καγκελάριος για την τελετή, είναι τα «Θεέ μου, δοξάζουμε το όνομά σου» (Großer Gott, wir loben Dich), δημοφιλής χριστιανικός ύμνος του 18ου αιώνα, ως φόρο τιμής στον πάστορα πατέρα της και στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα και το «Θα έπρεπε να βρέξει κόκκινα τριαντάφυλλα για μένα» (Für mich soll’s rote Rosen regnen) της Χίλντεγκαρντ Νεφ, που εξυμνεί την εφηβική φιλοδοξία με στίχους όπως, «έπρεπε να συμμορφωθώ, αλλά δεν μπορώ, θέλω πάντα να νικώ».