Να μία σημαντική εξέλιξη στο αφγανικό μεταπολεμικό μέτωπο: ο επικεφαλής της στρατιωτικής μυστικής υπηρεσίας του Πακιστάν, ο στρατηγός Φαΐζ Χαμίντ, μετέβη στην Καμπούλ και ήδη έχει αρχίσει διαβουλεύσεις με τους Ταλιμπάν. Πακιστάν και Αφγανιστάν είναι όμορες χώρες και, όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, στην παρούσα φάση διαπλέκονται τουλάχιστον ως προς ένα μείζον πρόβλημα, το προσφυγικό.
Το περιεχόμενο των επαφών του Χαμίντ, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από την ασφάλεια των συνόρων. Παρά ταύτα, οι ίδιοι οι Ταλιμπάν ανακοίνωσαν ότι συζητείται και το ζήτημα της ανοικοδόμησης του αεροδρομίου της Καμπούλ. Την περασμένη Κυριακή, την επομένη της άφιξης του Χαμίντ στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, έγινε αιματηρή βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας στην επαρχία Μπαλουχιστάν, με τέσσερα θύματα και δεκάδες τραυματίες.
Τα πακιστανικά Μέσα έγραψαν ότι τον Χαμίντ συνοδεύει στην αποστολή του πλήθος «πακιστανών αξιωματούχων» και με σκοπό να συζητήσουν «θέματα ασφαλείας, οικονομίας και εμπορίου» – συνεπώς τα ανακοινωθέντα από τους Ταλιμπάν περί ανοικοδόμησης αεροδρομίου ενδέχεται να έχουν κάποια βάση.
Δεν αποτελεί έκπληξη αυτό που γράφεται στα διεθνή Μέσα, ότι το background της αιφνιδιαστικής πακιστανικής κίνησης μπορεί και να φθάνει μέχρι και την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Επειδή, αμέσως μετά τις τζιχαντιστικές επιθέσεις κατά των ΗΠΑ, οι ηγέτες των Ταλιμπάν, όπως και ο ίδιος ο σαουδάραβας αρχηγός της Αλ Κάιντα Οσάμα μπιν Λάντεν εξάλλου, είχαν βρει καταφύγιο στο Πακιστάν.
Εκείνη την περίοδο, όπως λέγεται, οι σχέσεις των μυστικών υπηρεσιών του Πακιστάν με τους παρεπιδημούντες τζιχαντιστές ήταν στενές. Επισήμως, πάντως, το (και πυρηνικό) Πακιστάν ουδέποτε αποδέχθηκε τη μομφή ότι παρείχε στρατιωτική βοήθεια στους Ταλιμπάν.
Η ιταλική Corriere della Sera έγραψε ότι οι σημερινοί ηγέτες των Ταλιμπάν είναι όλοι τους παλαιοί γνωστοί του Χαμίντ, αν και εκείνος ανέλαβε επικεφαλής της μυστικής υπηρεσίας αργά, το 2019. Ωστόσο κατά το παρελθόν είχε διευθύνει το πακιστανικό υπουργείο Εσωτερικής Ασφαλείας, συνεπώς έχει πλήρη γνώση του θέματος της τζιχάντ και των προσώπων της.
Μάλιστα οι Ιταλοί υπογραμμίζουν ότι ο πακιστανός στρατηγός είναι βαθύς γνώστης των ισλαμικών κινημάτων της ευρύτερης περιοχής της Κεντρικής Ασίας και ότι υπήρξε «μεσολαβητής» σε ενδοϊσλαμιστικές διενέξεις, αναπτύσσοντας έναν ρόλο που του χάρισε τις προσωνυμίες «ο εγγυητής» και «ο άνθρωπος της ειρήνης».